~CELLAT~(yazım Hataları Düzenleniyor)

-C18

'Bazen bittiğini sandığınız şeylerin aslında yeni başladıgını fark ettiğiniz zaman büyümüş sayılırsınız . Iyiyi veya kötüyü ayırt ettiğinizde ,doğruyu veya yanlışı ögrendiginizde büyümuşsünüzdür . '

-Ah hayır aslında en büyük acıları çektiğinizde sabır ederek bağıra, bağıra susarak ve herşeyden herkesden gizleyerek o acının geçmesini beklemektir büyümek .

Büyümek senelerin geçmesi değildi , büyümek öğrenmek ti. Büyümek acı ile baş edebilmek di.

Gözümün önüne kimsesiz ve çaresiz yetimhane bahçesinde tek başına içli içli ağlayan küçük elfin gelmişti bir anda .

Ah bedeni küçük ruhu büyük çocukluğum ne güzel öğrenmiştim ben ne güzel acı çekmiştim .

Gözlerim dolu dolu olmuştu yine zaten yaşadıklarımdan sonra ne gözyaşlarımı durdurabilmiştim nede hıçkırıklarımı susturabilmiştim. Deniz kucağında ben , dudakları dudaklarımda o buz haneďen çıktığımızda aslında dışarısının da içeriden bir farkı olmadığını anlamıştım . Her yer aynıydı boş silahlar yıkılmış yakılmış yerler ve cansız bedenler .Bedenim titremiş ve usulca dökmüştüm göz yaşlarımı bunu denizde fark etmiş olacak ki iyice bastırmiştı kendine beni hiç itiraz etmeden sokulmuştum ve boynundan gelen o muhteşem kokuyu soluklamiştım dakikalarca .

Ayaklarımı beline sarmış kollarımı boynuna dolamıştım burnumu hafif hafif sürterek o kusursuz girintiye saklamıştım . Her nefes aldığımda vücudu geriliyordu fakat üstünde durmadık , arabaya doğru yaklaştıgımızda kucagından inecegimi anlamıştim kıpırdanmaya başladığımda sabit tutuşu buna izin vermemişti ses etmedim . Saniyeler sonra kucağında ben ile arabanın arka koltuğuna yerlesmistik kafamı ve bedenimi daha rahat bir pozisyona sokup iyice gevşedim onun kollarında , ağlamam sesli iç cekislere dönmüştü artık . Denizin boynu , üstündeki gömlek ıslanmıştı kafamı kaldırmak istediğimde belimde ki eli aynı şekilde yerine bastırdı ve o özledigim kusursuz sesi ile kulağıma fısıldadı ;

-Öyle kal güzelim . Gideceğiz uyumaya çalış. .

Bedenim sanki bu komutu bekliyormuş gibi iyice gevşemiş ve günlerdir beklediğim uykuyu seve seve kabul etmiştim . Onun kokusuyla ... onun kollarında.

《《《《《》》》》》》

Sırtıma değen el ile yerimden sıçradım uyku mahmurluğuyla gozlerimi ve bilincimi açmaya çalıştıgımda o tanıdık sesi duydum;

-Şiişst benim güzelim korkma!

Hic alısık olmadıgım bu ses tonu , şefkatli kolları burnumun sızlamasına neden olmuştu yaşadıklarım beni darmadagın etmişti zaten şimdi de bunlar fazlaydı ...

Dolu dolu olan gözlerim kendini usulca bıraktı bunlar ağırdı fazla agır . Ve ben böylesine büyük bir enkazın altından nasıl çıkacagımı bilmiyordum celladım kollarını iyice sıkılaştırıp beni sakinleştirmeye çalışyordu kollarimı iyice boynuna dolayıp sarildım ve ağlamaya devam ettim . Ne ironidir ki çok değil bir kaç gün önce bu adamın pençeleri arasındaydım ve surekli o pençelerden kurtulmak icin elimden geleni yapıyordum . Peki ya şuan?

Bilemiyorum ama suan benim bu pençelere , bu kollara , bu adama ihtiyacım vardı toparlanmam icin ona ihtiyacı vardı ruhumun bana zarar veren adama ihtiyacı vardı benliğimin . Hıçkıra hıçkıra sarsılarak ağlıyordum celladim ise bana sıkıca sarılmış sefkatle sırtimi ve saçlarimı okşuyordu ,kulagıma birşeyler fısıldıyordu ama anlamıyordum benim hickiriklarim onun o tapılası sesini kapatıyordu ...

Yine aynı şekilde celladimın kucagında yarı baygın durumda ilk günden beri kaldıgım o eve gelmiştik . Bahçeden içeriye girerken attıgı her adim o kadar emin o kadar sert ve o kadar korkulasıydı ki bu boynundaki kollarımı dahada sıkılaştırmama neden olmuştu . Bir süre sonra sıcak hava ile temasa geçen bedenim ile gözlerimi usulca açtım kafam celladimın ozmunda duğu jcin ancak o adim attıgında evin içini görebiliyordum kapı girişinden geçtikten sonra salona ilerledik hic birinde sesimi çıkarmamıştim ve bir tepki göstermemiştim taki üst kata çikan merdivenlerin önünde durana kadar vücudum bana birseyleri hatırlatmak istermişcesine ihanet ettiginde gözlerimi sıkıca yumup celladıma daha çok sarıldım bunu anlamıs tı ,o ruh halimi anlamıştı ki saniyeler icinde celladımın beni odama çıkarmasına izin verdim. Ve aynı dakikalar icinde sırtım soğuk ama yumuşak yatak ile buluştu kollarimı celladımın boynundan çekmiştim ama hâla uzerime doğru eğik olduğunu hissedebiliyordum gözlerimi hafifçe araladıgımda yüzümü inceliyordu biraz sonra çatik kaşlarıyla üzerimden çekilip kapıya doğru ilerledi ve odanın ışıgını açtı arkasinı döndügünde titrek bir nefes çektim icime avını bulmuş ve üzerinde keşfe çıkmıs gibi beni izliyordu ve bana doğru yaklasan her adimı beni korkutuyordu .