First, Last And Only

29

Lucas' POV

*flash back*

(Itong flashback na 'to, before pa to nung nalaman na ni Samantha. Ok? In short, ito yung kwento before niyang kausapin si Lucas at Jenny)

"Lucas! Dun tayo sa park? Andaming bata oh. Haha" Mahilig talaga si Samantha sa mga bata. Simula nung mga bata pa kami, laging mga bata yung mga kasama namin. Sabagay, bata pa kami nun eh. Pati ba naman hanggang ngayon? Haha.

"Sige. Tara dun. Teka, anong flavor? Hahaha" sabi ko sakanya at bigla niya namang nakuha.

"Syempre cookies and cream or..... vanilla? Hahaha ikaw bahala" sabi niya sabay ngiti ng malapad. Basta ice cream ganto 'to. Hahaha

Pagbalik ko, binigay ko na agad yung ice cream niya tapos kinain na namin. Pero siya, nagsselfie pa. Ako naman, inubos ko na agad. Haha

"Hey Lucas! May pupuntahan pa ba tayo? Kung wala, bisita na lang tayo kay na ninong? Para naman makita mo na ulit si Nathan? Yieee. Teka, pati si ate Ash! For sure, medyo di ka na tanda nun. Ahahaha joke lang"

"Sige hahaha pero---"

Tito Francis is calling...

"Wait lang Sam ah? May tumawag eh." Sabi ko sabay lumayo ng kaunti kay Samantha. Si Tito Francis ang daddy ni Samantha.

[Tito?]

[Po? Napatawag po kayo? Tungkol po ba to sa kalagayan ni Samantha?]

Sam's POV

Pinagmasdan ko lang yung paligid. Sobrang ganda pa din ng park na to. Sana pag nagka bahay ako, may park. Hahaha. Pero imposible naman ata yun. Hays. Si Lucas? Ayun, kausap ata yung girlfriend niya. HAHAHA ewan ko kung sinong kausap nun. Napagpasyahan ko na lang na umupo dun sa may swing. Medyo mahaba haba na ata yung usapan nila eh haha pero naglibot libot na ako, nakakainip kasi eh hanggang sa..

Lucas' POV

[Kamusta siya?]

[Po? Ahmm.. a-ayos naman po siya.]

[Babalik na kami dyan siya Pilipinas. Pero wag mo munang sabihin kay Samantha... at pag tapos nun.. baka bumalik na ulit kami dito sa Korea. Ingatan mo siya]

[Pero.. tito.. ]

[Wala ka ng magagawa, Lucas. Basta ingatan mo na lang siya. Wag mong hayaang may maalala siya.]

[Hindi niyo po ba talaga sasabihin kay Samantha lahat? Tito, mawalang galang na po pero... 4 years na yun. 4 years na ang lumipas simula nung nagka amnesia si Samantha. 4 years na umasa siya. Alam ko pong isa lang ako sa mga kaibigan ni Samantha, pero.. hindi po ba kayo naaawa sakanya? Nagmumukha siyang walang alam.. madami na ulit siyang nakilalang mga bagong kaibigan.. tapos bigla na lang kayong babalik papuntang Korea? Tito, mahal ko po si Samantha. Mahal ko po ang anak niyo. At matagal niyo na pong alam yan. Pero... nung mga araw na yun.. may boyfriend si Samantha. Ayoko siyang saktan noon.. Pero.. siguro naman po ngayon, sana hayaan niyo naman akong protekhan ang anak niyo. Tutulungan ko siyang maka alala. Tutulungan ko siya kapag nahihirapan siya.. Tito.. wag po muna ngayon.. ]

At bigla na lang pinutol ni Tito Francis yung tawag.

*End of flashback*

Alliah's POV

Nandito kaming lahat sa room sa ospital kung nasan si Samantha at doon namin pinagusapan lahat.. pero si Lucas II lang yung pumunta at hindi kasama si Jenny.. hindi daw makausap ng ayos si Jenny eh. Tss

"So, ang ibig sabihin mo, pagka tapos ni Samantha... sabihin sayo na alam niya na... pumunta siya kay Jenny?... tapos.. nag lakad siya pauwi? Tapos.. nabangga siya ng isang kotse?"