Before and After. || ft. Jack and Finn Harries. (Dutch)

Before || 235 days

235 dagen voor het ongeluk.

Ik liep door school heen, zoekend naar Finn. Afgelopen weekend was het zo ontzettend leuk geweest. Vrijdag dat hele Nutella gebeuren, de volgende dag kwam Finn naar mij toe en lagen we gewoon uren lang op bed wat te praten. Zondag gingen we naar een dorp die tientallen kilometers verderop lag. Het was echt een top weekend geweest. Het enige wat naar was, was toen ik zondag avond in bed lag, alleen. Zonder Finn. Ik wou hem naast me hebben. Ik miste hem terwijl ik de hele dag bij hem was geweest. Gelukkig was ik niet de enige want om elf uur in de avond kreeg ik een lief sms’je van hem. Dat hij nu ook bij mij wou zijn en hoe super leuk hij mij wel niet vond. 

Ik zag Finn verderop staan bij de snoepautomaat. Jack was niet bij hem, wel Ryan al was die met een andere jongen aan het praten. Ik keek om mij heen, ik zag niemand echt bijzonder. Ik liep op hem af en sloeg mijn armen om zijn nek heen. Ik drukte een kus op zijn mondhoek. Ik kon het gewoon niet laten. Finn keek eerst voorzichtig om zich heen of inderdaad Jack niet om de hoek stond. Hij tilde mij op en drukte kusjes op mijn mond. “Lekker geslapen liefste?” Ik legde mijn hand op zijn wang en zei zacht: ‘Ik miste jou, dus eigenlijk niet echt.’ Finn liet mij weer op de grond staan en sloeg zijn armen om mij heen. Hij drukte mij stevig tegen zich aan en drukte een kus terug. “Wil je dat ik vanavond bij je slaap?” Wanneer niet? Ik wou hem elke dag, elke seconde bij mij hebben. Ik giechelde zachtjes en knikte van ja. Dan moest de slaapkamer deur weer op slot, moest Finn binnen komen via het raam. Het was zo’n gedoe maar het was het zeker waard. ‘Is het niet opvallend? Aangezien je nu vet vaak weg van huis bent?’ Finn knikte van ja en haalde zijn schouders op. “Wel een beetje ja, maar als jij wilt dat ik bij je ben, dan kom ik.” Ik knikte iets bezorgd, ik wou niet dat iemand er weer achter kwam. Ik keek in zijn ogen, hij keek mij altijd zo lief aan dat ik er verlegen van werd. Ik zag in de verte Jack staan bij een paar jongens, hij had ons nog niet gezien. Ik liet Finn meteen los. ‘Ik zie je in klas, Jack is daar.’ Finn knikte en ging meteen weer in de snoepautomaat kijken alsof hij niets anders die tijd had gedaan. Ik keek nog even achterom en zag dat Finn ook nog keek. Ik was gewoon verslaafd aan hem geworden.