Hepiniz simdi soruyorsunuzdur; Bartucuguma noldu? Iste cevap.
Ali odaya girdiginde rengi benzi atmis bir vaziyetteydi.
"Aşkim birsey mi oldu?" Dedim telasla.
"Hayir. Iyiyim" gülümsemeyd calisiyordu. Yemezler Ali bey.
"Ali! Anlat!"
"Bartu gitti."
"Neden gitti? Ve bunun sorumla ne alakasi var?"
"Kavga ettik gitti. Sorunun cevabi bu"
Glzlerim kocaman acilmisti. Ama azra uyudugu icin sessiz kalmayi tercih ettim.
"Ali! Ne demek kavga ettik?! Hem ne diye kavga ediyonuz siz!"
"Sana yavsadi hayvan..."
Sahte bir kahkaha attiktan ciddiyetle aliye döndüm.
"Ben neden bunun farkina varmadim acaba?"
"Selin yeter. Gitti iste. Sus artik"
Sesindeki sogukluk yutkunmama sebep olmustu.
Arkami yaslandim ve gözümden akan tek yaşi sildim. Fark etmedi bile! Noldu ya ? Benim alim nerde?
"Doydumu Azra?"
"Aylin azra"
Hizlica bana döndü sonra benim kadar soguk bir sesöe cavap verdi.
"Aylin. Azra"
"Doydu."
Sessizlik...
Alinin agzindan...
Seline böyle davranmak istemiyorum ama elimde degil iste... kizginim. Ona degil kendime. Ve hirsimi ondan cikariyorum.
Dalıp gittigimi bile fark etmedim. Ama tek düsündügüm sey...
*Flashback*
"Anlattim. Tüm is bu. 24 Milyonu kurişu kuruşuna o hayvana verdim!"
"Inaniyorum Mertoglu. Demek intikam sende degil büyük Mertoglundan alimaliymis."
"Ne siritiyorsun? Napicaksin?"
"Nolduüzükdün mü?"
"Yok... sadece yine bana musallat olur diye. Daha önemlisi Azrayla Seline"
"Merak etme Mertoglu. Senin icinde intikam alirim"
Yutkundum.
"Hadi bana müsade" diyip kalkti.
*Flashback Son*
Azranin aglamasiyle hizlica onlara döndüm. Selindr sicramisti. Aglamismiydi o? Göz kacirarak Azrayi aldi ve susturmayi basardi.
"Sen sey yap. Eve git. Burda kalmana gerek yok"
"Hayir. Gitmiyorum. Ailemle kalicam"
"Hmm... Aile. Dogru dimi Aile senin icin 4 harfli bir kelime..."
"Kelimeydi. Siz hayatima girene kadar."
Yanina gidip azrayi yatagina biraktim sonra ellerini sikica tuttum.
"Selin bak. Özür dilerim. Hirsimi senden aldim. Cok cok özür dilerim. Beni affeder misin?"
"Beni cok üzdün ali..."
"Allah benim belami versin"
Ellerimi cekecekken onlari sikica tuttu ve gülümsedi.
"Üzdün. Ama en mutlu insani da ettin. Evlilik bu. Daha cok kavga edicez :D Sadece sunu unutma. Herzaman karsidakinide düsünmeliyiz. Anlamaliyiz"
"Anlamaliyiz. Diye tekrar ettim onu.
Gülümsedi ve tekrar azraya bakti.
"En mutlu insani yaptin..."
Bartunun agzindan...
Depoya girdigimde bay Mertoglu deponun ortasinda bagli bir sekilde oturuyordu. Beni görünce kaslarini catip cirpinmaya basladi.
"Sen kimsinde beni kaciriyorsun?! Benim kim oldugumu biliyormusun?!"
Yanina yaklastim. Alayli baksilarimi attim
"Mertoglu"
Sonra yüzüne bir yumruk gecirdim.
"Bu ogluna musallat oldugun icin"
Birtane daha gecirdim.
"Bu onu pis ialerine kullandigin icin"
Birtane daha gecirdim.
"Bu herseyimi kaybettigim icin"
Vurur yüze ifadesi gecirdim birtane daha birtanesi.
"Buda son olarak, sana olan nefretimdendi."
Heryeri kan icindeydi. Böyle baygin baygin bakarken bir selfie cekinmeyi ihmal etmedim tabii.
"Simdi sen bu evraklari imzaliyip neyin vqrsa neyin yoksa bana devrediyorsun"
"Sen kimsin?! O imparatorlugu yaratana kadar-"
"Şşş... Bak az daha seninyüzünden torunun ölüyordu..."
Anlamazca bakiyordu.
"Evet selin dogurdu. Aliye intikam olarak onun bebegini öldürecektim. Yapamadim. Olmadi. Neden? Cünkü ali bana yalvararak herseyi. Her pisligini anlatti"
Tabiiki anlattigimida biraz yalan payi olabilir...
"Hayvan herif..."
"Hayvan sensin mertoglu. Inan mertoglu juniorda (Ali) bunu düsünüyor"
"Torunuma dokunursan-"
"Imzala. Dokunmiyim."
Ikna olmamisa benziyordu. Sonra bende olan bir fotografi gösterdim.
Fotografta ne var diye sorarsaniz;
Ali karsisinds takim elbiseli biri. Kucaginda minik Azra ve diger elinde bir Silah
"Hayir..."
"Bak dedesi. Ogöun nekadarda agliyor kizi icin"
"Yapma... nolur"
"Im. Za."
Basini egip birkac dakika susmustu.
"Tamam."
"Güzel..."
Devami gelicek.
