Ik laat je niet los.. ft. Kaj van der Voort

O.26

POV Kaj

Inmiddels is het weken na de meeste domste actie die ik ook in m'n leven gedaan heb. Veel contact hebben we nog niet gehad, Zola wilde niet. Gelijk heeft ze ook wel, hoe kon ik ook zo stom zijn! 'Kaj? Kom op man, je had allang moeten beginnen!' Een boze producer zit aan de overkant achter het glas, zuchtend hang ik m'n koptelefoon aan de microfoon en stap ik de studio uit. 'Het spijt me.. Kan ik zo verder?' Hij knikt en vraagt Cassius zijn stuk alvast in te zingen. De andere 8 ogen zijn alleen op mij gericht 'Wat?' Ik pak 'n flesje water van de tafel en pak de deur naar buiten, waar ik rustig in de zon tegen het muurtje ga zitten. M'n hoofd kan ik er maar niet bijhouden, ik wil haar kunnen vasthouden, knuffelen.. er voor haar kunnen zijn deze tijd. 'Ga met haar praten..' Samuel komt naast me zitten 'Dat wil ze niet.. al vaak genoeg geprobeerd te bellen, berichtjes gestuurd. Al wist ik alleen maar even hoe het met haar ging' Samuel knikt 'Het gaat goed met d'r.. en de kleine' Ik kijk naar hem 'Hoe weet je dat?' 'Kwam Zola gister tegen in het ziekenhuis' 'Huh? Waarom vertel je dat nu pas?' 'Ja sorry.. even niet bij stil gestaan' 'Wat moest ze in het ziekenhuis?' 'Volgens mij had ze gewoon een echo, not more' Knikkend begrijp ik 't 'Jij dan?' Samuel kijkt naar beneden 'Oh m'n moeder moest heen en vroeg of ik met haar meewilde'. 'Lynn heeft je ook nodig Kaj, ze mist haar vader..' Met die woorden brak hij echt mijn hart, dat kleine handje s'ochtends op m'n wang, kleine kusje wanneer ik wegging.. Allemaal heb ik het zelf verkloot. 'Ze wacht echt wel op je..' 'Ik ga vanmiddag' Samuel knikt en geeft m'n schouder een klopje 'Kom, de rest wacht' We stappen beide op en lopen terug naar binnen.

De studiosessie zit erop en zoals gepland loop ik naar huis, ja ook mijn huis. De afgelopen weken heb ik bij mam geslapen, die me wel kon wurgen toen ik vertelde wat er gaande was. Met m'n kop in de wind loop ik door en zie ik ons complex in zicht, ik zucht en bel aan.. wil niet zomaar komen binnen vallen.

Zola; Hallo? Kaj; Hee.. Ik ben het, heb je tijd om te praten? Zola; Ja, kom je naar boven? Kaj; Jup

Haar stem maakt me blij, fijn om het even weer te horen. Met een glimlach loop ik dan ook de lift in en sta ik voor de voordeur. Hij gaat open en haar prachtige gezicht verschijnt, ze geeft me een zwakke lach en houd de deur open. Binnen staat alles nog gewoon zoals het was, m'n schoenen staan er zelfs nog. 'Wil je thee?' Ik knik en ga op de bank zitten. Even later komt ze terug met 2 mokken en gaat naast me zitten. 'Je wilde praten..' begint ze zacht, waarop ik weer knik 'Ik mis je Zol.. ' 'Ik jou ook.. maar..' 'ik weet niet of ik je kan vertrouwen..' Een traan rolt over haar wang, die valt op haar dikke babybuik 'Geef me een kans om me te bewijzen!' Voorzichtig pak ik haar hand en verstrengel onze vingers 'We willen toch allebei dat het weer wordt zoals het was..' Ze knikt 'Weet je.. Toen we elkaar ontmoette, voelde het alsof ons leven nooit anders geweest was.. Je was voor Lynn een fantastische vader, altijd zo lief voor mij..' Allebei kunnen we onze tranen niet bedwingen 'Ik dacht dat jij er net zo klaar voor was als ik, samen een gezinnetje beginnen.. daar hadden we samen voor gekozen..' 'Je hebt het niet voor niks gedaan Kaj.. waarom heb je niet gezegd dat je ertegen op ziet, of het misschien wel helemaal niet wil..' Ze kijkt omhoog, in elkaars ogen 'Het is niet dat ik niet wil.. maar het komt ineens zo dichtbij.. Maar dat was zeker niet de reden van die zoen, die had geen reden..' 'Ik was dronken Zol..' We worden onderbroken door de deur die open gaat, het kleine meisje wat werkelijk mijn hart gestolen heeft komt binnen wandelen 'Papaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!' Ze rent in m'n armen, vliegt zowat bij me op schoot. 'Hej meisje!' Dit is wat ik mistte! Op Zola haar gezicht verschijnt, met tranen nog wel een lach. 'Ik heb je gemist draakje..' Een kus geef ik op haar voorhoofd, waarna ze zelf alweer te druk is met haar pop. 'Laten we hier asjeblieft samen voor gaan?' Ik knik blij, blij voor de 2e kans. Ze keek me aan en gaf me een kus 'Geef me wel de tijd Kaj.. het is niet zomaar overgewaaid' Begrijpend knik ik en geef ik haar nogmaals een kus. Dit gaat me nooit weer gebeuren..