Στοίχημα Ζωής

Κεφάλαιο 29

Ζωής POV

Ξύπνησα δεμένη σε μια καρέκλα!!!Πως το καλό βρεθηκ
α εδώ???Αναρωτήθηκα αλλά μετά από λίγο μου ήρθαν όλα στην μνήμη!!!Το μόνο που άκουγα ήταν φωνές τριών ανδρών!!Η μία κάτι μου θύμιζε αλλά ήμουν πολύ ζαλισμένη για να καταλάβω!!!

-Και τωρα τι θα την κάνουμε αυτή???ρώτησε ο ένας

-Απλά θα περιμένουμε να εμφανιστεί ο πατέρας της και μετά να πάρουμε τα λύτρα που ζητασαμε!!απαντησε ο άλλος

Ενω ο τρίτος δεν ακουγόταν καθόλου περίεργο!!!

Μετά από λίγο ένα ψηλος με μεγάλα μπράτσα μπήκε μέσα σε αυτό το απαίσιο σκοτεινό μέρος που με είχαν φυλακισει!!!Είχα αποφασίσει να μείνω ψύχραιμη!!

-Και τωρα πες μας που είναι ο μπαμπάς σου!!διέταξε

-Χαχα γέλασα εννοείται πως φοβόμουν αλλά δεν θα επετρεπα πότε στον εαυτό μου να το δείξει!!

-Θα μου πεις??έγινε πιο πειστικός ενώ ήρθε και με επιάσε από το λαιμό!!!

-Δεν πρόκειται!!!!Δεν ξέρω που βρήκα το θάρρος απλά δεν ήθελα να πάθει κάτι ο μπαμπάς μου εξαιτίας μου!!!

Τότε νευρίασε και μου έδωσε μπουνιά στη μύτη!!Ένιωθα το αίμα να στάζει και ματιά μου να βουρκωνουν αλλά δεν θα έκανα πίσω!

Δεν είπε τίποτα άλλο παρά μόνο έφυγε και έκλεισε την σιδερένια πόρτα προκαλώντας έναν εκοφαντικο κροτο!!!

Τώρα ήμουν μόνη μπορούσα να λυγισω!!Τα δάκρυα έφευγαν αθελητα από τα ματια μου ενώ εγώ δεν είχα κανένα τρόπο διαφυγής!!!

Χρήστος Pov

-Τι έγινε??με ρώτησε ο Αλέξης

-Απηγαγαν τη Ζωή...Ηταν το μόνο που μπόρεσα να πω πριν μου πέσει τα ακουστικό από το χέρι!!!

-Χαχα πολύ αστείο!!!είπε η Χρύσα ενώ εγώ δεν μπορούσα να το συνηδητοποιησω!!!

-Τι μιλάς σοβαρά τώρα?? ρώτησε ο Αλέξης μα τι στο καλό νόμιζε!!

-Και εσένα τι σε νοιάζει??Ρωτησε η Έλλη!!

-Μα εγω την αγαπάω μου ξέφυγε!!Ενω με κοίταξε με ένα βλέμμα!!!

-Σαν αδερφή μου!!συμπληρωσα και ηρεμίσε!!Δεν είπα αλήθεια αλλά δεν άντεχα να τη σκέφτομαι άλλο όχι νέα αυτόν τουλάχιστον έπρεπε να την ξεπεράσω!!

-Λοιπόν,είπε η Χρύσα εσύ με αυτή θα πας σπίτι να ειδοποιήσεις την οικογένεια της,και εμείς θα πάμε στην αστυνομία!!Είπε πανικοβλημενη ενώ έτρεμε!!!

Ο Αλέξης ήταν επίσης χάλια γιατί σκοπεύε να της ζητήσει συγνώμη

Και εγώ??Το κορίτσι που είμαι ερωτευμένος και μου ήθελε να με ξαπόστειλει είμαι μακριά!!Δεν ξέρω πως θα έπρεπε να νιώσω!!

-Αντε τελειωνεται!!είπα και πήρε ο καθένας τον δρόμο του!!Ήταν οι χειρότερες ώρες της Ζωής μου!!

Ζωής POV

Είχε βραδιάσει η μύτη μου δεν είχε σταματήσει τελείως να τρέχει!!Ένιωθα όλο και πιο αδύναμη!!

Τότε μπήκε ένας από τους απαγωγεις με μάσκα και μου άφησε φαγητό!!!

-Δεν πρόκειται να φάω!! του φωνάξα

-Πρέπει!!απαντησε ήρεμα και με παραξένεψε!!Που την ήξερα αυτή τη φωνή??

-Καλά αλλά μπορείς να με ξελυσεις για να φάω!!Το έπαιξα γλυκιά!!

Τελικά με ξελυσε!!

-Εντάξει τώρα φάε!!είπε με μια πιο άγρια φωνή!!!

Όταν με πλησίασε και έσκυψε για να μου δώσει το φαΐ κατάφερα να του βγάλω τη μάσκα!!!

-Στέφανε εσύ???...

Λοιπόν κεφάλαιο 29!!Δεν ξέρω αν σας αρέσε!!!Αλλά το έγραψα με πολύ ενθουσιασμο για κάποιο λόγο!!

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο να θυμάστε ότι ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω μόνο το ρολόι, ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΖΗΣΤΕ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ!!!❤❤

Φιλάκια!!!❤❤