Before and After. || ft. Jack and Finn Harries. (Dutch)

Before || 298 days

298 dagen voor het ongeluk.

Het was maandag ochtend en meer dan de helft van de klas zat te klagen over hun kater. Ik staarde naar de deur, wachtend tot Finn binnen kwam, Lisa was er ook nog niet. Het was zaterdag avond zó ontzettend leuk. We hadden onze eigen families belachelijk gemaakt toen we buiten een rondje gingen lopen. Finn was een ontzettende leuke spontane jongen die hier en daar zijn verlegen kanten had die super schattig waren. Hij gaf me op het laatst toen zijn broer hem aan het zoeken was een knuffel en zei dat hij mij maandag wel zou spreken. Ik zag dat Finn en Lisa tegelijk binnen kwamen. Lisa was met Finns broer Jack geweest die avond nog, meerdere keren. Ze kon niet stoppen met over hem te praten. Finn begon ineens snel te lopen toen Lisa iets tegen hem zei. Beide begonnen ze te rennen richting mij. Finn stormde op de stoel naast mij en viel half tegen mij aan. “Ahh! Rot kind dat je bent! Je pikt me beste vriendin af!” Zei Lisa tegen Finn. Ze zag er verschrikkelijk moe uit. Finn helemaal niet. Hij glimlachte breed naar mij en zei speels: “Goedemorgen Hazel, leuk weekend gehad?” Finn trapte voorzichtig met zijn voet Lisa weg van de stoel, ze bleef aan hem trekken want ze wou net zoals Finn naast mij zitten. ‘Ik voel me geliefd maar ik wil Finn naast me Lies, sorry.’ Ze schoot in de lach en zei expres: “Maar nátuurlijk wil jij naast Finny zitten.” Ik rolde met mijn ogen en keek Finn aan. ‘Een top weekend, vooral zaterdag avond rond half vijf bij de kerk.’ Finns brede glimlach verdween, hij keek ontzettend zielig. “Wat? Vond je het leuk dat ik weg ging?” Ik zei een tijdje niets en keek een tijdje naar zijn gezicht, het was echt een puppy als hij zo zielig keek. ‘Nee…’ Zei ik plagend. “Je vond het leuk dat ik je knuffelde?” Zei hij en glimlachte super breed. Normaal was ik nooit zo’n typje die überhaupt iets toe zou geven, maar ik knikte wat verlegen. “Aw, wat een schatje ben je ook, kom hier.” Hij sloeg zijn armen om mij heen en plette me haast. Onze mentor keek mij grijnzend aan, hij trok zijn wenkbrauwen speels op. “Ik denk dat Finn en Hazel even aan de klas willen laten zien hoe schattig ze zijn.” De hele klas draaide zich om waardoor Finn me meteen los liet. ‘Je kilde me.’ Zei ik bot, al kon ik niet stoppen met glimlachen. “Huh? Maar Finn mag toch helemaal niet omgaan met Hazel? Toch zo’n familie drama gebeuren?” Flapte Ryan uit. Finn keek hem echt woedend aan. “Klopt en daarom kan je er ook maar beter niets van zeggen.” Meteen was de klasse sfeer raar. Iedereen begon te fluisteren. Meteen werd natuurlijk hét verhaal doorverteld. Bart keek ons aan. “Nou, klas. Dan weten jullie precies wat jullie niet moeten doen. En dat is doorvertellen, oké? Kan iedereen zich daar aan houden? Een beetje een klasse geheim kan toch wel?” Vanaf dat moment vond ik mijn mentor Bart zeker de gaafste leraar ooit.