Before and After. || ft. Jack and Finn Harries. (Dutch)

Before || 153 days

153 dagen voor het ongeluk. 

We liepen hand in hand aan de rand van de stad, daar waren amper mensen. Finn vertelde over plaatsen waar hij naar toe was geweest in de wereld, hij was al eens naar New York gegaan, Parijs, Rome, Athene, ergens in Nieuw Zeeland en Jakarta. We dachten een verlaten plekje te vinden tot we verderop een grote groep jongens zagen staan. Ik werd er meteen een beetje onzeker van, ze keken ons allemaal zo aan. Ik hield Finn dichterbij me en keek hem vragend aan. “Geen zorgen liefje, ze doen ons heus niets.” Ik keek voor mij uit en zag de jongens in het midden van de weg staan. Ik keek naar Finn en zag hem slikken. Hij drukte een kus op mijn mond heel kort en liep iets langzamer. ‘We kunnen ook de andere kant opgaan?’ Finn schudden zijn hoofd van nee. “Dat is nogal opvallend, misschien gaan ze ons dan achtervolgen of zo.” We liepen langzaam naar de zijkant en wouden langs hun heen, maar eentje ging zo voor Finn staan, het was een vrij grote jongen. “Mogen wij er langs?” Vroeg Finn zo beleefd mogelijk. De man lachte en duwde Finn wat aan de kant. “Alleen dames.” Ik keek Finn meteen bang aan. Finn hield mijn hand stevig vast. “Wat wil je precies van ons?” Vroeg Finn licht geïrriteerd. “Oh niets hoor Finnetje. We moeten alleen even een afspraakje nakomen van tweehonderdvijftig euro.” Hoe wist die man zijn naam? Welke afspraak? ‘Dan heb je de verkeerde, kom Finn we gaan.’ Ik trok Finn met mij mee en liep van ze weg, maar voor dat ik het wist werd Finn afgepakt door een grote man die hem direct op de grond sloeg haast. ‘Finn!’ Ik wou er naar toe lopen maar ik werd tegen gehouden door een ander. Ik zag niet wat er met Finn gebeurde aangezien alle mannen om hem heen gingen slaan, maar ik hoorde de hele tijd geschreeuw. Ik spartelde en probeerde er alles aan te doen om er naar toe te gaan. Ik schreeuwde zo hard als ik kon. De mannen stopte ineens en ik hoorde ook geen geschreeuw meer, allee nog gekreun van de pijn. De mannen liepen naar mij toe en de baas zei: “Dit is alleen een waarschuwing, stop met Finn te praten, ook in de klas, nergens, verbreek het contact en als je het toch doet, ben jij de volgende die we pakken.” De mannen liepen weg, ik rende onmiddellijk naar Finn toe. Ze hadden hem ontzettend hard geschopt. Ik viel op mijn knieën en trok hem omhoog, ik trok hem omhoog en hield hem tegen me aan. “Ah, dat deed echt ontzettend veel pijn… Jezus… heb je wat water bij je?” Ik haalde meteen uit mijn tasje een flesje limonade. ‘ Alleen limonade, sorry.’ Finn dronk wat uit het flesje en kreunde nog wat van de pijn. Ik hielp hem omhoog en hoorde iemand achter ons. Het was Jack. “Gaat het met hem?” Vroeg hij licht onzeker en liep op ons af. Hij was het. Door hem kwam dit allemaal. ‘Rot op Jack! Rot op!’ Ik begon te schreeuwen net zo lang tot hij weg ging en hielp Finn verder. ‘Je broer heeft dit allemaal gewoon gedaan. Hoe… Sorry ik haat je broer.’ Finn kreunde alleen maar wat en zei zacht: “Misschien is het Jacks schuld helemaal niet..” Ik keek hem verbaasd aan. ‘Wat doet hij hier dan?’ Finn duwde mij uit het niets van hem af. “Waarom zou mijn eigen broer tweehonderdvijftig euro betalen om zijn tweeling broer in elkaar getrapt te krijgen? Jezus, stop eens met Jack de schuld geven. Hazel, het is duidelijk. We moeten afstand nemen en het contact verbreken.”