It changed our lives N.H.

Winkelen

P.O.V. Emma
We passen net met zijn alle in de auto. Harry rijd en Liam zit naast hem. Louis, Niall en ik zitten achterin. Ik ben blij dat ik het Niall heb verteld, maar ik zie dat hij bezorgd is en ik geef hem groot gelijk. Hij is bang dat er straks iets gebeurt. Ik snap het wel, ik ben er ook bang voor. De auto stopt en we stappen uit. 'Waar gaan we eerst heen?' vraagt Liam. 'We kijken wel' zegt Harry. Niall pakt mijn hand en we lopen achter de jongens aan. We lopen de winkels in en uit. 'Kijk Niall, dit is wat voor jou!' gilt Louis door de winkel en houd een t-shirt omhoog met een hele rare tekst. Wij lachen ons rot terwijl iedereen raar aan kijkt, maar wij hebben de grootste lol. De jongens weet best veel van mode af. Als we op de vrouwen afdeling komen, pakken ze alles wat ze mooi vinden in mijn maat en proppen me dan in een pashokje met alle kleren. Er zit echt leuke dingen tussen, maar sommige dingen kunnen echt niet! Ik trek een bloesje over mijn hoofd. Wauw, die staat echt mooi! Ik wil net de pas kamer uitlopen om het aan de jongens te laten als die zwarte vlekken weer komen. Ik laat me langs de muur naar beneden glijden en wacht tot ze vlekken weggaan, maar dat gaan ze niet. Alles is helemaal zwart en ik hoor niks, alleen een irritante piep. 'Emma!' word er na een tijdje geroepen. Het klinkt heel ver weg. Ik kijk om me heen, maar zie nog steeds niks. 'Emma!' Deze keer klinkt het dichterbij. Langzaam trekken de zwarte vlekken weg en ik zie Niall bezorgd voor mij zitten. 'Gaat het?' vraagt hij. Ik wil knikken, maar Niall en ik weten allebei dat ik dan lieg. Niall trekt mij overeind. 'Leuk bloesje!' gilt Louis die niks doorheeft. 'Dankje! Ik neem deze echt mee. Hij staat echt leuk!' zeg ik vrolijk en tover ene glimlach op mijn gezicht. Louis draait zich om en loopt weg. 'Hoe lang?' vraag ik. 'Een minuut of twee.' 'Dat is echt lang. Meestal is het zo voorbij.' 'Emma, ik maak me zorgen.' 'Anders ik wel. Ik heb geen idee wat er aan de hand is!' 'We gaan morgen naar de dokter.' 'Nee, dat kan niet! Wat moet ik dan tegen mijn ouders zeggen? Niall, alsjeblieft, wacht nog twee dagen. Mijn ouders gaan dan weg voor hun werk. Ik smeek het je!' 'Oké, goed dan, maar dan gaan we echt en rijd niet meer met de auto.' 'Oké.' 'Zullen we wat gaan eten?' vraagt Harry. 'Ja, ik rammel!' zegt Niall. 'Wauw, Emma! Die staat echt leuk!' 'Dank je! En nu weg wezen want ik ga me omkleden' zeg ik en duw Niall en Harry lachend de paskamer uit. Ik kleed mij om en reken dan het ene shirtje af. Samen met de jongens gaan we opzoek naar een restaurantje waar we kunnen eten. Als we er eentje gevonden hebben, lopen we naar binnen en gaan aan een tafeltje in de hoek zitten. 'Willen jullie iets te drinken?' vraagt de serveerster en er verschijnt een glimlach op haar gezicht. Nepperd! 'Ja, 5 cola alstublieft' zegt Liam. Ze knikt, ze schrijft wat op en loopt dan weg. Na een paar minuten komt ze terug met de menukaarten en de cola's. 'Ik ben zo bij jullie terug' zegt ze en loopt weg. Aandachtig kijken we naar de kaart. 'Ik neem de patat met de hamburger' zegt Liam. 'Ik ook' zegt Louis. 'Er is niet veel beters, dus het moet maar' zegt Harry. Niall en ik zijn de enige die het nog niet weten. 'Ik ga ook voor de patat met de hamburger' zeg ik. 'Ja, lekker makkelijk' zegt Niall. De serveerster komt terug. '5 patat met de hamburger' zegt Louis. Ze knikt en loopt weg. We wachten op ons eten. Alweer komen de zwarte vlekken voor mijn ogen. Ik pak Niall zijn hand en knijp er zachtjes in. Niall knijpt terug. Gelukkig gaan de zwarte zo weer weg. Het eten word na een paar minuten op tafel gezet. Allemaal vallen we aan. Louis kan echt niet eten, binnen een paar minuten zit zijn hele gezicht onder de saus! Wij lachen ons helemaal vlak! Het is ook zo grappig. 'Hier, moet je ruiken' zegt Liam tegen Harry en brengt de hamburger naar Harry zijn neus. Haar ruikt en Liam duwt zijn hamburger in de neus van Harry. Wij lachen nog harder. 'Dat is niet grappig!' zegt Harry. Ik pak zijn hamburger en smeert die over het gezicht van Liam waar nu allemaal saus zit. Harry lacht, maar Liam lijkt wel boos. Hij wrijft de hamburger nog een keer over Harry zijn gezicht. Dit is misschien toch niet meer zo grappig. 'Nu is het klaar' zegt Louis. 'Bemoei je er niet mee' zegt Harry en Liam tegelijkertijd. 'Misschien kunnen we beter zoekdekking gaan zoeken' zegt Niall. 'Goed plan.' Liam pakt een paar patatjes van zijn bord en gooit die naar Harry. 'Jongens, kappen. Gedraag je eens.' 'Voedsel gevecht!' roept Louis. Nee, dat helpt lekker. De serveerster komt boos naar ons toe gelopen. 'Wat is er aan de hand?' vraagt ze. Harry en Liam stoppen meteen. Oh, naar haar luisteren ze wel? 'Niks' zeggen ze tegelijkertijd. 'Gedraag je of je vliegt er uit' zegt ze en loopt weg. In de stilte eten we de laatste beetjes nog op. Daarna betalen we en gaan weer verder winkelen. Mijn telefoon gaat. 'Met Emma' zeg ik als ik opneem. 'Em, waar ben je? Je zou me van school halen!' 'Shit! Helemaal vergeten. Sorry, sorry!' 'Daar heb ik nu niks aan. Wacht ff.' Ik hoor wat gefluister op de achtergrond. 'Laat maar. Ik rijd wel met Scott mee naar huis.' 'Sorry, het spijt me echt!' 'Waar ben je eigenlijk?' 'In de stad met wat vrienden.' 'Oké, vergeet niet om op tijd thuis te zijn, want mam vermoord je anders.' 'Ja, ik zal het niet vergeten. Tot straks.' 'Bye.' Ik berg mijn telefoon weer op. 'Wie was dat?' vraagt Niall. 'Dylan, ik zou hem ophalen van school, maar ik was het helemaal vergeten.' 'En nu?' 'Hij rijd met een vriend mee naar huis.' 'Wie is Dylan?' vraagt Harry. 'Mijn broertje.' 'Hoeveel broertjes en zusjes heb je?' vraagt Liam. 'Twee zusjes, één broertje en een broer.' 'Hoe oud?' '10,12,17 en 22.' 'Leuk?' vraagt Louis. 'Ja, ik kan vooral goed opschieten met mijn broertje en broer. Met mijn zusjes heb ik eigenlijk niet zo veel.' 'Ik vind mijn zusjes juist leuker!' 'Gelukkig zijn we allemaal anders' zegt Harry.