POV Samuel
'Het is nodig tijd om dingen te gaan bespreken jongens, bedoel door alle omstandigheden op dit moment moeten we beslissingen gaan maken' zijn de woorden die onze manager uitspreekt. Alle jongens zitten om de tafel, managers en andere belangrijke mensen van ons team ook. 'Om er eigenlijk niet om heen te draaien geven we jullie een keuze.. Of jullie stoppen met de band of zetten jullie volledig in. Betekend geen meer kinderen meer en band gaat voorlopig voor meisje'. 'Dat kun je niet maken?!' roept Dioni over de tafel. 'Ik ga Noa nu echt niet in de steek laten gek!' 'Ik snap het wel..' zeg ik nonchalant. Ineens zijn alle ogen gericht op mij, het ene gezicht nog bozer dan de ander. 'Wat? Het is toch zo?' 'Ook alleen maar omdat thuis niemand hebt!' zegt Kaj hard. 'Sorry?' Nu wordt ik ook boos, natuurlijk was het anders geweest als Sharona nog had geleefd, maar om hard te zeggen is het dat niet zo.. Ik moet toch ook verder met mijn leven, ook al zonder iemand. 'Hij is alleen maar goed in het afpakken van andere vriendinnen' 'Hou je bek Kaj! Je weet zelf ook..' 'Jongens kappen, genoeg!' roept de manager. 'Voor ruzie geen tijd, jullie zijn als beste vrienden begonnen aan deze droom, aan jullie de taak om als VRIENDEN ook deze beslissing te maken, vandaag nog!' Hij slaat z'n mapje dicht en verlaat de kamer. Het is stil, Kaj kijkt me aan. Boos kijk ik terug. Ja, hallo! Mij verwijten dat ik zijn vriendin heb ingepikt? Terwijl hij zelf zijn lul in iemand anders heeft zitten steken. En trouwens, Zola was toen zijn vriendin geen eens meer, ze waren toch uit elkaar? 'Wat doen we boys?' zegt Cassius bloedserieus. 'Dit kunnen we toch niet doen?' 'Of we kiezen voor elkaar en laten onze meiden stikken of we laten elkaar stikken en kiezen voor de meiden..' Jai zit met zijn handen in zijn haar, Kaj prutst met z'n telefoon en Cassius denkt na, net als Dioni trouwens. 'Als we voor de band kiezen betekend toch niet dat we onze relatie moeten breken?' 'Hoe zie jij het voor je? Ik kan Zola toch niet alleen laten opdraaien voor de kinderen?' 'Waarom heb je dan ook gekozen om kinderen te nemen!!' Dioni gaat staan en slaat zijn stoel omver, waarschijnlijk zijn de woorden die hij net niet gemeend, Dioni wil geen ruzie.. met niemand niet. 'We moeten de fans ook niet vergeten, ze hebben al veel moeten missen afgelopen jaar' probeer ik maar wat nuttigs in te brengen. 'Sam heeft gelijk.. We weten allemaal dat we ons hoogtepunt nog lang niet bereikt hebben. Kom op guys, ik wil niet stoppen met shows, niet met jullie..' zegt Dioni, weer terug aan tafel. 'Kaj, Jai?' Ze knikken voorzichtig. 'Jullie zijn misschien wat minder thuis, maar als je ze dan weer ziet maakt het toch weer mooier?' 'Daar gaat het niet om Dioni.. Ik wil Zola er gewoon niet nog eens alleen voor laten opdraaien' 'Dat doe je toch ook niet? En als Zol eens tijd voor haarzelf wil neem je ze toch gewoon mee? Dat moet toch geen probleem zijn?' Kaj kijkt de rest aan 'Sure?' Allemaal knikken we onze hoofden 'We zijn vrienden man, we gaan elkaar echt niet in de steek laten' 'Jai?' 'Het spijt me jongens.. Het is niet eens zeker of Noa uberhaupt wakker wordt, ik wil bij haar zijn..' 'Dus..' 'Gaikstoppenmetdeband' 'Nu nog een keer en dan wat langzamer?' 'Dat ik ga stoppen met de band!' schreeuwt hij door de kamer, staat op en vertrekt. Met een knal slaat hij de deur dicht. Dioni barst in tranen uit, geen van ons weet nog wat ie hier mee aan moet. 'Laten we vanavond opnieuw bij elkaar komen, dan kunnen we er vanmiddag individueel overna denken..' stelt Cassius voor. Iedereen is voor en verlaat dan ook voor zich de kamer.
M'n auto parkeer ik voor huis en zie dat m'n gordijnen open zijn, na mijn weten had ik ze vanmorgen toch echt dicht. M'n sleutel steek ik in het sleutelgat en open de deur, als ik de woonkamer binnenkom zie ik Zola op de bank zitten. 'Hej..' 'Hey! Ik dacht al dat ik de gordijnen dicht had gelaten vanmorgen' Ze lacht en knikt 'Ik kwam nog even wat kleren halen..' 'Er ligt ook nog een stapeltje van Lymée, heb ze maar even gewassen'. 'Thanks..'. Ze staat op en pakt haar jas 'Ik moet gaan, de meiden zitten bij de oppas' en ze loopt naar me toe. Ze geeft me een kus op m'n wang, maar blijft staan. Langzaam verschuift haar hoofd iets naar achter en verschillen onze gezichten nog geen centimeter. 'Sam..' In haar stem klinkt zoveel verlangen. Ineens zijn mijn lippen op die van haar en rits ik haar jasje los.
INTIEME SCENE! (Als je het niet wil lezen moet je even doorscrollen naar het NIET dikgedrukte stukje :p)
We verplaatsen ons naar de keuken waar Zola nonchalant aan het hoofd van de keukentafel gaat zitten, mijn tong vraagt haar mond om toestemming. Liefdevol trekt ze mijn t-shirt over m'n hoofd en doe ik bij haar hetzelfde. 'Zola.. Ik wil je..' fluister ik in haar oor. Ze maakt de riem van m'n broek los, ritst m'n gulp los en trekt daarna de broek van m'n heupen. De sluiting van haar BH klik ik los en laat deze van haar lichaam glijden. M'n handen trekken haar legging naar beneden en daarmee ook haar slipje. Voorzichtig begin ik met het masseren van haar borsten, een kreun verlaat Zola haar mond. 'Sam, nu please'. Langzaam kom ik in haar en beweeg ik op en neer. 'Aaaah, Sam..' 'Ssst..'M'n hand houd ik voor haar mond als ik m'n hoogtepunt bereikt, zij ook. Haar lichaam vouwt ze om me heen, haar hoofd rust op m'n schouder. 'Dirty girl..' lach ik in haar oor. Haar haar schud ze naar achter en pakt met haar beide handen m'n gezicht, een kus volgt.
We kleden ons beide weer aan 'Dit blijft onder ons..' zegt Zola als ze opnieuw haar jas pakt. Ik knik 'Bye love..' Ze zwaait nog even en verdwijnt dan door de deur. Hell, wat een dag.
JE LEEST
Ik laat je niet los.. ft. Kaj van der Voort
FanfictionIk laat je niet los... Zola (19) woont samen met haar dochtertje Lynn (2) in het huis van haar ouders, die een halfjaar terug omkwamen bij een ernstig auto-ongeluk. De vader van Lynn wil niets meer met Zola en hun dochter te maken hebben. Zol...