It changed our lives N.H.

Vertellen

P.O.V. Emma
Het is waar. De dokter had gelijk en de test bevestigd het. Ik ben zwanger. Die ene keer dat ik het doe en het gaat fout! Hoe hadden we zo stom kunnen zijn om geen condoom te gebruiken! Wat zullen mijn ouders er wel niet van denken? Hoe moet ik ze dit gaan vertellen? Hoe moeten we het de jongens, Sophia en Briana vertellen? Ik had dot nooit verwacht! Het kan niet! Ik ben pas 19! Ik wil geen tiener moeder zijn! Ik kan dit niet! Ik ben nog te jong. Mijn telefoon in mijn zak trilt, maar ik negeer het. Mijn gedachten gaan op volle toeren en ik heb geen idee wat ik moet doen. Wat wil Niall? Voorzichtig slaat hij zijn armen om mij heen. 'Gaat het?' fluistert hij. Ik haal mijn schouders op. 'Het moet allemaal nog een beetje bezinken, geloof ik.' Niall knikt. 'Wil jij het?' vraag ik. 'Wil jij het?' vraagt Niall. Ik haal mijn schouders op. 'We zijn nog zo jong' fluister ik. Niall knikt. 'Wat wil je nu doen? Wil je het de anderen vertellen?' Niall lijkt nog best normaal te reageren. 'Ik denk niet dat we een keus hebben. Wat moet ik trouwens tegen mijn ouders zeggen? Mijn moeder gaat zeggen dat ze gelijk had en ik wil niet dat ze gelijk heeft!' 'Ze heeft geen gelijk. Kom, laten we het ze eerst vertellen en kijken hoe hun reageren.' Ik knik. Ik gooi de zwangerschapstest weg en loop dan samen met Niall naar beneden. 'Uitleg, nu!' zegt Sophia. 'Rustig, uitleg krijg je. Laat me even zoeken naar woorden' zeg ik. 'Ik heb ze gevonden' fluistert Niall. 'Oké, ga je gang.' Ik pak Niall zijn hand en knijp er zachtjes in. Niall lijkt er totaal geen moeite mee te hebben. 'Emma is zwanger' zegt Niall snel alsof hij er een pleister vanaf trekt. Even is het stil. Sophia haar mond zakt open en Harry begint keihard te lachen. 'Wat is er zo grappig?' vraag ik. 'Hoe jullie daar zo serieus staan! Wat een grap!' 'Harry, het is geen grap. Moet ik het bewijs halen?' 'Graag!' hikt Harry. Ik laat Niall los en ren naar boven. Ik haal de test uit de wc en ren weer naar beneden. Ik gooi de test voor Harry op tafel neer. Meteen stopt hij met lachen en zijn ogen worden groot. De rest weet ook niet echt hoe ze moeten regeren. Louis springt op en geeft ons een knuffel. 'Gefeliciteerd!' zegt hij vrolijk. Mijn telefoon trilt weer! Ik kijk en zie dat het Luke is. 'Wat?' vraag ik. 'Eindelijk neem je op. Waar ben je?' 'Waar denk je?' 'Jezus, doe even normaal!' 'Sorry, hoor. Wat is er aan de hand?' 'Pap en mam komen morgen terug.' Luke zegt nog iets, maar dat hoor ik niet. Ik had gehoopt nog een paar dagen langer te hebben. 'Emma!' schreeuwt Luke door de telefoon heen. 'Sorry, way zei je?' Mijn stem klinkt een beetje schor. 'Gaat het wel?' 'Ja, prima. Maar belde je alleen om te zeggen dat ze morgen terug komen?' 'Ja en om te zeggen dat je vanavond thuis moet slapen, zonder Niall.' Ouch! 'Oké, ik kom na het avondeten.' 'Oké, zie je dan.' 'Doeg.' Ik hang op en loop terug naar Niall. 'Wie was dat?' 'Luke. Mijn ouders komen morgen terug en ik moet thuis slapen vannacht.' 'Oh.' Ik hoor de teleurstelling in zijn stem. Iedereen feliciteert ons en gaat dan zijn eigen gang weer. Niall en ik lopen naar boven. 'Zou jij het willen?' 'Wat?' 'Vader zijn.' 'Ja! Het lijkt me super. En jij?' 'Heel graag. Ik kan gewoon alleen maar denken aan de reactie van mijn moeder.' 'Dat begrijp ik. Ik denk dat het slim is om het meteen te vertellen. Dan ben je er maar vanaf.' 'Ja, maar als ze met terug komen hebben ze nooit zo veel zin om naar mij te luisteren en dan zijn ze super moe.' Niall knikt begrijpend. Ik doe mijn shirtje omhoog en ga staan. 'Kan je het zien?' 'Nee, je zou hoogstens denken dat je een paar kilo bent aangekomen.' 'Ouch!' 'Het is wel zo' zegt Niall lachend.