Before and After. || ft. Jack and Finn Harries. (Dutch)

After || 107 days

105 dagen na het ongeluk.

“Hé, aangezien je gisteren best dronken was vroeg ik me af of je er geen spijt van hebt/je het je nog herinnerd. X Jack.” Fronsend keek ik naar het sms’je van Jack. Gister waren we uit eten geweest en ik moet toegeven, het was hartstikke leuk en gezellig. We hadden het niet eens zo veel over Finn. Jack was een best grappige jongen die de leukste opmerkingen kon maken over iemand kon maken. Mijn buik deed een half uur lang pijn van het lachen. Ik had nooit achter Jack een grappige jongen gezocht. Ik herinnerde hem natuurlijk als een jongen die alles doorvertelde aan zijn pappie en mammie. Jack had me verschillende soorten wijnen laten proeven. Jack en Finn waren zó verschillend qua karakter van elkaar. Jack was een echte drinker, hij hield van allerlei soorten drank en kon zeker honderdvijftig verschillende dranken opnoemen. (Niet helemaal verschillend, Bacardi Malibu en Bacardi Cola zaten er ook tussen, mixjes en alles) Finn was altijd heel voorzichtig met drank, hij dronk amper, en als Finn dronk, was hij zo ontzettend grappig. Jack vertelde soms ook verhalen over Finn die teveel drank op had. Eens was hij wakker geworden in de schuur tussen de konijnen die ze thuis hadden en had een konijn op zijn shirt geplast en gepoept, daar liet Jack nog een foto van zien. Finn die ontzettend moeilijk net wakker werd. Ik dacht verder aan de avond. Jack had mij meegenomen naar het bos, na het restaurant, vlak rondom zijn huis, wat super eng was maar tegelijkertijd super leuk. Hij had een wijnfles bij zich. We waren allebei lam en Jack liep nog recht tegen een boom aan. Ik snapte eerst niet waar Jack me mee naar toe nam, maar uiteindelijk kwamen we op een grasveld met een hoge heuvel waarop we gingen zitten. Je kon een heel groot stuk bos zien wat prachtig was en toen… Toen hadden we gezoend. Ik schrok van mezelf van die gedachte. Ik had met Jack gezoend, terwijl mijn vriend in coma lag. Ik keek naar het sms’je. En of ik spijt had, maar er was een kant van mij, die zich totaal niet schuldig voelde. Die kant zei dat Jack verschrikkelijk goed kon zoenen. “Hee, eerlijk gezegd weet ik niets meer nadat we op de fiets zaten? Ik kan me ook niet meer herinneren hoe ik in godsnaam thuis ben gekomen. Ik kan me wel herinneren dat het SUPER gezellig was! Waar moet ik spijt van hebben? Xx.” Ik kon het gewoon niet maken tegenover Finn. Ik wachtte een tijdje en ontving een sms’je terug. “Hahaha, of je spijt had van de avond, er was niets gebeurt hoor! Ik wil wel nog eens met je op “date” als ik het zo mag noemen (; X.” Loog hij nou serieus terug? Als ik er zo over nadacht, was dat super lief. Hij was vast blij dat ik me zogenaamd er niets van kon herinneren. Ik glimlachte licht en sms’te terug. “Gelukkig! En natuurlijk zou ik nog een keer een “date” met je willen, ik heb me kapot om je gelachen! Ik wil precies weer zo’n avond! Xx.” En dan ook precies, inclusief het zoenen.