Ik laat je niet los.. ft. Kaj van der Voort

O.49

POV ZOLA

Even geniet ik van de omgeving om me heen, Lymée slaapt in de kinderwagen. Gelukkig is de rest iets weder gekeerd na wat er allemaal gebeurd is. Lynn is gelukkig zo goed als de oude en met Samuel gaat het na omstandigheden goed. Ik besluit even lekker door het park te wandelen als ik onderweg ben naar het graf van Sharona, tot nu toe kom ik er bijna elke week. Zo kan ik ook gelijk eventjes bij m'n ouders langs bedenk ik me net. Veel meer mensen zijn er niet in het park, het is immers ook maandagochtend. Kaj is met de jongens aan het repeteren in Global en Lynn vermaakt zich een ochtend bij de moeder van Kaj. Even wordt ik geconcentreerd uit mijn gedachten gehaald, twéé mensen zitten op een bankje onder een boom. De jas van diegene links herken ik meteen, het is die van Kaj. Toch kijk ik nog eens, een kwartier geleden appte hij nog dat ie begon met de repetities. Naast hem zit een meisje met donkerblond haar. Met z'n handen in z'n haar kijkt Kaj om zich heen, als zijn ogen ook de mijne vinden. Zo geschrokken als hij lijkt staat hij op en als ik met de kinderwagen hun bankje bereik. 'Hé.. ' Het meisje gaat ook staan, ongemakkelijk dat nogal. 'Ik dacht dat jij in Global zat?' begin ik maar nonchalant. 'Ik was 'n uur te vroeg, dus ging even met Amarins wat drinken halen, oh dit is Amarins trouwens.. Zij uh, is de nieuwe choreograaf' Vriendelijk steken we onze handen uit. In m'n hoofd gaat vanalles om, aan haar postuur te zien ziet ze er niet echt uit als een choreograaf, een klein mollig buikje draagt ze aan de voorkant en ja, nee gewoon niet nee. Maargoed, ik vertrouw op Kaj. 'Ik ga naar Sharona en m'n ouders, tot straks..' Kaj knikt en kijkt me aan, geen kus. De hint snap ik en loop maar verder. Even komt dat gekke gevoel terug, net toen hij in de club was vreemd gegaan. Voordat ik het bospad verlaat kijk ik nog eenmaal achterom, beide zijn ze weer terug gaan zitten op het bankje.

Het bosje rozen leg ik neer op d'r graf en kijk daarna met opgedroogde tranen naar Lymée, die om haar heen ligt te dwarrelen. 'Hey..' hoor ik Samuel z'n stem. Hij legt z'n hand op m'n schouder en geeft me een kus op m'n wang. 'Gaat het?' Ik knik, net alsof er niets aan de hand is. 'Met jou?' Samuel knikt ook, maar iets minder nep. 'What's wrong?' 'Niets, gewoon last van de wind' Snel veeg ik m'n tranen weg. 'Zola kom op, ik ken je langer dan vandaag..' 'Nee, er is niets.. maare.. moet je zo niet naar global?' Samuel haalt z'n wenkbrauwen op 'Nee, hoezo? We hebben alleen vanavond een meeting?'' Ik zucht, dus toch. 'Oh ik dacht dat Kaj zei dat jullie met de nieuwe choreografe gingen dansen?' 'Nieuwe choreografe? Zol, jij weet meer dan mij hoor?' Verdrietig kijk ik naar Lymée. Het steekt enorm, waarom flikt hij het ineens weer. 'Sam, ken jij een Amarins?' Samuel knikt voorzichtig en trekt wit weg. 'Godverdomme klootzak' 'Wie? Samuel wie?' Hij schud z'n hoofd 'Sorry..' 'Voor wat? Zeg het me?' 'Zij was...' Huilend kijk ik weg 'Zij was het meisje..' fluister ik zacht tegen mezelf. 'Ik zag ze net.. in het park samen' Samuel neemt me in z'n armen en troost me. 'Hij heeft gewoon een ander Sam..' 'Ssst, dat weet je niet.. misschien is het gewoon een vriendin' Zonder iets te zeggen laat ik Samuel los en loop ik achter de kinderwagen weg. 'Zola, wacht.. Laten we even rustig ergens koffie gedaan drinken' Ik knik en loop verder.

Na onze koffie zet Samuel me af bij m'n huis 'Kom je nog even mee?' Hij knikt en helpt met met de kinderwagen. Eenmaal boven kijk ik door het raam en zie ik Kaj zitten, Dioni is er toevallig ook. Voordat ik naar binnen stap zucht ik even diep en loop ik verder de woonkamer in. 'Hej! Waar was je? Ik heb je geprobeerd te bellen?' Kaj staat op en wil me een kus geven, maar ik weiger. 'Je wist dat ik bij Sharona was.' zeg ik koud. 'Wat is er?' Ik glimlach klein naar Dioni, die me stomverbaasd zit aan de kijken. 'Wat er is?' antwoord ik op Kaj z'n vraag. 'Dat kan ik beter aan jouw vragen vriend? Wees gewoon eerlijk! Die Amarins hé, is helemaal geen choreografe man! Je doet het gewoon weer! Weet je Kaj, ik ben helemaal klaar met je!' Uit frustratie geef ik een duw tegen z'n bovenlichaam. Niet wetende wat te zeggen pak hij m'n pols vast. Boos trekt hij me terug. 'IK WILDE HAAR NIET! MAAR ZE DRAAGT GODVERDOMME EEN KIND VAN ME! EEN KIND DIE IK NIET WIL! IK WIL JOU, NIET HAAR EN DAT KIND!' Geschrokken slik ik een paar keer, dit kan niet. 'Hoe? Jullie hadden toch alleen maar gezoend?' Huilend laat Kaj m'n pols los. 'Ik weet genoeg..' Snikkend vertrek ik naar de slaapkamer, pak een koffer van de kast en vul hem met wat kleding van mij, Lymée en Lynn. Voor een paar dagen moet het genoeg zijn. In de woonkamer hoor ik Dioni, Samuel en Kaj uit elkaar houden. Als ik terug binnen kom pak ik de kinderwagen en loop ik naar de deur 'Zola, toenou! Laat het me uitleggen!' Ik schud m'n hoofd 'Zoek het uit klootszak' Zoveel leegte en verdriet ineens sta ik in de lift naar beneden te bedenken waar ik naartoe moet gaan. 'ZOLA!' Ik kijk achterom en zie Samuel staan 'Je gaat met mij mee..' Ik knik dankbaar en laad de spulletjes in Sam z'n auto.

Dag mooi leven.

-----------------------------------------------------------------------------