Anong lungkot ko noong umpisa,
Dahil hindi ko pa nakita.
Ang mamahalin ko ng subra,
At maging inspirasyon sa umaga.
Pero nang minsan kong makita,
Ang taong tingin ko sya na.
Hindi maalis sa isip ko ang mukha,
Na para bang nakakalula.
Sa araw-araw ko syang nakikita,
Ang puso ko'y may kaba.
Palagi nalang masaya,
Hindi tulad noong umpisa.
Hindi ko alam kung sya na nga ba?
Ang mag-aalay sa akin ng saya.
O baka isa ito sa aking kabaliwan,
Na mapupunta na naman sa kasawian.
