A woman falls to a kotavatenyo

CHAPTER 14: The Good bye kiss--Never say goodbye to ur loveones say see u later

Inakmang buksan ng nobyo ang kotse ngunit, "Ako na." Mabilis na binuksan ito ni Mehanna.

(Nasa sasakyan)***

"Pero natatakot ako Brando, panu kung mabubuntis ako nang wala ka?" Napailing si Brando. "Hindi mangyayari yon, sigurado ako. Ang sabi mo katatapos mo lang." Giit ng binata. Hindi na nagsalita si Mehanna pero ang totoo'y natatakot sya. "E-tetext kita bukas kapag aalis na kami ni mama." Seryosong wika ni Brando. Tumango sya saka nagpakawala ng buntong hininga.

Nung nasa gate na ng Abellardo ang dalawa, bumaba si Brando para buksan ang pinto ng sasakyan para kay Mehanna ngunit mabilis na binuksan ito ng dalaga at bumaba. "Bakit Meh? " Tanong ni Bren. Agad na naunawaan ng dalaga ang ibig sabihin nito. "Sinasanay ko lang ang sarili ko." Nalungkot ang mukha ni Brando sa sinabi ng nobya. Hinatid ni Brando si Meham sa loob ng bahay. Nadatnan ng dalawa ang ina ni Meham na nag-aantay sa sala. Kinausap ni Aling Lily ang binata ng sandali bago ito umalis. Nakalabas na si Brando bago nagsalita., "Magpahinga ka na." Tugon nya sa nobya ngunit nagpumilit na ihatid sya nito sa gate.

(Nasa gate)****

"Ihatid mo ako bukas." -Si Brando. "Payakap...." :-(( Umiiyak na tugonni Meham kay =

Brando. Agad namang niyakap ni Brando ang nobya at hinalikan sa bibig. Matagal at halos ayaw na nyang iangat ang mga labi. Toot! Toot! Toot! Naiangat ni Brando saka kinuha ang dinukot ang mobile sa bulsa. " Si mama... tinanong ako kung ok na ang mga dadalhin ko bukas." Wika nya saka hinalikang muli ang dalaga sa labi then, sa kamay. " Aalis na ako. " Pilit mang laksan ni Meham ang kalooban, hindi nya kaya. Umiiyak sya hanggang sa pag-alis ng nobyo.

Kinabukasan, 10:00 am, nagtext si Brando. "Andito ako ngayon sa airport Cotabato City Al-Khaimah Airport. Agad na pinuntahan ni Meham ang boyfriend, naabutan nya itong nakaupo sa waiting area kasama ang kanyang mommy. Hindi nya napigilan ang sarili kaya agad syang napasigaw.

"Brando! " Napalingon ito at agad na nilapitan si Meham. "Kanina ka pa?" -Si Brando. Matagal nakasagot ang dalaga, niyakap siya nito, mahigpit, tahimik, at makahulugan., bawat paghinga ng dalaga'y tila nagsasabi na panu na sya kung wala si Brando. "Kararating ko lang. " Sagot ni Mehanna sa mahinang boses. " Mehanna, hija?" Agad na nabitiwan ng dalaga si Brando sa pagkakayakap nung marinig ang boses nu Maam principal. "Ok lang yan hija...pareho kayong may pangarap ng anak ko kaya naman sana maging matatag kayong pareho 'wag magpadala sa nararamdaman dahil masyado pa kayong bata, may tamang panahon para dyan." -Si Maam principal. Tumango na lamang noon si Meham.

" Halika na mom. " Tumayo si Brando dala ang travelling bag. " Brando..?? " -Si Maam principal. Oras na para umalis ang mag-ina kaya humalik si Meham sa kamay ng ina ng nobyo saka kumaway. " Naiintindihan kita Brando, ayaw mong lumingon at magpaalam sa akin dahil nasasaktan ka at dahil ayaw mong makitang nagluluha ako habang paalis ka." Bulong ni Mehanna sa sarili habang umiiyak. Habang papalayo na si Brando, hindi napigilan ng dalaga ang emosyon kaya napasigaw sya. " Brando!? Brando bumalik ka huh? Nangako ka!" Wala syang pakialam sa mga nanonood o nakakarinig sa pagsigaw nya sa mga oras na iyon basta alam nya at sigurado nya... narinig iyon ni Brando.