117 dagen na het ongeluk.
Ik kreeg de glimlach niet van mijn gezicht af sinds die nacht met Jack. Zelfs het schuldgevoel begon weg te gaan omdat ik het gewoon té leuk vond, ik vond hem té leuk. Ik stond bij mijn kluisje en dumpte mijn boeken er in. Ik keek opzij, alsof ik wist dat Jack daar stond. Hij keek mij aan en trok zijn wenkbrauwen op. Zoals elke dag sinds die nacht bekeek hij mij kort, beet op zijn lip en oh dat was zo sexy. Hij deed het echt expres omdat hij was dat ik dat helemaal geweldig vond. Er was niemand die ons in de gaten hield, op zich konden we naar elkaar toe gaan. Alleen ik was bang van de reacties. Vooral die van Lisa, zij zou mij echt beoordelen. De hele school wel. Ik kon al haast de school horen zeggen: Nu Finn in coma ligt, neemt ze maar wat met Jack. Jack liep op mij af en leunde tegen het kluisje aan naast de van mij. “Ik denk dat we moeten praten.” Zei hij zacht en glimlachte. Aan zijn gezicht te zien was het niets ergs. Ik knikte en mompelde zacht: ‘Waar?’ Jack keek langs mij. Ik draaide mij om en zag hem kijken naar het conciërgehok. Hij liep er naar toe en liep er zo in. Ik deed mijn kluis dicht en liep er achter aan. Hij zat op een stoel en glimlachte weer zo leuk. Ik liep op hem af en ging op zijn schoot zitten, ik drukte een paar kusjes op zijn lippen en liet mijn nagels over zijn nek gaan wat hem kippenvel bezorgde. “Over Finn.” Zei hij. Ik trok langzaam mijn handen terug en keek hem aan. ‘Wat over Finn…?’ Jack zuchtte en vroeg zacht: “Wat als hij wakker wordt en wat als hij dat niet wordt?” Ik beet op mijn lip, ik wou hier niet eens over nadenken. ‘Als hij niet wakker wordt dan… Hoe bedoel je?’ Ik wist het heus wel, waarschijnlijk. “Wat moet er met ons dan? Ik bedoel… Zou je een relatie met mij willen?” Ik raakte helemaal verward. Wou hij een relatie met mij? Nu? Of pas als Finn echt weg was? Ik keek hem een tijdje aan met een verwarde blik. ‘Ik weet wel dat als Finn wakker zou worden, dat ik dan in de meest rotste situatie ooit kom.’ Jack keek mij aan en knikte. “Volgens mij vooral ik. Ik ben er van overtuigd dat je uiteindelijk voor Finn gaat.” Ik beet op mijn lip en keek hem aan. Uiteindelijk waarschijnlijk wel ja. “Dit gaat heel erg klinken, maar ik hoop dat Finn niet wakker wordt, gewoon… Door jou.” Ik wist niets te zeggen en keek hem aan. Vond hij mij zo luk dan? ‘Het is je broer…’ Jack keek weg, “Weet ik. Maar alsof je met je broer wilt trouwen, kinderen krijgen en voor de rest van je leven wilt zijn.” Ik drukte mijn lippen op die van hem en keek hem aan. Ik wist niets te zeggen. ‘Ik zou een relatie met je willen ja.’ Zei ik zacht en sloeg mijn armen om hem heen. Ik leunde met mijn hoofd op zijn schouder. “Nu?” Ik knikte maar zei al snel: ‘Maar het kan niet, wat als Finn wakker wordt en het eerste wat hij hoort is dat zijn vriendin een relatie heeft met zijn broer.’ Jack had zijn armen ook om mij heen geslagen. “Eigenlijk alleen maar als Finn niet wakker wordt.” Ik zei weer niets, aangezien het de waarheid was. ‘Al wordt hij dat, het gaat nog ontzettend moeilijk worden.’ Daar was ik van overtuigd.
JE LEEST
Before and After. || ft. Jack and Finn Harries. (Dutch)
FanfictionBefore and After. Drie minuten voor het ongeluk. “Liefje, ik ben er over een kwartiertje. Ik heb een verassing voor je.” Zei hij tegen mij over de telefoon terwijl hij aan het auto rijden was. Het was een vrijdag ochtend en Finn kwam net van een fa...