Sevgili okurlarım,
Yorumlarınıza cevap vermeyi cok seviyorum.
Voteleyen, okuyan ve yorumlarını eksik etmeyenlere cok cok tesekkurler.Keyifli okumalar :*
Aklım, kalbim karmakarışık..Şimdi yanlız başıma oturduğum bu bankta düşünüyorum da asla böyle çekip gitmezdim.Ne oldu da özür dilemek gibi saçma bir davranışta bulundum? Kendimi ne kadar aciz hissediyorum anlatamam.Bir yanım onu tokatlamak, canını yakmak istiyor, bir yanım sen kim oluyorsun diyor.Tamam, biz sevgili değiliz.Ama içinde ileride beni sevebileceğine dair bir umut bile yok muydu be Doruk? Hiç mi? Peki beni niye öptün? Şu aptala ne diye ümit verdin?
Okulda ne yapacağım bilmiyorum.Sürekli kaçamam ya.Konuşup kapatmak istiyorum bu konuyu içten içe.Ama eğer konuşursam yumuşayacağım, biliyorum.Ya allah kahretsin ki ben bu bencil, egoist, pisliğin teki olan çocuktan hoşlanıyorum.Ama o bana benim ona verdiğim kadar değer vermiyor.Bunu bilmek de beni delirtiyor.
Aklımdaki düşüncelerden sıyrılıp artık eve gitmem gerektiğine karar verdim.Dorukların evinden çıktıktan sonra yanlız kalmak için deniz kenarına gelmiştim.O da peşimden gelmemişti zaten.Aradı mı hiç bilmiyorum, telefonumu direk kapattım çünkü.Sanırım bir parçam aramamış olma gerçeğiyle yüzleşmekten korkuyor.
Eve doğru giden bir otobüse atladım.Eve gitsem bile problemlerim peşimi bırakmayacak.Annemle ne yapacağım? Bu halde ona nasıl moral verebilirim ki.
Eve geldiğimde direk annemin odasına koştum.Kapıyı açtığımda uyuyordu, ben de yanına yattım.İlk defa, uzun zaman sonra ilk defa ona sarıldım.Kokusunu içime çektim.Buna ihtiyacım vardı.
"Derin, gelmişsin." diye çığlık atarak sarıldı uyanınca.
"Geldim." dedi ben de sarılarak.
"Seni çok özledim biliyor musun? Sana anlatacağım bir şey var." dedi gözleri parlayarak.
"Dinliyorum."
"Ben psikolojik destek almayı kabul ediyorum." dedi.Gülümseyerek yüzüne baktım.
"Biliyordum.Sen sandığından daha güçlü bir kadınsın anne." dediğimde bana tekrar sarıldı.Duygularını bu kadar yoğun yaşaması hem hoşuma gidiyordu hem de beni endişelendiriyordu.
"Seni uyandırdım.Uykuna dön, ben de yemek yiyeyim." deyip yanağından öptüm ve kendi odama gittim.
Tam şortum ve tişörtümü üzerime geçirmiştim ki camdan bir takırtı duydum.Cama doğru yaklaşınca bir taşın cama çarptığını gördüm.Pencereyi açıp atan kişiyle göz göze geldim.
"Konuşalım mı biraz?"'diye bağırdı.
"Hayır." diyerek camı kapatmaya çalıştım.
"Ben geliyorum o zaman." dedi beni aşağı inmeye mecbur bırakarak.
Tıpış tıpış kapıyı açıp aşağıya indim.
"Ne istiyorsun?" dedim.
"Konuşmak."
"İyi konuş o zaman." dedim yüzüne bakmamaya özen göstererek.
"Yüzüme bakarsan konuşacağım." deyince gözlerimi gözlerine diktim.
"O kız röportaj yaptığım kızdı.Aynı zamanda eski takıldıklarımdan biri.Önce eve gidip onunla bir gece daha geçirmek istedim.Ama sonra akşam sana verdiğim söz geldi aklıma.Tam ona giyin dediğimde sen geldin ve her şeyi yanlış anladın.Aramızda bir şey olmadı." dedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SİMSİYAH..
Teen Fiction"Onu ilk gördüğüm anı hatırlıyorum da, ne kadar şapşaldı.Bir sonraki karşılaşmamızda da çirkefti.Bir diğerinde masama oturan küçük bir yalancıydı.Şimdi ise sadece benim."
