First, Last And Only

08

Sam's POV

"Samantha, hindi mo ba talaga ako matandaan? I'm your boyfriend" sabi niya sakin. Anong kalokohan 'to?

May boyfriend ako? Teka, wala akong matandaan na nagka boyfriend ako.

"H-ha? Excuse me. Wala akong boyfriend. NBSB ako noh. Baka kamukha ko lang yang gf mo tol. Sorry ka ha. Pero wala talaga akong boyfriend. At hindi pa ako nagkakaron ng boyfriend. Okay?" Paliwanag ko. Pero nakatingin na siya sakin. Sa mga mata ko.

"Sumama ka sakin." Ano!?

"Don't ever touch me! Sino ka ba? Diba sabi ko nga sayo. WALA AKONG BOYFRIEND! Umalis ka na nga!"

Hindi niya ko pinakinggan at hinila niya pa rin ako. Hindi ako makawala sa mga kamay niya. Oo kapit kapit niya yung kamay ko. Pumunta kami sa kotse niya. Wala akong maggawa. Hays. Ang shunga ko rin talaga. Nagtiwala pa ko dito sa tao na to. Pero wala eh. Hahayaan ko na lang siyang magpaliwanag. Hay.

"Andito na tayo." Sa bahay? Anong gagawin niya sakin?

Sumunod na lang ako sa kanya. Nasa isang bahay kami. Tapos puro pictures ko nung maliit pa ko yung mga nakikita ko. Stalker? ? ?

May binigay siya sakin na cellphone, nandun lahat ng pitures ko. Yung mga videos ko. Yung mga panahong... sinagot ko siya.

Pinanuod ko lahat ng nandoon. Pinanuod ko din yung videos. Habang yung boyfriend ko DAW. Nakatingin sakin.

"I love you Sam. Mahal na mahal kita at ayokong mawala ka sakin. Hindi mo ba talaga ako makilala?" Sabi niya sakin.

"Ito, itong bahay na to ang pinangarap nating dalawa. Habang nasa ibang bansa ako." Anong sinasabi niya?

"I don't know what you're talking about. Tsaka nga pala, tigilan mo na yong kalokohan mo. Wala akong boyfriend. And, wala akong pinapangarap na bahay na ganito. Kaya kong bumili ng klaseng bahay na to. At tsaka, wag mong pakealaman ang buhay ko ha? Please lang. Masaya na ko. " sabi ko. Bakit ba kung kelan na ko naging masaya saka siya dumating? Lumabas na 'ko sa bahay na yun.

At kumuha na ko ng taxi. Papauwi sa bahay namin. Hanggang sa pagtingin ko sa bag ko, dala dala ko pala yung cellphone. Yung cellphone na ipinahlalaban niya na naging kami.

Posible nga bang ako talaga yun?

END OF FLASHBACK

"Samm..." sabi sakin ng isang pamilyar na boses.

Si Lucas.

Pinunasan ko agad ang luha ko. Tska ako tumingin sa kanya. Samantalang siya, naka tingin lang sakin.

"Ang panget mo. Tsaka bat ka umiiyak? May problema ba dyan sa cp mo? Tara na nga." Teka, bat andito siya?

"T-teka, bat ka nandito?"

"Uupo sana ako jan sa tabi mo pero umiiyak ka dyan baka tingnan pa nila tayo eh. Sabihin pa na ako ang may dahil sayo. Tumayo ka na nga dyan." bakit ganto siya? Di naman siya ganyan dati ah?

Siguro, naiinis na din siya sakin. Mortal enemy? Woah.

Luke's POV

Naiirita na talaga ako dito sa babae na 'to. Bakit ba lagi ko na lang siyang nakikita kung saan man ako magpunta. Nakakainis lang.

Oo, dati, friendly ako sa kanya. Eh nakakasawa na e. Basta. Nakakainis siya.

Sumunod siya sakin. Papunta na kaming school. Nasa likodan ko lang siya.

Tsk.

"Teka, Lukeee!"sigaw niya tumingin lang ako sa kanya tapos parang hingal na hingal siya. Sorry siya, wala akong pake.