His Desperate Wife

His Reason

Kier's POV

Bro di mo man lang ba ipapakilala samin ang asawa mo?-john

Oo nga! Wag kang mag alala Di naman namin sya aagawin sayo.- keneth

"Alam niyo namang di ko sya mahal diba at may girlfriend ako. Ayokong sya ang makilala niyo na asawa ko."

Sino naman ang gusto mong makilala namin ? Si Coleen? -john

Di ba wala na kayo ni Coleen?-keneth

"Kami pa ni Coleen at di kami maghihiwalay kahit kasal na ako.Kaya hanggat maaari ayokong mapalapit sa asawa ko.Ayokong bigyan sya ng pagkakataong lalong mahulog sa akin dahil ko masusuklian ang pagmamahal nya para sakin."

Naku! Bro mukang patay na patay ka kay Coleen ah!!-keneth

Bat di mo nalang kaya sundan don sa Paris?-john

"I can no longer do that kasi I'm already playing a big role in our company,di na ko pwedeng basta basta nalang umalis."

Andito kami ngayon sa bar na pag aari ni John. So Jonh at Keneth ay galing rin sa maranyang pamiya,matagal na kaming magkaibigan. Sabay naming pinaiyak at pinaglaruan ang mga babae. Pero ako palang ata ang nagtitino at sumeryoso sa babae. Nagkwentuhan lang kami tungkol sa mga pangyayari sa buhay namin.

Di namin namalayan na magmamadaling araw na pala.

"Cge.uwi na ko may trabaho pako bukas."

Cge at baka hinahanap kana nang asawa mo.-keneth

"Tsk!"medyo natawa ako ,nakalimutan kong may asawa pala ako.

Pagdating ko sa bahay bukas pa lahat ng ilaw sa bahay. Saka sinalubong ako ni Coreen

Coreen's POV

Kahit inaantok na ako ay pinilit kong idilat ang mga mata ko ,di pa kasi umuuwi si Kier.kanina pa ako nag tetext at tumatawag sa kanya pero di man lang nya ito sinasagot.

"Siguro nambabae na yun!"Humanda sya sa akin pagdating nya.!!! Di ko maiwasang mag isip nang kung anu ano.

May nagbukas ng pinto. Siguro si Kier na yun.

"SAN KA GALING !BAT DI MO MAN LANG SINASAGOT ANG TAWAG KO!"pasigaw kong sabi dahil sa sobrang pag alala.Di paman sya nakakpagsalita ay nag salita nanaman ako.

"BAT AMOY ALAK KAH ? SIGURO NAMBABAE KA NOH! KAYA DI MO SINASAGOT ANG TAWAG KO DAHIL NAMBABAE KA!!!ALAM MO BANG HALOS MAMATAY NA AKO SA KA ALALA SAYO NANG SOBRA TAPOS NAMBABAE KA LANG PALA!!WALANG HIYA KAH"ewan ko kung san ako kumuha nang lakas para sigawan sya.natigil lang ako sa kakasigaw nang sampalin nya ako.

"ANONG KARAPATAN MONG SIGAWAN AKO HA!?"sabi nya habang mahigpit na hawak ang kamay ko. "ANONG PAKE ALAM MO KUNG MAMBABAE AKO !!WALA KANG PAKI ALAM DAHIL YOU'RE JUST MY WIFE AND I DONT HAVE ANY OBLIGATION SAYO DAHIL DI NAMAN KITA MAHAL.KAHIT DI MAN AKO UMUWI WALA KANG PAKIALAM COZ I'M NOT YOURS."kusang pumapatak ang luha ko sa mga salitang kanyang binitawan.kahit di pa masyadong malalim ang pagmamahal ko para sa kanya still nasaktan ako sa sinabi nya.

"sorry ,sorry ,sorry,di ko naman sinasadyang sigawan ka nag alala lang talaga ako sayo."Sabi ko habang walang walang tigil sa pag iyak

"STOP ACTING LIKE A WIFE TO ME DAHIL DI IKAW ANG PINANGARAP KONG ASAWA."

Iniwan nya akong umiiyak,di man lang sya nagdalawang isip na sampalin ako,na sabihin ang masasakit na salitang iyon.

I'm physically and emotionally hurt,pero no one's here para damayan ako.Wala man lang bang magpapahalaga sa akin,mali bang mag alala ako?. Kung sino pa ang inaakala kong maingiging karamay ko sa sakit ay syang pa pala ang dahilan nang sakit na aking nararamdaman.

Pero kahit paulit nyang iparamdam sakin na hindi ako ang pinangarap nyang asawa gagawin ko parin ang lahat para mahalin nya.

#thank you for reading

Vote or comment if you like.