Begin Again

BA - Past - Chapter13

CHAPTER13

Laire's POV

Today is the day! HAHAHA! Excited na ko. Pero may iba akong nararamdaman. Mamaya pang 2pm ang simula ng shooting ng teleserye. Pero hanggang 4pm lang. Pero after ng lunch, ituturo muna samin ang gagawin. Tagal naman kasi matapos ng Music Class namin e. Sulat lang ng notes dahil nga't inihahanda nila 'yung school. Saturday ngaun pero pinapasok na rin kami para daw di masayang 'yung araw :3 Tss. Ano bang special sa pagpili nila ng extra characters e kung lahat naman ng tao dito sa HTA e mahahagip ng camera? HAHA!

*kringggggg!* nagbell na! :D

Hiyawan na halos lahat ng kababaihan sa HTA. Siyempre, si Daniel Padilla, makikita na nila. Pero bat ganun? Feeling ko di naman 'yun yung dahilan ng sobrang pagkaba ko. Tss.

"Laire, halika na, kain na tayo", sabi ni Alex pagkatayo niya sa upuan niya. "Bat ka ba namumutla?", dagdag niya pa.

"Ako? Maputla? Di ah!", sabi ko naman.

Hinipo niya ang noo ko, "Oh! Ang init mo! Laire naman!", sabi niya. Ibinaba niya ang bag niya at hinawakan ng dalawa niyang kamay ang mukha ko... niyakap niya ko. O.o

"Tara sa clinic", sabi naman niya. Parang siya 'yung may dinaramdam e.

"Kumain ka na ha", sabi ko sa kaniya. Ang init ng mata ko pati 'yung hanging iniexhale ko. "May senat na ako kanina e, kaso gusto ko pumasok kasi..."

"Para makita si Daniel Padilla? Alam ko naman 'yun e, pero sana... haaaay. Laire naman! Dalhan nalang kita ng pagkain sa clinic ha, dun na tayo kumain, pwede naman yata", sabi niya naman. Inalalayan niya ako papuntang clinic.

"Pumasok ako kasi... gusto kita makita, maxadong matagal 'yung Monday e", sabi ko naman sa kaniya. Nahihilo ako.

"Oh! Nahihilo ka na, humihirit ka pa. Shhhhh!", sabi niya naman.

"Etu'i, minsan na nga lang e", yumuko ako. Nakaalalay pa rin siya sa'kin.

"Oh, halika na. Pasok na tayo", pinaupo muna ako ni Teacher Rowena, our school nurse, sa sofa.

"TeacherNurse Rowena, may lagnat po 'yan. Mainit po siya e, nangangalumata po", sabi ni Alex kay Teacher Rowena.

"Osige, ako na bahala sa kaniya", sabi naman ni Teacher Rowena sa kaniya. Tumingin sakin si TeacherNurse, "Iha, kumain ka na ba?"

"Ay oho! Ma'am, bibili lang po ako ng lunch namin sa cafeteria, dalhin ko nalang po dito", sabi ni Alex. Nakatingin lang ako sa kaniya. Tumango nalang si Maam Rowena. Nagtatakbo na si Alex papuntang Cafeteria.

Alex, bakit ka ganiyan? Mas mukhang nag-aalala ka pa sa kalagayan ko kaysa sa'kin e. 41 degree C, temperature ko, mainit nga :((

Nahihilo ako, and everything went black...

Alex's POV

Bakit kaya bigla nalang nagkalagnat 'tong si Laire? Haaaay! Nag-aalala na talaga ako e. Pagbalik ko ng clinic, sinalubong agad ako ni Maam Rowena.

"Iho, nahimatay si Laire pero ayos na siya ngaun", sabi niya. Patakbo akong pumasok at inilapag ang kakainin namin. Lumapit agad ako kay Laire.

"Hoy! Ayos ka lang?", tanong ko kay Laire. Nag-aalala talaga ako.

"Oo", di siya nakatingin sakin dahil halatang masakit pa ang ulo niya. Nakahiga na siya sa sofa.

"Kumain ka muna", iniabot ko sa kaniya 'yung pagkain niya. Lumabas muna si Maam Rowena para kumain sa Cafeteria.

"Hoy! Magpagaling ka nga! Amputla mo oh! Di ka na kasi kumakain ng gulay! Ayan! Ubusin mo yang ulam na yan, ampalaya", sabi ko sa kaniya. Nagsusungit na ako, e kasi naman, sino ba namang di mag-aalala kapag ganian?