(UNDER REVISION)
BE WEAK SO YOU SHALL BE CONTROLLED.
Hundred of years from now, the Philippines sits at the top - powerfully, technologically, politically, and economically advanced from others - and there isn't a doubt that it is leading the world...
Note: This is an unedited version of this chapter. Some inconsistencies can be seen in this chapter. This chapter has some information that does not align with the previous ones. Once again, what you will read is an unedited version. Although there are mismatched details, the overall plot is not affected in any way.
BEATREESE
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
THE STREETS WERE STILL dark and Kato weren't still giving the electric connection back. The lamp posts were dead. The wind howled and chose to ruffle my dark locks and caress my cheeks with its cold breeze. There weren't any source of light but the little lightning beams dancing in Kato's palms and forearms.
The officers slept in the middle of the road, looking like they were sleeping in their own beds and not above the hard warm concrete.
Hindi magtatagal ay may makakapansin na kung bakit walang ilaw sa lugar na ito. Siguradong kukuha ng atensyon ang kugar na 'to kung hindi pa maibabalik ang kuryente at ang mga ilaw.
"Kato," humarap ako sa kanya. "Ibalik mo na ang kuryente sa mga poste pati na rin 'yong sa mga holograms."
"Okay," sinabi niya at mas lumaki pa lalo ang kuryenteng nasa kaniyang kamay. Halos kasing tangkad na niya ito at ibinala niya ang nasa kamay niya sa mga poste na nagpailaw na sa mga ito at nagpabukas sa mga hologram. Bumalik na ang lahat sa dati na parang walang nangyari.
"Kailangan na nating umalis agad dito." Nagsimula na ulit akong maglakad patungong spaceport. "Baka mahuli na naman tayo at wala sa plano ang mag-pahuli." Nagpatuloy lang ako sa pagalalakad hanggang sa narinig ko na rin na sumunod si Kato sa likuran ko.
Nag-ingat ako sa paglalakad para hindi maapakan ang mga kamay, binti at ulo ng mga pulis na nakahandusay sa gitna ng kalsada ngayon.
"Oops!" sabi ni Kato mula sa likuran kaya naman ako'y napaharap kaagad.
Nakita ko siya na nakatayo at muntik pang madapa.
"Mag-ingat ka naman!"
"Okay lang naman na magising sila. Kaya mo naman silang patulugin ulit, diba?" tanong niya sabay dahan-dahang nilagay ang kaniyang paa sa espasyong nasa gitna ng binti ng isang nakahigang sundalo.
"Oo, kaya ko 'yon," pasigaw na pabulong kong sagot. "Pero hindi ibig sabihin no'n ay hindi ka na mag-iingat!"
He puckered his lips and put another feet forward cautiously. "Ah, sabi ko nga."
Matapos naming malampasan ang mga nakahambalang na katawan sa daan ay nagmasid-masid ulit kami sa paligid at dahil makatiyempo na naman kami ng isang scoutbot na gumagala-gala sa daan.
