Before and After. || ft. Jack and Finn Harries. (Dutch)

Before || 139 days

139 dagen voor het ongeluk.

“Ze rijden…Nú weg!” Zei ik door de telefoon heen. Meteen hoorde ik de achterdeur open gaan. Ik rende de trap af en deed de telefoon uit. Ik vloog in Finns armen. Hij tilde mij op en draaide een rondje. Hij gooide mij op zijn schouder en begon naar de trap te rennen. Ik begon te gillen en te lachen tegelijk. “Hazelnootje, waar ben je gebleven mijn hele leven?” Lachte hij en gooide mij op het bed. Hij ging op mij zitten. Ik probeerde hem om te gooien, maar hij bleef zitten. ‘Ik zat aan de hazelnootjes boom.’ Gaf ik als antwoord, elke keer gaf ik een ander antwoord wanneer hij die vraag stelde. Soms heel gemeen, soms heel lief en soms, zoals nu, sloeg het nergens op. Hij boog voorover en drukte zoals hij altijd deed, ontelbaar veel kusjes op mijn mond en gezicht, ik dacht altijd serieus dat hij elk plekje wel had gehad. Hij begon mij te kietelen bij mijn zij. Ik gilde het uit en probeerde zijn handen stil te houden, maar het lukte maar niet. Hij stopte eindelijk en boog zich voorover tot zijn neus de mijne aanraakte. ‘Ga je draaikolken?’ Vroeg ik zogenaamd angstig. Finn schudden zijn hoofd van nee en drukte eerst heel voorzichtig een kus op mijn mond. “Nee, ik zal dat je tong besparen.” We waren samen eigenlijk best wel raar, we zeiden de raarste dingen tegen elkaar en deden de raarste dingen, maar dat was juist het leukste. Toen hij weer dichterbij kwam voelde ik alle vlinders in mijn buik weer helemaal omhoog stijgen tot ik me weer licht voelde in mijn hoofd. Er was zeker iets beters dan dronken zijn of seks. Ik ging met mijn handen door zijn haren heen. Er waren meerdere dingen die beter waren dan die twee dingen. Toen hij zijn lippen weer op die van mij drukte beet ik op zijn onderlip en liet hem expres niet los. Hij lag helemaal over mij heen, ik was er zeker van dat als je van boven af keek dat je alleen Finn zag. Ik gleed met mijn handen naar beneden en ging er mee onder zijn shirt. Ik ging voorzichtig met mijn nagels over zijn buik heen - waar hij oh zo slecht tegen kon. Ik liet zijn lip eindelijk los. Onze lippen raakte elkaar aan. Dit was ongeveer het leukste van Finn, hij kon van allerlei dingen tegelijk doen. Hij ging met zijn handen langs mijn hals en door mijn haar heen en op dat zelfde moment begon hij mij te zoenen, hij trok mij een beetje omhoog en zoals altijd deed hij net iets te hard, hij sloeg zijn benen om mij heen en hield ons strak bij elkaar. Hij beet op mijn lip en drukte zijn lippen tegen mijn oor, hij fluisterde zacht: “Ik hou van je hazelientje.” Dat alles bij elkaar, was gewoon perfect. ‘Ik ook van jou Finny.’ Ik was er zeker van dat sommige mensen onze klefheid wel konden uitkotsen, maar die klefheid zag nooit iemand en dat bleef ook echt iets tussen ons.