~CELLAT~(yazım Hataları Düzenleniyor)

C-5

Yb geldi gençler vote ve yorumları unutmayalım sizi seviyorum ❤

~~~~~~~~~~iyi okumalar~~~~~~~~~~~

Sinir ,kin nefret hiç bilmedigim duygulardı bunlar... ben eflin kumru
Henüz 7 yaşındayken annesini kaybetmiş ve babasının varlıgını bile bilmeyen bir kız, çocuk esirgeme kurumundan çıktıgımda 18 yaşıma yeni girmiştim . Türkiyede 18 yaşında genç ve kimsesiz bir kızı kapı dışarı edebiliyorlar bu çok doğal ki aynen bana da öyle yapılmıstı azmim ve hırsım sayesinde annemin memleketi olan , gaziantep'te ünuversiteyi kazanmış ve buraya yerleşmiştim . Çocuk esirgeme kurumunu terk ederken daha dogrusu kapı dışarı edilirken bilmedigim ama büyük ihtimal gönüllü bagışcılar tarafından bana bir banka hesabı açılmış ve her ay düzenli olarak o hesaba 2 bin lira yatırılmıştı. Aslinda çok şanslıydım digerlerine göre , ama ben boyleydim kazanabilecegim durumdaykrn haketmedigim bir parayı harcayamazdım . Soguk bir kasım gunünü ve gecesini tek başıma bir bavulla gaziantep sokaklarında geçirdikten sonra bu fikrimin çok sacma oldugu kânatine varip ertesi gün kendime küçük bir ev tutmuş vr iş aramaya başlamıştım . Ve yaklaşık 1 senedir de bu cafede çalışiyordum anıl terim vardı ,emeklerim vardı , büyük bir sevinçle girdigim cafe'den eli boş ve hüzünlr ayrilıyordum en çokta çaresizce .. şuan karşımdaki adamın kendi kaderimin cellatı oldugunu biliyorum , ne kadar acımasız ve ne kadar asil duruyor.

Beynim yine hafızasını ortaya sermiş ve sen bu adama ne yaptın diye bagırıyor ya cidden ben bu adama ne yaptım ? Soracak sorularım var kendime , hayata ,anneme , babama , herkese ve en başta gözlerine baktıgım cellatıma .!

İstemli bir şekilde yaşlar dökülüyordu gözlerimden , bogazımdaki yumrunun tarifi yoktu nefesimi kesiyordu umudumu yitiriyordum . Cellatım gözlerime nefretle bakip kapidan bir hışımla çıktı transta gibiydim hissler yok duygular yok . Somuttu herşey kendime gelmek için gözlerimi kapayıp actım cellatım arkası dönük telefonla konuşuyordu ,zorla hareket ettirdigim bedenimi ona yöneltim 1 adım, 2 adım , 3 adım , 4 adım ve pat karşısındayım yere egmiş oldugu kafasını kaldırdı gözleri gözlerimi buldugunda neffessizdim , soguk hava vucudumu titretirken buldugum sesimi devreye soktum işaret parmagımı omzuna sert darbelerle indirirken âdeta sessiz bir çıglıktı kelimelerim:

-Benden. Ne . Istedin? .işimden niye çıkarttın. Karşıma. Neden çıktın ?ve hala benden ne istiyorsun?.

Gözlerime bakiyordu hareketsizdi , ve bir o kadar da hissiz....
Konuşsun belkide bütün acılarımı sinirlerimi ondan çıkarıcaktım ama boş ve ifadesiz bir sekilde beni izliyordu çıldırmış gibiydim.

-Konuşsanaaaa lanet herif konuş dilini mi yuttun ?

Bogazım yırtılırcasına bagırmıştım , üşüyordum ve dizlerimin daha fazla beni taşıyamayacagını anlamıştım . Kendimi dizlerimin üzerine bırakırken hıçkırıklarım ardı ardına dökülüyordu dudaklarımdan,sesim kısılmış ve yüzümü kapatıgım elim sayesinde boguklaşmıştı . Sadece dudaklarımda bir kaç cümle mırıldanıyordum :

-neden ben ?

Ne kadar süre öyle oturdum bilmiyorum etrafıma göz gezdirdigimde insanlar bana bakiyordu hepsi aynı ifadeydi "Acıyorlardı". Zaten bende iyi degildim sahi ne yapacaktım şimdi ? Yavaşça oturdugum yerden kalktım boş ve soguk sokakta adımlıyordum , cellatım mı ? Ah hic birsey soylemeden gitmişti yanımdan yine ve yine sesinden mahrum ederek.
Kafamda binlerce soru vardı beynimi kemiriyordum kısa ve çamurlu etegim kısa topuklu ayakabılarim ve kanlı gömlegim ile gecenin bilmem kaçında nerede oldugumu bile bilmeden yürüyordum boş caddelerde ,sokaklarda ışıgımı kaybetmiştim gören bir insanın gözlerini kaybetmesi gibi birseydi bu tarifi yok.!