It changed our lives N.H.

Bye!

We zwaaien mijn ouders uit op het vliegveld. Ze verdwijnen tussen de menigte en wij lopen weer naar buiten. Kate huilt en Anna troost haar. Ik ben wel blij dat ze weg zijn! Luke en Dylan stappen voor in in de auto en Kate, Anna en ik achterin. 'Luke, hoe lang blijf je?' vraagt Anna. 'Tot pap en mam terug zijn. Lauren komt ook vanaf morgen tot pap en mam terug komen.' 'Gezellig!' Luke knikt. Hij stopt de auto en we stappen uit. Ik wacht met uitstappen tot ze binnen zijn. Ik stap uit en zoals ik had verwacht komen die zwarte vlekken weer. Ik ga weer in de auto zitten tot de vlekken weg trekken. Als ze grotendeels weg zijn, loop ik naar binnen toe. Niall belt. 'Nialler!' zeg ik vrolijk. 'Hey Emma! Hoe laat kan ik je ophalen?' 'We zijn thuis, dus dat maakt niet uit.' Ik loop naar boven toe. De zwarte vlekken komen alweer! Snel loop ik door naar mijn kamer en doe de deur achter mij dicht. 'Niall, het word erger' fluister ik. 'Wat bedoel je?' 'Het komt steeds sneller achter elkaar. Net zat ik in de auto en kreeg ik die vlekken en nu weer. Er zit vijf minuten tussen ofzo.' 'Ik kom er nu aan.' 'Ik zie je zo. Love you.' 'Love you to.' Niall hangt op en ik leg mijn telefoon naast me neer. Ik sluit mijn ogen. Ik word hier zo moe van! Na voor mijn gevoel een half uur gaat mijn kamer deur open. Ik open mijn ogen en zie Niall staan. Hij doet de deur weer achter zich dicht en komt meteen naar mij toe gelopen. Hij helpt me overeind en we gaan op bed zitten. 'Niall, ik voel me echt niet goed. Mijn hoofd bonkt, ik moe en elke keer die stomme zwart vlekken!' 'Het komt wel goed. Kom je vanavond bij mij slapen?' 'Ja, heel graag zelfs.' Niall loopt naar mijn kast en trekt er wat kleren uit en stopt die in een tas. Ik pak zelf mijn spullen uit de badkamer en dan lopen we naar beneden. 'Ik slaap bij Niall vandaag en morgen' zeg ik. 'Oké' zegt Luke. Samen lopen we naar buiten. We stappen in de auto en rijden naar huis. Als we eenmaal bij het huis zijn, lopen we naar binnen. We gaan op de bank zitten. Louis en Harry spelen FIFA.  'Goal!' gilt Louis. Ik kreun. Jezus, wat kan hij schreeuwen. 'Kom' zegt Niall die het dus duidelijk gemerkt heeft. Hij trekt me overeind en we lopen naar boven. 'Hi!' zegt een meisje met bruin haar. 'Hey' zegt Niall terug. Wij lopen de kamer van Niall binnen en gaan op bed liggen. 'Wie was dat?' vraag ik. 'Sophia, het vriendinnetje van Liam.' 'Oh, nu weet ik het weer.' Niall lacht. Ik ga tegen hem aan liggen en leg mijn hoofd op zijn borst. 'Ik word er helemaal gek van' fluister ik. 'Hopelijk weten we na morgen wat er is.' 'Ja.'

P.O.V. Niall
'Eten!' schreeuwt Harry van beneden. Ik kijk naar Emma en zie dat ze slaapt. Zachtjes sta ik op en loop naar beneden. 'Waar is Emma?' vraagt Harry. 'Die slaapt.' Ik ga aan tafel zitten en schep op. 'Gaat het wel goed met haar?' vraagt Liam. Moet ik het vertellen? Ik kan dit toch niet voor mijn beste vrienden verzwijgen! 'Nee, ze krijgt de hele tijd van die zwarte vlekken voor haar ogen. Eerst was het alleen als ze te snel opstond van bed, maar nu heeft zij ze bijna elk uur. Daardoor word ze ook heel moe en heeft ze hoofdpijn.' 'Shit, hé. Zijn jullie al naar de dokter geweest?' 'Nee, ze wilde pas naar de dokter als agaat ouders weg waren.' 'Weten haar ouders het dan niet?' vraagt Louis verbaasd. 'Nee,ik was de enige die het wist. Jullie mogen het echt tegen niemand zeggen!' 'Onze monden zitten op slot' zegt Sophia.