SİMSİYAH..

SİMSİYAH.. 8

Merhabalar..Öncelikle bölümün neden geciktiğini açıklamak istiyorum.Ben cidden bu işi yapamadığımı düşünüyorum.Yazdığım şeyler beğenilmiyor diye düşünüyorum.Ama bir yanım okuyanlar var devam et diyor.Aklım karışık.Özür dilerim..Yorumlarınıza şuanda çok ihtiyacım var.Öptümm :*

Bu arada multimedia Doruk ve Derinin sarılma sahnesi.Bölüm parçasıda Derin'in kulaklıktan dinlediği şarkı.Bakmayı unutmayın.

Bölüm 8

"Annenin sana ihtiyacı var Derin."

"Ne?Ne demek bu?" dedim. İçimdeki daha doğrusu aklımdaki kötü histen kurtulmalıydım. Bir sorun yoktu.

"Eve gelmen gerek.Annen seninle önemli bir konu hakkında konuşacak."

"Ne konuşacak?Ne diyorsun sen, açık açık söylesene neler oluyor?" dedim endişeyle.Sözlerimi bitiremeden telefonu kapattı.Allahım, ne yapacağım?Benimle dalga mı geçiyor bu adam? Ne demek bütün bunlar şimdi?

Yapacak bir şey yok diye düşünerek kalktım, üstüme düzgün bir şeyler geçirdim, çantamı kapıp otelden çıktım.Gecenin bu saatinde bu kadar önemli ne olmuş olabilirdi ki?Allah aşkına, aklıma sadece tek bir şey geliyordu.Anneme kötü bir şey olmuştu.Hayır bu olamazdı.Ben bunu kaldıramazdım, ben bu kadar güçlü biri değildim.Her ne kadar evden ayrılmış olsam da o benim annemdi.Beni doğuran ve büyüten kişiydi.Yani boş zamanı olduğunda.

Bir taksiye atladım hemen evin adresini verdim.Bir dakika, bu adam bana eve gel falan demedi ki?Ee, nereye gideceğim ki?Telefonumu çıkarıp annemin numarasını tuşladım.Saçmalıyorum, annem iyi olsa kendisi arayıp söylerdi.Bu adam aradığına göre annem benimle konuşacak durumda değildi.Arayan numaralardan onun numarasını bulup ara tuşuna bastım ve bekledim.Evet, harika.Aradığınız kişiye şuan da ulaşılamıyor, lütfen sonra tekrar deneyiniz.Eğer bu bir şakaysa, yemin ediyorum o evi başına yıkarım o adamın.

Evin önüne geldiğimde taksiciye parasını ödeyip dışarı çıktım.Eve doğru koşar adım yürüdüm ve zili çaldım.Ama içimden bir ses hala 'kandırlıyorsun aptal' diye bana bağırıyordu.Hayır, annem yani.Beni neden kandırsın ki?Bu kadarını da yapmaz diye düşünerek kapının açılmasını bekledim.Sonunda birisi kapıyı açtığında içeri bir hışımla daldım.

"Ne olduğunu biri bana anlatmaya tenezzül edecek mi?" dedim ama resmen bağırıyordum.Biraz daha sakin olamaz mıydım? Hayır olamazdım çünkü apar topar ne olduğunu anlatmadan beni buraya çağırmıştı ve doğal olarak bir açıklama bekliyordum.

"Annenin yanına çıkmak ister misin?" dedi eskiden babam olduğunu sandığım adam.Hala ona nasıl hitap edebilirim bilmiyorum.O adam işte.

"Neden bana önce neler olduğunu anlatmıyorsun?" dedim sabırsızca ve sinirli bir şekilde.

"Peki madem çok istiyorsun, anlatayım küçük hanım.Annen psikolojik travma geçiriyor ve bu dönemde yanında olman gerekiyor.Ufak çaplı bir araba kazası geçirdi, bu çok önemli değil ama iş ortamındaki stres, evden ayrılışın ve evliliğimizde yaşadığımız sorunlar üstüste gelince kaldıramadı.Şuan ruhsal olarak iyi değil.Yanında olmana ihtiyacı var." dediğinde durumun ciddiyetini kavrayamadım ve merdivenlerden inen doktoru gördüm, ona döndüm.

"Annem nasıl?" Sesim endişeli çıkmıştı.Ne olursa olsun o benim annemdi.Arkamı dönüp gidemeyeceğim tek insan.

"Annen iyi olacak.Senin ve çevresindeki insanların yardımı ve desteğiyle toparlanacak.Bak kızım kişinin başından geçen olayların yarattığı stres onun dayanabilme gücünü aştığında ruhsal travma yaşantısı ortaya çıkar.Bunun için yapmanız gereken güvenilir bir ortam yaratmak, seçim yapmasına  izin vermek ve bunu desteklemek, travmasını açması ve paylaşması konusunda ısrar etmemek ve kesinlikle güvenilir olmak."