"Kabuk bağlayan yaranı her kaşıyışında canın aynı şekilde yanar , acıyı kanatırsın. Bir zaman sonra tekrar kabuk bağlar yaran.. Konu gönül yarası olunca hiç bir zaman iyileşmez. Geçmesini istesende kanar durur sürekli." Yeşil gözleri denizin sesini...
| Adam uçsuz bucaksız bir gökyüzü , Kadının kanadı kırık.|
●○
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
13. Bölüm ∽ " GÜN YÜZÜ.."
Aydınlığın içindeki siyah adam silüeti olduğu yerde duruyordu. Ama anlamadığım birşey vardı. Ona ilerlediğim halde nasıl aramızdaki mesafe biraz olsun bile kapanmıyordu?
Ben ilerledikçe o da etrafındaki aydınlıkla birlikte gidiyordu sanki..
Yürüdüm , yürüdüm ve yürüdüm. Aramızdaki mesafe hiç azalmamış eskisi gibiydi. Yorulduğumu anladığımda durdum olduğum yerde.
" Aramızdaki mesafeyi neden kapatamıyorum?"
Elimle saçlarımı geriye attırarak rahat nefes almaya çalıştım. Benim konuşmamla başı yana dönmüştü.
" Çünkü çok fazla , Güneş." dedi tanımlayamadığım sesiyle. " Bana çok uzaksın."
Gözlerimi kırpıştırırken etraftaki karanlık beni korkutuyordu. Ne kadar onun burada olduğunu bilsemde içimde çok kötü bir his vardı. Ve buradan hemen gitmem gerektiğini söyleyen bir iç sesim.
" Ben sana gelmek istiyorum ama. Seni hatırlamak istiyorum , Tuna.."
" Gel hadi o zaman. Seni karanlığın en güzel tonunda bekliyorum. Burası sonsuz bir hayat.. Ölümün hayatı."
Ölüm.. Ben ölmek istemiyordum. Hala yarım kalan bir hayat varken gitmek istemiyordum.
Ya da bunlar sadece bahanemdi. Ben ölmekten korkuyordum.
" Korkuyorum.."
" Korkma ben buradayım. "
Gözlerimden bir damla gözyaşı aşağı doğru süzüldü. Aldığım nefesler ciğerlerimi yakmaya başlamıştı.
" Tuna.. Ben ölmek istemiyorum. "
" Ben ölmedim , Güneş. Hala ölümün karanlık uçurumunda nefes alıyorum."
Bacaklarım bedenimi taşıyamaz hale geldiğinde olduğum yere çökerek oturdum. Bedenim halsizleşmiş , ayakta duracak gücüm kalmamıştı.
" Yorgunum.. Sen gel. "
Aydınlık tarafın bana yaklaştığını gördüğümde dudaklarım yukarı doğru kıvrıldı. Geliyordu işte.. O özeldi. Hatırlamasam da içimde bir yerlerde varlığını hissediyordum.
Bana doğru yaklaşan adımlarıyla birlikte gelen aydınlık bir anda olduğu yerde kaldığında kaşlarım çatıldı. Ellerini bana doğru uzatan adama gitmek istedim.
