2 dagen na het ongeluk.
Ik zat op een stoel naast het bed. Ik keek naar hoe zijn borst op en neer bewoog. Ik aaide voorzichtig met mijn vingers over zijn hand heen. Hij lag er erg vredig, eigenlijk gewoon alsof hij aan het slapen was. Precies zoals hij er uit zag wanneer hij aan het slapen was. De dokter hadden gezegd dat Finn veel geluk had gehad, maar hij lag in een hele diepe coma. Waarschijnlijk zo diep dat de kans klein was dat hij eruit zou komen. Als hij na zes weken nog niet uit de coma zou zijn, dan was de kans groot dat hij daarna zou gaan overlijden. Toch waren er mensen op de wereld die jaren lang in coma hadden gelegen en daarna nog wakker werden maar wel wakker werden als een halve debiel. Dat sommige mensen amper konden praten, lezen of schrijven en de meeste herinnerden zich er niets meer van, bijna niemand herinnerde zich iets van het ongeluk. Het laatste wat Finn zei was dat hij de auto – de spookrijder herkende en hij wou zeggen wie het was, maar dat heeft hij nooit meer kunnen zeggen. Alles in de wereld werkte tegen ons, tussen Finn en mij. Alles en iedereen leek onze relatie te haten. Ik hoorde de deur open gaan en een diepe zucht. “Je bent er nog steeds… Hazel, Finn gaat niet wakker worden. Ik ben bang dat hij nooit meer wakker word.” Zei Jack vermoeid en ging naast mij zitten. ‘Zeg dat nooit meer tegen mij.’ Zei ik dreigend en keek hem woedend aan. Ik was hem maar voor één ding in het leven dankbaar en dat was dat hij er voor heeft gezorgd dat ik Finn wel mocht bezoeken. Dat is het enigste.
JE LEEST
Before and After. || ft. Jack and Finn Harries. (Dutch)
FanfictionBefore and After. Drie minuten voor het ongeluk. “Liefje, ik ben er over een kwartiertje. Ik heb een verassing voor je.” Zei hij tegen mij over de telefoon terwijl hij aan het auto rijden was. Het was een vrijdag ochtend en Finn kwam net van een fa...
