Before and After. || ft. Jack and Finn Harries. (Dutch)

Before || 305 days

305 dagen voor het ongeluk.

“Zo, klas. De eerste schooldag is aangebroken. Even kijken, zie ik bekende gezichten. Oh! Ja, daar hebben Michael en Ryan en… Finn? Ik dacht dat jij over was gegaan?” De klas draaide zich om naar een jongen die helemaal achteraan zat. “Ja, dat dacht ik ook tot de toets werd nageteld, ik ben op één tiende punt niet overgegaan...” Zei hij glimlachend, alsof het hem geen reet boeide, en misschien boeide het hem ook geen reet. “Dat is balen man. Nou, klas. Ik ben jullie mentor, ook wel meneer Barsten maar jullie mogen bij Bart noemen, Bart Barsten. Mijn ouders hebben een raar soort of humor die ik ook nog steeds niet begrijp. We gaan ons op deze manier voorstellen…” Onze mentor liep naar mijn beste vriendin toe en stak zijn hand uit. “Mijn naam is Bart Barsten, wat is jou naam?” Lisa schoot in de lach en schudde zijn hand. “Ik ben Lisa Bealden.” Hij liet haar hand los en legde verder uit: “Vervolgens gaat Lisa naar iemand toe lopen, alsjeblieft iemand die je nog niet kent. En ze stelt zich voor, zo gaan we door.” Lisa stond op en keek om zich heen, ze liep richting de jongen Ryan die was blijven zitten. Ze schudden zijn hand en zei al glimlachend: “Ik ben Lisa Bealden, wat is jou naam?” Ze kon natuurlijk haar lach niet inhouden. Ryan moest ook lachen, iedereen voelde zich een beetje ongemakkelijk hierbij. Hij schudden haar hand en zei grijnzend: “Ik ben Ryan Woodling, aangenaam.” Zei hij er net achteraan. Hij keek even rond en liep naar een onbekend meisje toe. “Ik ben Ryan Woolding en wat is jou naam?” Het was vreemd om je zo voor te stellen aan een wild vreemde. “Ik ben Katy Wosh, aangenaam.” Ze stond op en liep vastberaden op Finn af. Ik moet toegeven, als ik het lef had, was ik ook op hem afgestapt. “Ik ben Katy Wosh en jij bent Finn…?” Finn begon zacht te lachen en maakte haar zin af. “Harries, aangenaam.” Hij stond op en keek de klas even rond. Ik keek zelf ook even rond en zag dat iedereen hem aanstaarde, vooral de meisjes. Iedereen hoopte natuurlijk- “Ik ben Finn en jij?” Zei hij met een brede glimlach tegen mij. Hij stak zijn hand uit naar mij, het duurde een tijdje voordat ik hem pakte. Ik was een beetje verbaasd en staarde hem stug aan. ‘Ik ben… ehm.. Hazel Letter.’ Finns glimlach verdween. “Jij bent de dochter van Steve Letter?” Ik knikte langzaam en fronste. Hoe wist hij dat? Hij zei niets meer en liep weg. Lisa keek mij net zo verward aan als ik keek. Ik stond op en liep vervolgens naar iemand toe.