It changed our lives N.H.

Thuis

Eenmaal weer thuis parkeer ik de auto en bel aan. Niall doet meteen open en vliegt mij op de hals. 'Rustig, ik ben het maar hoor' zeg ik lachend. 'Maakte me zorgen. Volgens Sophia liep je boos en dan neem je de telefoon niet op. Ik dacht dat er iets gebeurt was!' 'Welnee, ik was gewoon aan het rijden en tijdens het rijden mag je niet bellen.' Ik snap niet dat ik opeens zo kalm ben. 'Waarom duurden het eigenlijk zo lang?' 'Omdat ik hier twee uur vandaan was.' 'Waar was je dan?' 'Birmingham.' 'Dat is een pittig stukje. Wat deed je daar?' 'Ik was gewoon aan het rijden.' Mijn telefoon gaat. Deze keer is het Dylan. 'Sorry, ik moet hem echt even opnemen' zeg ik en Niall knikt begrijpend. 'Yo, Dylan' zeg ik als ik opneem. Ik snap helemaal niks meer van mezelf. 'Yo? Je moet naar huis komen en neem Niall mee. Mam wil praten.' 'Dat is snel!' 'Ik zeg niet dat ze bijgedraaid is!' 'Goed, we komen er aan.' 'Tot zo!' Ik hang op en stop mijn telefoon in mijn broekzak. 'Mijn moeder wil met ons praten.' 'Dat is snel!' 'Ja, maar dat wil niet zeggen dat ze is bijgedraaid.' 'Even mijn schoenen aan doen.' 'Is goed.' Niall trekt snel zijn schoenen aan en dan rijden we naar mijn huis. We lopen naar binnen en mijn moeder, vader, Luke en Dylan zitten aan de keuken tafel. Ik pak Niall zijn hand en we gaan erbij zitten. 'Ik moest komen' zeg ik zo rustig mogelijk. 'Ja, sorry dat ik zo tegen je uitviel. Dat had ik niet mogen doen. Ik dacht niet na over wat ik zei want ik was nogal geschokt.' 'Oké.' Ik heb geen idee wat ik moet zeggen. Mijn moeder lijkt het te menen maar het is een slecht excuus. 'Ik ben blij voor je, maar ik vind wel dat jullie er samen goed over na moeten denken. Een kind hebben op jullie leeftijd is niet niks. Hoe gaan jullie het doen met geld? Of een huis?' 'Daar hebben we nog niet echt over nagedacht' zeg ik. 'Dan zou ik dat gaan doen. Zulke dingen zijn erg belangrijk.' Juist, we hebben nog negen maanden de tijd hoor. 'Dat zullen we doen.' 'Ik snap dat jullie pas net terug zijn, maar ik zou jullie graag willen uitnodigen om te dineren met mijn ouders en mijn broer. Jullie zijn allemaal welkom' zegt Niall. Wtf, vet random! 'Ja, leuk!' zegt mijn vader. 'Wanneer is het?' vraagt mijn moeder. 'Noem maar een datum.' 'We zullen even in de agenda kijken' zegt mijn vader. 'Was dat alles?' vraag ik. Mijn moeder knikt. Ik sta op en trek Niall met mij mee naar boven. 'Sorry, ik kon het gewoon niet meer volhouden om zo kalm te doen.' 'Volgens mij had je moeder er ook moeite mee.' Ik knik. Na een ruzie is ze nooit zo kalm of wil ze meteen praten. 'Kunnen we weer naar jou toe gaan?' 'Tuurlijk!' Ik pak snel wat kleren bij elkaar en prop het in een tas. 'Doeg!' schreeuw ik en we lopen naar buiten.