♪ Bölüm Şarkısı : Zeynep Alasya - Geç Kaldım
| Hayat geç kalanları asla affetmez..|
❝ 7 YIL ÖNCE.. ❞
∞∞∞
7 Yıl önce..
Yağmur damlaları yeryüzünde kuru yer bırakmayacak şekilde yağarken , gökyüzü yine karanlığa bürünmüştü.
Bu iç karartıcı hava , ruhumun daralmasına neden olurken aynı zamanda da ürkütücüydü.
Yağmur damlalarının yeryüzüne inişini izlerken bir çok his ile doldu benliğim. Sanki her yağmur damlası bir insanı temsil ediyordu.
Gökyüzünden başlayıp yeryüzünde son bulan yolculukları ise ; doğumumuzdan , ölümümüze kadar olan zaman dilimi gibiydi.
Karamelli kahvemden bir yudum daha alırken , pencerenin önünde , oturduğum tekli koltukta yağmuru izlemeye devam ettim.
Bazenleri insanları anımsatan yağmurun , daha çok gözyaşlarını anımsattığı hissine kapıldım bir an.
Ölü bir adamın yaşayan bir kadın akıttığı sessiz göz yaşlarıydı belki de.. Ya da ölü bir kadının yaşayan bir adam için akıttığı acı göz yaşlarıydı. Bilmiyorum.
Yağmur ; damlalarını büyütüp daha hızlı yağmaya başlarken , karanlık bulutların arasında hızlıca bir ışık yanıp söndü ve korkutucu bir gök gürültüsü yankılandı etrafta.
Yağmuru bu yüzden sevmiyorum. Çünkü ne zaman yağmur yağmaya başlasa , karanlık gökyüzünü ve korkutucu gök gürültüsünü beraberinde getiriyordu.
Oturduğum yere biraz daha sinerken , kollarımı kocaman olmuş karnıma doladım. Korktuğunu hissetmiş ve korumak istemiş gibi..
Belki çok büyük bir hata yapmıştım , 17 yaşında hamile kalarak. Bunun hiç bir bahanesi ve açıklaması yoktu. Fakat hepimiz insandık sonuçta. Geri dönülemez hatalar yaptığımızda sonuçlarına katlanmak zorundaydık.
Küçücük bir meleğin hayatını daha doğmadan elinden alacak kadar bencil bir insan değildim. Hiçbir anne son umutları tükenmedikçe böyle bir şey yapmazdı. Yapamazdı.. Anneydi sonuçta.
Hamileliğin duygusallığıyla gözlerimden istemsizce yaşlar süzülürken ellerimi şefkatle karnımda gezindirdim.
" Seni çok seviyorum meleğim.." diye ağlamaklı sesimle mırıldandığım an da elimin altında küçük bir kıpırdanma hissettim.
Tekme atmıştı!
Yaşadığım anın heyecanıyla gülümseyip , gözyaşlarımı silerken , gök gürültüsü bir kez daha yankılandı boş evin içerisinde.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GARDENYA MEVSİMİ
General Fiction"Kabuk bağlayan yaranı her kaşıyışında canın aynı şekilde yanar , acıyı kanatırsın. Bir zaman sonra tekrar kabuk bağlar yaran.. Konu gönül yarası olunca hiç bir zaman iyileşmez. Geçmesini istesende kanar durur sürekli." Yeşil gözleri denizin sesini...