"Kabuk bağlayan yaranı her kaşıyışında canın aynı şekilde yanar , acıyı kanatırsın. Bir zaman sonra tekrar kabuk bağlar yaran.. Konu gönül yarası olunca hiç bir zaman iyileşmez. Geçmesini istesende kanar durur sürekli." Yeşil gözleri denizin sesini...
| Bir ipin ucuna bağladım hayal teknemi. Beyazlığımla kaybolduğum siyah suların içinde geri dönmesini bekliyorum. - Yazar Hatun.|
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
" TUTSAK.."
Hayat biz planlar yaparken başımıza gelenler miydi sahiden?
Yaşadıklarımı tek tek düşünürken zihnim bu kanıyı doğruluyordu. Şimdiye kadar yaptığım planlarımın hiçbiri gerçekleşmemiş , onun yerine hayatın bana verdiği , hiç yaşamam dediğim anları yaşıyordum şimdi.
Hayat biz planlar yaparken başımıza gelenlerdi.
Uykuyla uyanıklık arasında gidip gelirken herşeyin gerçek olmasından bile şüpheliydim. Ya şimdi gözlerimi açtığımda evimde olacaksam? Ya herşey kötü bir kabustan ibaretse?
Bir yanım buna sevinirken diğer yanım nedensizce buruktu. Bir tarafım bu kabusun bitmesini isterken diğer tarafım Araf'ın gerçek olmasını diliyordu.
İklemde kaldığım dakikalarda altımda hafif bir kıpırdanma hissettim. Daha sonra belimin üzerine yerleştirilip beni sıkı sıkı kavrayan bir kol..
Gözlerimi aralayıp bulunduğum ânı , konumu algılamam biraz zor olmuştu. Araf'ın üzerinde , onun kolları arasındaydım. Başımı koyduğum boyun girintisinden kaldırıp gerçekliğini çözmeye çalıştım.
Evet, şimdi rüyada falan olabilirdim işte.
Gözlerimi kırpıştırırken aradan geçen zamanla gerçekliğini kabullendiğimde yavaş ve sessizce kendimi yatağın diğer tarafına atıp derin bir nefes aldım.
Dün gece yanımda mı uyumuştu? Ya da ben buna nasıl izin vermiştim?
Başımı yana çevirip onu izledim. Yüzüne değen güneş ışınları kirli sakalını parlatıyordu. Gözlerinin altına düşen kirpiklerinin gölgesi aynı kirpikleri gibi kıvrımlıydı.
Düzenli olarak inip kalkan göğüs kafesinde takılı kaldım. Araf fazla yapılı bir adam gibiydi. Kaç yaşında olduğunu merak ettim birden.
Onu izlemek güzeldi. Çünkü uyurken çok farklı biri haline bürünüyordu. Hatırlarıma benzeyen küçük bir çocuk gibi.
Aşağıdan Merih'in İlgim'e olan bağırışları geldiğinde onların öğrenmesini istemediğim için hemen yataktan çıktım.
Üzerime çeki düzen verdiğimde merdivenlere yönelerek aşağı inmeye başladım. Sanki yeni uyanıyormuş gibi kollarımı açıp esnerken son basamağıda indiğimde , görüş alanıma bir adet her zaman ki gibi sinirli Merih ve elindeki çatalla onu tehdit eden İlgim girmişti.
" Kızım aptalın tekisin sen. Bırak elindeki çatalı!"
İlgim Merih'i dinlemeden çatalla onun üzerine yürümeye devam ettiğinde Merih sinir ve bıkkınlıkla ofladı.
