It changed our lives N.H.

Tranen

Lied dit hoofdstuk:
Never forget you- Zara Larsson
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ik loop het huis binnen. Nog een dag en dan hebben we weekend! Ik kan niet wachten! Ik met met Niall afgesproken dat ik het hele weekend bij hem zou zijn. Ze moeten dan één keer optreden en ik mag mee! Ik leg mijn tas neer en wil weer naar buiten lopen, maar mijn moeder houd mij tegen. 'Waar denk jij heen te gaan?' vraagt mijn moeder streng. 'Naar Niall. Dat had ik gezegd.' 'Dat dacht ik niet! Je hebt morgen een examen en daar ga je voor leren.' 'Dat heb ik al gedaan!' 'Geen discussie. Je gaat niet naar Niall.' 'Mam, hoe kun je zoiets zeggen!' Ik wil me los rukken maar ze heeft me te stevig vast. 'Jij blijft hier. Ik wil je telefoon en je laptop.' 'Wat heb ik gedaan! Waarom mag ik niet naar Niall. Mijn cijfers zijn goed!' 'Je telefoon.' Mijn moeder houd haar hand op. Ik pak mijn telefoon en zet hem uit en geef hem dan kwaad aan mijn moeder. 'En nu je laptop.' Boos loop ik naar boven. Snel typ ik nog een berichtje op Skype naar Niall. Het spijt me. Niall, ik houd van je. Ik doe er nog een link bij en sluit dan af. Ik loop naar beneden en leg hem op tafel. 'Waarom?' vraag ik aan mijn moeder. Ik sla mijn armen over elkaar heen en kijk haar doordringend aan. 'Die jongen is niet goed voor je.' 'Hoe weet jij dat nou weer! Je kent hem niet eens!' 'Emma, einde discussie.' Ik hoor de voordeur open gaan. Mijn vader! Hij komt vrolijk de woonkamer binnen gelopen. 'Wat is hier aan de hand?' vraagt hij als hij ons ziet. 'Mama heeft mijn mobiel en mij laptop afgepakt omdat Niall niet goed voor me is, maar ze kent hem niet eens!' 'Rustig Emma. Er is niks aan de hand. Je krijgt je mobiel en laptop terug. Dit slaat nergens op.' 'Als ik zeg dat ze haar laptop en mobiel kwijt is, dan is dat ook zo!' 'Dat is niet eerlijk!' 'Emma, ga even naar boven, alsjeblieft.' Aagh! Boos draai ik me om en loop naar boven. Op de trap kom ik Dylan tegen. 'Wat is er aan de hand?' 'Vraag dat maar aan mam' snauw ik. Ik ren de trap op en smijt mijn deur dicht. Ik draai hem op slot en zet mijn muziek lekker hard aan. Gelukkig heb ik een cd speler. Er word aan mijn kamerdeur gerammeld, maar ik negeer het. De tranen stromen over mijn wangen. Ik laat me op bed vallen en trek mijn knieën tegen mijn buik op en sla mijn armen er omheen. Ik snik en huil. Ik wil Niall en alleen Niall. Ik houd van hem, maar dat ziet mijn moeder niet! 'Emma!' word er nu geroepen. Het is Luke. 'Ga weg!' 'Emma, doe alsjeblieft open.' 'Nee!' 'Kom op, Em!' 'Nee!' Luke begint weer aan de deur te rammelen. Ik sta op en doe hem open. Ik loop terug naar mijn bed en ga weer in dezelfde positie liggen. Ik hoor de deur open gaan en weer dicht. De deur gaat op slot en er gaat iemand op bed zitten. 'Emma, wat is er aan de hand?' vraagt Luke. 'Vraag maar aan mam' zeg ik huilend. 'Die is weg, samen met pap. Ik of jij moet vanavond koken.' 'Ik ga niks voor mam doen.' 'Wat is er aan de hand dan? Toen ik thuis kwam was mam overstuur en pap stond tegen haar te schreeuwen over dat het nergens op sloeg.' Ik zucht en ga dan rechtop zitten. De tranen veeg ik uit mijn ogen. 'Mam heeft mijn mobiel en mijn laptop afgepakt omdat ze Niall niet goed voor mij is, vind zij. Maar ze kent hem niet eens! En ik zou vanavond naar Niall gaan en ik kom dus niet en ik heb niet afkunnen zeggen. Waarschijnlijk wil hij me nooit meer zien!' Er loopt weer een traan over mijn wang die ik snel weg veeg. 'Dat is onterecht van mam. Alles gaat gewoon goed dus er is geen reden voor paniek. Wil je mijn telefoon lenen?' 'Graag.' Luke geeft mij zijn telefoon en loopt dan mijn kamer uit. Ik wil Niall bellen, maar bedenk me dan dat ik zijn nummer helemaal niet weet! Shit! Skype! Ik ga naar Skype en log in op mijn Skype. Ik heb mega veel berichtjes van Niall. Zelfs van Harry, Louis en Liam! Ik ga naar Niall en lees de berichtjes. Emma, wat is er aan de hand? Ik hou ook van jou, vertel me wat er is! Waarom spijt het je? Wat spijt je? Emma, alsjeblieft stuur iets terug! De tranen rollen weer over mijn wangen. Niall, ik kom vanavond niet. Ik spreek je hopelijk nog wel een keer x. Meteen krijg ik antwoord terug. Emma, wat ga je doen? Waarom kom je niet? Vertel het me, ik maak me zorgen! Ik houd van je xx stuur ik als laatste en log dan hit op Skype. Ik kan mezelf dit niet aan doen. Het doet me alleen maar meer pijn om met hem te praten. Ik kan hem waarschijnlijk nooit meer spreken of zien. 'Emma, er is bezoek voor je!' roept Dylan van beneden. 'Stuur ze weg!' schreeuw ik terug. Ik kan nu niemand onder ogen komen. Ik zal breken in hun bijzijn. De voordeur word dicht gesmeten, lekker rustig!