Before and After. || ft. Jack and Finn Harries. (Dutch)

Before || 238 days

238 dagen voor het ongeluk. 

Ik lag op mijn bed te leren. Ik leerde amper de laatste tijd, lukte het ook niet. Het enige wat de laatste tijd door mijn hoofd ging was Finn. Ik was pas bij bladzijde twee van de tweehonderd van Engels. Mijn mobiel ging over. ‘Niet kijken.’ Zei ik tegen mijzelf. Het zou vast Lisa zijn. Ik pakte oordopjes en deed die in. Ik zag dat mijn mobiel trilde en het scherm lichtte op. Ik keek naar het scherm en zag dat het Finn was, meteen nam ik op. 

“Liefje, ben je aan het leren?” Hoe wist hij het?

‘Nee, ik ben niet aan het leren. Wat is er?’ Ik zei expres dat ik niet aan het leren was, anders zou Finn mij zogenaamd met rust laten terwijl dat het laatste was wat ik wou. 

“Volgens mij wel.”

‘Nee.’

“Hmm, ik wou eigenlijk gewoon je stem even horen.” Hij begon te lachen aan de telefoon. 

‘Dat lieg je.’ Grinnikte ik. 

“Nee klopt, ik wil je bij me. Wat dacht je van dat ik je ophaal bij de supermarkt en dan gaan we naar mijn huis. Ik smokkel je wel naar binnen. Het wordt tijd dat je mijn kamer maar eens ziet.”

‘Gaan we dan Dear John kijken?’ Ik probeerde al maanden met Finn die film te zien.

“En daarna zeker The Notebook, P.S I love you en al die soppige filmen?” Zei Finn sarcastisch.

‘Alsjeblieft?’ Smeekte ik. 

“Ik kan niet naast je zitten en naar een film kijken.” Zei hij zacht.

‘Hoezo niet?’ Vroeg ik verbaasd.

“Dat is tijdsverspilling, ik wil naar jou kijken.” Zei hij speels.

Het klonk slijmerig al wist ik dat het de waarheid was, want ik wou ook niets liever.

‘Je mag me wel af en toe een kus geven…?’ Zei ik zo serieus mogelijk.

“Af en toe?!” 

Ik schoot in de lach. 

‘Nee, maar misschien leer je wat van deze films. Misschien ga je net zulke romantische dingen doen?’

Ik hoorde Finn diep zuchten.

“Wil je hiermee zeggen dat ik niet romantisch ben?” 

Ik zei expres niets.

“Wacht maar, weetje. Ik ga je ophalen bij de supermarkt en dan neem ik je mee naar huis en dan laat ik je zien hoe romantisch ik wel niet ben.” Zei hij uitdagend. 

Ik begon te lachen en zei uitdagend terug: ‘Tot straks Romeo.’ 

“Neem een bikini mee Julia.” Zei hij grijnzend en hing op. 

Bikini? Ik durfde niet in een bikini voor hem te gaan staan, mijn bikini’s waren lelijk. Ik had helemaal geen tijd om hier over na te denken. Ik moest een bikini uitkiezen. Ik rende naar de kast toe en haalde hem helemaal overhoop tot dat ik eindigden met een zwarte normale bikini. 

Ik stond bij de supermarkt, nogal zenuwachtig. Ik had me helemaal voorbereid. Ik zag Finn aankomen fietsen en stopte voor mij. “Bikini mee?” Ik zuchtte diep. ‘Nee…’ Finn fronste. “Maar nu- Hazel. Je hebt hem wel bij je. Ik zie dat je een handdoek mee hebt en…” Hij tikte met zijn vinger op mijn bikinibandje. “Ik zie hem, spring achterop. Jack is niet thuis, ouders niet. Alleen de bewakers maar ik zeg gewoon dat je ene Lindsey bent of zo.” 

Ik zat zeker een halfuur lang achterop de fiets bij hem, richting zijn huis. Finn had niets verklapt en vertelde wat onzinnige verhalen over school. Met Finn was het nooit stil, hij zorgde er altijd voor dat er een gesprek was, en dat was er zo fijn aan hem. Al praatte hij over onzin, hij deed zijn best om je te vermaken. Daarbij, ik kon uren naar zijn stem luisteren. Hij had een erg verlegen, sullige stem die erg zacht was, maar toch verstaanbaar en ja… hij was gewoon echt een puppy. (Hij had wel een mannelijke stem, maar… Het is moeilijk uit te leggen) Zo enorm schattig. Ik had mijn armen om zijn middel geslagen terwijl hij fietste.