9 dagen na het ongeluk.
Twee dagen geleden was ik er achter gekomen dat Finn nog een heel klein beetje bij bewustzijn was. De dokter was net zo verward als ieder ander, want Finn deed niet wat we zeiden, hij keek mij alleen maar aan. De dokter was er van verzekerd dat Finn het geluid niet kon waarnemen maar wel kon kijken. Maar zelfs wanneer Jack voor Finn ging staan, zochten Finns zijn ogen mij op. Ik zat op een stoel bij het bed en had zijn hand vast. Finn kon zijn eigen ogen knipperen, alleen omdat we niet zeker wisten of hij kon horen ja of nee, deed de dokter zijn ogen open voor mij. De dokter keek mij aan en glimlachte. “Als ze weer dichtvallen, dan is hij aan het slapen.” Logisch. Ik had een notitie boekje bij me en een pen. Ik keek naar Finns ogen die een paar knipperde. Ik zag hoe zijn ogen om zich heen keken, toen hij mij had gevonden, staarde hij mij recht aan. Ik glimlachte lief naar hem. ‘Hé Finn. Het is vandaag 15 juli. En… Ik heb iets bedacht gister avond in bed.’ Ik pakte het notitie boekje en begon op een bladzijde te schrijven. ‘Ik weet niet of je kan horen, maar als je dat niet kan…’ Ik was een tijdje bezig en liet hem het blaadje zien, er stond met grote koeien letters op: IK HOU VAN JE <3 Ik keek langs het blaadje naar Finn die naar het blaadje staarde. Ik hield het blaadje goed voor hem, aangezien hij zijn hoofd niet kon bewegen. Ik glimlachte lief naar hem en drukte vlug een kusje op zijn mond.
Het verhaal is officieel al afgelopen c: (Niet dit hoofdstuk, hij heeft 44 hoofdstukken) Dus ik plaats hem hier en schrijf het vervolg ook hier!
JE LEEST
Before and After. || ft. Jack and Finn Harries. (Dutch)
FanficBefore and After. Drie minuten voor het ongeluk. “Liefje, ik ben er over een kwartiertje. Ik heb een verassing voor je.” Zei hij tegen mij over de telefoon terwijl hij aan het auto rijden was. Het was een vrijdag ochtend en Finn kwam net van een fa...
