The Runaway Groom

Chapter 4: Flashbacks

PAOLO's POV

Nandito ako ngayon sa mall buying some stuffs for my her. I admit that I love her that easily. Hindi naman sya mahirap mahalin. I like every part of her. I can sense na sasagutin nya na ko kaya susurpresahan ko din sya. It's been 3 months simula nung sabihin ko sakanya na liligawan ko sya. At mas lalo ko pa syang nagustuhan simula noon. Her perfect imperfections. I love the way she smile for me. I love her voice when she's singing. Every bit of her personality is adoring.

Napagpasyahan ko na isurprise sya sa room namin kaya kinasabwat ko lahat ng mga kaklase namin.. Tinawagan ko si Wilmer para itanong kung ready na ba ang gagawin namin mamaya. I dialed his number and call him.

"Oh pre? May idadagdag ka pa ba?" bungad nya sakin

"Itext mo si Kenneth na itext lahat ng classmate natin na magpalate ng pasok. Nakagawa na din ako ng paraan para hindi pumasok si Mam sa first subject natin. Nagawa mo na ba lahat ng pinapagawa ko?"

"Oo naman. Ako pa ba!"

"Mahusay. Mahusay. At napakahusay" sambit ko pa na medyo na tatawa sa boses na ginagaya ang isang Dj sa radyo na pareho naming pinapakinggan ni Wilmer. At pinutol ko na ang tawag. Tinext ko naman si Yana na susunduin ko sya sa kanila mamaya.

To: SUNSHINE

Hey there beautiful! I'll be there to pick you up this 11 before we go to school. Take care!

--

Narinig ko namang nagbeep ang cellphone ko kaya tiningnan ko yun kung sya ang nagreply.

From: SUNSHINE

Okay. Take care also.

--

Yes, Sunshine ang nakalagay sa phone book ko dahil. She's my sunshine. Ewan ko ba pero simula nung niligawan ko sya, naging cheesy na ko. Ang baduy man pakinggan pero wala akong pakialam as long as para yun kay Yana. I'm willing to sacrifice for her. Because I love her.

Bago mag 11 ay papunta na ko sakanila. Tinext ko naman muna si Wilmer na susunduin ko na si Yana para makapagready na sila dun..

Nung makarating ako sakanila ay kumatok na ko sa pinto. Dahil ang gate nila ay wala namang lock at kilala na rin naman nila ako kaya dumeretcho na ko sa pinto.

"Yans.." tawag ko at bumukas na din ang pinto. At bumungad sakin ang kapatid nya.

"Oy pre! Sino kailangan mo? Si Yana?" saad ni Alvin

"Oo pre, susunduin ko sana sya para sabay na kami pumasok."

"Ay pasensya na pre, wala sya dito e. May sakit, nilalagnat." nagulat naman ako sa sinabi nya pero nung tumawa sya ay bigla naman akong naalarma. Gino-good time na naman ako ne'to. Manang mana talaga si Yana.

"Di joke lang pre, sandali tatawagin ko." yun lang at pumasok na sya sakanila.. Ilang sandali pa ay nakita ko na si Yana, na naka uniform at naglalakad papunta sakin.

"Hi." maikling bati ko. Na nagpangiti sa kanya. I love that.

"Ma, Pa. Alis na po kami!" sigaw ni Yana. Di nya na inantay na sumagot at naglakad na sya palabas. Sinundan ko naman sya. Habang papunta kami sa school ay di ko maiwasang sumulyap sa kanya. Seryoso lang yung mukha nya na parang may malalim na iniisip.

"Yana.." di sya lumingon.

"Yans.." di pa din sya lumilingon

"Sunshine." medyo nilakasan ko na ang boses ko kaya napalingon sya na nakakunot ang noo.