It changed our lives N.H.

Starbucks

P.O.V. Niall

'Niall, ga je mee?' vraagt Louis. Ik schrik op uit mijn gedachten. 'Waarheen?' 'Gewoon even naar buiten.' 'Neh, ga jij maar.' 'Kom op. Je zit de hele middag al binnen. Je zegt niks en staart alleen maar voor je uit.' 'Hij is gewoon verliefd!' schreeuwt Harry van uit de keuken. Ik voel mijn wangen rood worden. 'Niall, moet jij ons iets vertellen?' Ik schud mijn hoofd. 'Kijk maar op internet!' roept Harry. Fuck, hij heeft het natuurlijk wel gezien. Hij weet echt alles! Louis pakt meteen zijn mobiel. 'Lekkere chick' zegt Louis dan na een tijdje. 'Dat vond ik ook!' roept Harry. Ik kijk op mijn mobiel om te kijken hoe laat het is. Half drie. Zij was er gisteren rond drie uur. Ik sta op van de bank en loop naar de keuken en ga op zoek mijn portemonnee. Als ik die gevonden heb, loop ik terug naar de woonkamer. 'Waar ga je heen?' vraagt Louis. Waarom is hij altijd zo nieuwsgierig? 'Even naar buiten.' 'Ik ga mee!' Ik wil er tegen in gaan, maar weet dat het geen nut heeft. Ik zet mijn zonnebril op en loop dan naar buiten. We lopen naar de Starbucks. 'Waar gaan we eigenlijk heen?' vraagt Louis. 'Starbucks.' 'Prima. Ik heb alleen geen geld mee.' 'Ik betaal wel.' Als ik op mijn mobiel kijk hoe laat het is, zie ik dat het pas kwart voor drie is. We lopen de Starbucks binnen en bestellen. Ik bestel een Frappuccino en Louis besteld een Caramel Macchiato. We wachten op onze bestelling en gaan dan aan een tafeltje in de hoek zitten. Tot mijn teleurstelling is zij er niet. Ik had het echt gehoopt. Ik had nooit gedacht dat ik zoveel aan een meisje zou denken. Zou het komen doordat ze niet wist wie ik was? Elke fan zou me zo herkennen. Misschien is ze wel geen fan. Nee, dat geloof ik bijna niet. 'Niall!' Ik schrik op uit mijn gedachten. 'Wat?' sis ik. 'Volgens mij is je bestelling er' zegt Louis en glimlacht. Ik kijk hem niet begrijpend aan, maar dan gaat de deur open. Daar staat ze. Ze ziet er wel anders uit. Ze heeft een bril en een pet op. Ik drink snel mijn drinken op en loop dan naar de prullenbak waar zij naast staat. Ik heb geen idee wat ik moet zeggen. Straks zeg ik iets verkeerds. 'Hoi' zeg ik dan maar. Zo dom. Even kijkt ze me aan alsof ze niet door heb wie ik ben, maar dan lijkt het bijna wel alsof haar ogen oplichten. 'Hi, Niall' zegt ze vrolijk. Ze weet nu dus wel dat ik het ben! 'Hoe gaat het?' Dit gaat niet de goede kant op. 'Emma. Het gaat goed, met jou?' Emma, mooie naam! 'Ook.' 'Mooi.' Ik knik. Van uit mijn ooghoek zie ik Louis aan komen lopen. Als hij het maar niet verpest! 'Hallo' zegt Louis alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. 'Jij ook hallo.' 'Zeg, we hebben een feestje vanavond en vroegen ons af of je ook kwam?' Natuurlijk wil ze niet! Ik zie dat haar wangen rood worden. 'Ja, leuk! Hoe laat en waar?' 'Wij komen je wel ophalen om half negen.' 'Is goed.' Ze legt uit waar ze woont en loopt dan weg, maar draait zich dan om en komt terug lopen. 'Zou ik je nummer mogen?' 'Tuurlijk!' zeg ik. Ze geeft mij haar telefoon en ik voer mijn nummer. Daarna neemt e afscheid en loopt weg. 'Dat is dan weer opgelost.' 'Louis, je weet dat we vanavond naar de opening voor die nieuwe bar moeten?' 'Ja, we mochten toch iemand mee?' Ik knik. 'Nou dan! Zeur niet. Je hebt een date en een reden om haar nog een keer te zien. Wees blij!'