Before and After. || ft. Jack and Finn Harries. (Dutch)

Before || 175 days

175 dagen voor het ongeluk. 

Ik zat op het bankje voor de supermarkt en wachtte op Finn die zo straks zou komen. Sinds nieuwjaar wou ik alleen nog maar méér bij hem zijn. Afgelopen nacht was Finn niet blijven slapen, hij had het sinds nieuwjaar wel gedaan. Hij kwam elke avond of nacht naar mijn kamer en sliep dan stiekem bij mij in bed tot hij wel weg moest, soms was dat heel erg vroeg in de ochtend en soms lag hij nog naast mij na twaalf uur in de middag. Mijn ouders hadden wel een vermoede dat ik Finn nog regelmatig zag, maar ze hadden geen harde bewijzen. Ik zag Finn aankomen fietsen. Hij gooide zijn fiets tegen het fietsenrek aan. Hij rende naar mij toe. Ik stond op en rende ook op hem af. Ik sprong in zijn armen en omhelsde hem. Ik liet mij kussen overal op mijn gezicht. “Hé liefje, wat dacht je er van om samen uiteten te gaan?” Ik grijnsde breed en drukte mijn lippen snel op die van hem. Ik wou net ja zeggen tot ik een bekende stem hoorde zeggen: “Hé Hazel!” Ik keek op en zag mijn oom staan. Hij glimlachte vriendelijk en liep op ons af. Finn keek mij vragend aan en fluisterde zacht: “Weet hij wie ik ben?” Ik keek Finn verwarrend aan en haalde mijn schouders op. ‘Volgens mij wel.’ Finn liet mij voorzichtig los en bleef staan. “Hé, Finn toch? Aangenaam kennis te maken, ik ben de oom van Hazel. Ook wel Alex.” Finn glimlachte ongemakkelijk en schudden mijn ooms zijn hand. ‘Erhm, wilt u alsjeblieft niets tegen mijn ouders zeggen… Ik weet dat het stom is om te vragen…’ Mijn maag keerde zich om van de zenuwen. “Ah joh, kinders jullie hebben helemaal niets te maken met die familie ruzie. Als jullie verliefd zijn! En Hazel, zeg alsjeblieft Je in plaats van U.” Ik keek hem met grote verbaasde ogen aan. Sinds wanneer was iemand zo makkelijk uit mijn familie? ‘Oh…’ Kwam er alleen maar uit mijn mond. “Duizendmaal dank! Dat is echt heel erg vriendelijk van u.” Zei Finn dankbaar en keek mij blij aan. Ik fronste licht, dat klopte helemaal niet. ‘Ik dacht dat je het zelfde er over dacht als mijn vader.’ Dat was ook zo, een aantal maanden geleden was mijn oom bij ons aan het eten en had mijn vader het over Finn en zijn familie en toen was hij het helemaal eens met mijn vader. Alex mijn oom lachte. “Nee joh! Gaan jullie lekker uiteten hoorde ik? Eet smakelijk alvast, ik ga mijn boodschappen kopen!” Ik keek Finn raar aan al had hij een brede glimlach op zijn gezicht. “Eindelijk, iemand die niet tegen onze relatie is.” Ik knikte langzaam, al vertrouwde ik het voor geen cent.