Ik laat je niet los.. ft. Kaj van der Voort

O.39

POV KAJ

Even is het weer normaal, 5 jongens bij elkaar in één tourbus. Één verschil dat er nu een klein meisje in een kinderstoel naast me op de stoel zit. Vandaag hebben we een show ergens onderaan in Nederland. De eerste show sinds het ongeval van Zola en Lymee, maar ook de eerste show terug met Samuel. Reden dat Lynn vandaag met mij mee is, is dat het eigenlijk niet zo goed gaat met Lymée. Ze knapt wel op, maar veel te langzaam.. morgen is ze 2 weken oud en anderhalve week geleden dat het ongevalletje gebeurde. Zola en ik proberen om de nacht in het ziekenhuis te slapen, de ander zorgt dan weer thuis voor Lynn. Zoals je kunt begrijpen hebben we behoorlijk langs elkaar langs geleefd, wat helaas ook weer voor spanning heeft gezorgd. De laatste dagen is er veel spanning, het enige waar ons gesprek over gaat is over de kinderen, wie wanneer waar is en wat de dokters qua informatie komen brengen. De liefde is ineens best ver te zoeken. Vannacht was het mijn beurt om voor Lynn te zorgen, geen straf natuurlijk. Ze kletst heel wat af als ik haar in bad stop, kan niet stoppen met lachen als ik afdroog en aankleed en zingen samen een liedje als ze knuffelend tegen me aan hangt als ik haar in bed leg. Het feit dat ik nog steeds best helder ben, bedoel na 2 weken vrijwel geen slaap is een wonder. 'Goed om weer bij elkaar te zijn man! Heb dit gemist!' zegt Samuel als hij net de bus is ingestapt. 'Wij jou ook kill, let's go!' 'Hé babygirl.. Ga je gezellig met ons mee?' Hij geeft Lynn een kus op d'r voorhoofd, spontaan begint ze te schaterlachen 'Oh ga je lachen, ga je lachen' Haar lichaampje beweegt van het lachen als Samuel haar buik aan het kietelen is. 'Hoe gaat het met je kleine zus?' zijn ogen komen vragend mijn kant op, ik slaak een diepe zucht 'Nog altijd geen verandering, slopend dus' Ik kijk hopeloos naar buiten. 'En tussen jou en Zola?' Niet wetende haal ik m'n schouders op 'Ik weet het niet Sam.. echt niet. Elke keer als ik tegen d'r zeg dat ik van d'r hou lijkt het niet of kan het haar niet schelen, we missen elkaar gewoon denk ik' Samuel knikt. 'Maar dat komt wel, zolang het niet minder gaat met Lymée zie ik alles maar als een goed vooruitzicht, ook tussen mij en Zola' Naast me klinkt zachtjes gesnurk, Samuel begint te lachen. 'Ben trots op je man!' Hij legt z'n hand even op m'n knie 'Thanks vriend!' 'Guys, ik heb trouwens een nieuwtje!' 'Laat me raden, je hebt je nieuwe chick gefixt!' 'Wat? Welke van de 4?' antwoord Samuel 'Grappig, ik geloof dat ik de liefde van m'n leven gevonden heb!' Dioni zegt het vrij serieus, waardoor het nog grappiger lijkt dan het al is 'Heb je iets gebuikt?' 'Voor hoelang?' Normale reacties van de rest kon ie dus niet verwachten 'Hahaha, nou vertel dan! Hoelang ken je d'r?' 'Sinds gisteravond, in de club!' 'Laat me raden, meneer Gomez heeft niet thuis geslapen vannacht' Iedereen komt niet meer bij van het lachen 'Kon je het gaatje wat vinden? Of had je teveel gedronken?' 'Jongens, er zit een kind bij!' lacht Jai. M'n hoofd draait zich meteen naar Lynn, die met slaperige oogjes me aankijkt. 'Papa zitten!' De riempjes van het kinderstoeltje maak ik nog en til haar op m'n schoot. 'PIP!' Een kus druk ik op haar achterhoofd als ik m'n telefoon doorzoek naar filmpjes van Woezel & Pip. Duim in de mond, Koes tegen zich aan gedrukt hangt ze tegen m'n borst. Alles om me heen kan me even gestolen worden, geniet ik van ons momentje.

'LAAT JE HOREN VOOR BBRAVE!' De begintune start en ik kijk naar de boys 'Geniet jongens!' Stuk voor stuk lopen we het inmens grote podium op en beginnen met zingen. Veel bekende gezichten van fans zien we terug, kéér op keer weer bij een optreden en ook vandaag onbreken ze niet. M'n blik wijkt naar Pascal onze geluidsman, naast hem zit Lynn op z'n kruk, te genieten van onze muziek. Haar handje zwaait in de lucht, een glimlach smelt m'n hart als ik snel even terugzwaai. Heerlijk voelt het om even te kunnen vluchten, ook al mag ik dat misschien niet zeggen. Er zit straks dan wel weer een klein meisje op me te wachten maar even ben ik vrij, kan ik doen wat mijn droom was en ben ik weer even Kaj, Kaj van B-Brave. Natuurlijk was ik dat de afgelopen weken ook, maar toch voelde het anders. Ineens kreeg ik verantwoordelijkheid, was ik naast zanger ook ineens vader van beroep. En hoewel ik dat ook ontzettend leuk vind, miste ik m'n oude leven. M'n vrienden, B-Brave.. de fans. Terug naar het optreden, 5 krukken worden er op het podium neergezet. Toch wel m'n favo liedje is aan de beurt. Mooie meiden komen het podium opgelopen, maar als ik in een flits het aantal tel, kom ik erachter dat er ééntje mist. 'Volgens mij, is er iemand die dolgraag bij jou op de kruk wil zitten Kaj!' Me omgedraaid zie ik Cassius met Lynn op de arm naar me toe lopen, hij zet haar lachend op de kruk. Gillende meiden gaan helemaal uit hun dak en overal komen mobieltjes tevoorschijn. Lynn kijkt me aan, toch wel bang voor wat er allemaal gebeurd. 'Ga je zingen?' Ze knikt en pakt m'n microfoon in haar handen. Gebrekkig en geen woord te verstaan zingt ze met de melodie mee en vermaakt ze het publiek met all haar schattige uitdrukkingen.

Het optreden was fantastisch, leuke mensen en de sfeer was te gek! Volgens mij zijn we allemaal weer helemaal terug! 'Lekker man!' Ik knik naar Dioni, die z'n shirt aan het omwisselen is. Iedereen begint keihard te lachen 'Je chick, was dat toevallig Belle?' vraagt Samuel aan 'm. Dioni kijkt 'm raar aan 'Waar heb je t over gast?' 'Aan je rug te zien is ze met het beest naar bed geweest' Even krijgt ie 'n rode kleur, als ie z'n rug in de spiegel bekijkt. Een aantal krassen bevinden zich. Er wordt op de deur geklopt, Cees komt binnengerend met Lynn achter zich aan. 'Papa, ikke passen!' 'hmm? Moet je plassen?' Ze knikt 'Toilet is om de hoek' zegt Cees, niet willende dat ie zo met een zeikend kind zit opgescheept. Ik pak Lynn bij de hand en ga met haar naar de toilet. Werkelijk, ik schaam me er niet eens voor. Daarna pakken we onze spullen en vertrekken we weer naar de bus. M'n kind valt als een blok in slaap, net als de rest van de jongens trouwens. Back to the basic, al moet het echt wel even wennen.