"Kabuk bağlayan yaranı her kaşıyışında canın aynı şekilde yanar , acıyı kanatırsın. Bir zaman sonra tekrar kabuk bağlar yaran.. Konu gönül yarası olunca hiç bir zaman iyileşmez. Geçmesini istesende kanar durur sürekli." Yeşil gözleri denizin sesini...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Korhan Atay..
28.Bölüm ♧ "HEYECAN SİLSİLESİ.."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2 Hafta Sonra..
Halsizliğin en ağır geçen kısmında bedenim çökmüş , rengim solmuş ve benliğim yorgundu. Üzerimde tonlarca yük taşıyormuş gibi her adım atışımda bacaklarım biraz daha güçsüzleşiyordu. Üzerimde somut bir yük yoktu belki ama ruhun ağırlığı ve yarası hepsinden yeterince üstündü.
Gayri ihtiyari adımlarım artık umudunu kesmiş bir halde yatağıma yöneldi. Sancısını hafif hafif hissettiğim kasıklarıma avucumu bastırarak yavaş bir şekilde yatağa oturdum.
Kararan kasvetli hava zamanın durgunluğuna bekçilik yapıyordu. Güneş çoktan batmış , ay bugün hüzünle gökyüzünü ziyaret etmiş kalmak istemezmiş gibi etrafı kör bir ışıkla aydınlatıyordu.
Hastane odasında küçükte olsa bir umut içinde kapının açılmasıyla birlikte içimdeki dallarım minik minik yeşermeye başladı. Bakmak istemesemde kapıya yandan bir bakış attığımda beklediğim kişinin olmayışı beni bir kez daha hüsrana uğratmış , içimde yeşeren o minik dalları kurutmuştu.
Şimdi hiçbir yerde orman yeşili yoktu , keskin kahverenginin olduğu kadar.
İçeri doğru süzülüp kapıyı kapatan İlgim umutsuz bir bakış attığında orman yeşili gözlerimi yere indirdim.
"Hala yok değil mi?" Bıkkınlıkla bir nefes vererek sorduğum sorunun yanıtını bekledim. Bir süre sessiz kaldığında uyduracağı yeni bahaneyi düşünüyor olmalıydı.
"Toplantısı varmış , Güneş. Ondan gelemedi. Yoksa hemen gelirdi yani. Kesin gelirdi. Ben eminim. Hep şu önemli toplantılar yüzünden-"
"Tamam , İlgim."
Sert bir sesle sözünü keserken susması için kaldırdığım elimi geri indirdim. Seğiren gözüm bedenimde devir daim yapan sinirlerimin ne derecede olduğunun en büyük kanıtı olabilirdi.
