ASKIN OYUNU (Düzenleniyor...)

ASKIN OYUNU 16 -Kiskanclik zaferleri-

Yavasca benden ayrildiginda ilk defa bir erkege karsilik vermemim utancini yasayarak kafami egdim. O ise yavasca cenemden tutarak gözlerini gözlerime sabitledi. Utancla sabitledigimde fisildayarak konusmaya basladi. Kesin kizarmistim!

"Utanma...."

Hic bir cevap vermeyerek oylece gözlerine bakmaya devam ettim. Kalbim hizli hizli carpiyordu.. Ikimizde derin derin nefesler alip veriyorduk. Ona birgun karsilik verecegim aklimin ucundan dahi gecmezdi.

"Tesekkur ederim."

Anlamamis gibi gözlerine bakinca devam etti. Tesekkur mu ediyordu?

"Bana karsilik verdigin icin."

Daha fazla utanarak kafami tekrar egmek istedigimde yine cenemden tutarak kafami kaldirdi. Ahh..Kahretsin! Onun agzindan bunlari duymak oldukca utanc vericiydi!

"Hayatimda ilk defa bir kizi öperken kalbim bu kadar hizli atiyor.. Sen..."

Gözlerime degisik ve yogun bakarak devam etti.

"Sen baskasin Melis.. cok baskasin... Hatta o kadar baskasin ki.. suan sana bunlari itiraf ediyor olmam..."

Hicbir tepki veremeyerek gözlerine bakmaya devam ettim. Bir sey söylemek istiyordum. Ama sanki dilim dugumlenmis gibi konusamiyordum. Öylece bakiyordum gözlerine her seyi gözlerimden anlamasini dilercesine.. Ahh..Neden konusamiyordum ki? Konusunca sesim cikmayacakmis gibi hissediyordum...

"Pisman misin Melis?"

Anlamamis gibi suratina bakinca devam etti. Her ne kadar ne söyledigini anlamis olsam da..

"Bana karsilik verdigin icin pisman misin?"

Ahh..Hayir! Bilmiyordum sebebini .. ama bir gram pisman degildim! Bunu ona söylemek istiyordum.. Hatta cok istiyordum! Ama bu kahrolasica dilim dugumlenmiscesine tek kelime dahi edemiyordum! Defalarca kez yutkunmama ragmen sesim cikmiyordu..

Bir sure cevap vermemi bekledikten sonra kafasini egdi. Kahretsin! Pisman oldugumu sanmisti!

"Bunu sana hissettirdigim icin özur dilerim.."

Caresiz cikan sesi ile beraber bir sure daha bekledikten sonra yavasca uzerimden kalkarak cikisa ilerlemeye basladi. Artik bir seyler yapmam lazimdi!

Hizla ayaga kalkarak cikmak uzere olan Furkan'a seslendim..

"Degilim!"

Duraksayinca devam ettim. Ahh..Sonunda konusabilmistim! Hayatimda ilk defa konusabildigim icin bukadar cok sukrediyordum.. Suan ses tellerimin varligi öylesine cok isime yariyordu ki..

"Biliyorum cok sacma ... Ama... sana karsilik verdigim icin pisman degilim Furkan.."

Yavasca arkasina dondugunde parlayan gözlerinden aldigim gucle devam ettim. Onu mutlu etmek, beni de mutlu ediyordu..

"Ilk öpucugumu sana kaptirdigim icin de... Ilk defa karsilik verdigim erkek oldugun icin de... pisman degilim..."

Bir sure duraksayarak yutkundum ve yalvarircasina konusmaya basladim. Bu sefer cevap vermeyen taraf o idi.

"Sen de beni bunu yaptigima pisman etme lutfen.."

Bir sure gözlerime bakti... Gözlerinin icinde bir seyler gizliydi... Bunun farkindaydim... Ama ne oldugunu cözemiyordum.. Tek bildigim gözlerinden kisa bir sureligine gecip giden huzundu..

Aniden hareketlendiginde hizla bana yetisip sarilarak kafasini boynuma gömdu.. Ardindan fisildayarak konusmaya baslayinca sözleriyle beni sasirtmisti.