Kalbimin Sahibi

"Bilet"

Karşısındaki çocuğu baştan aşağıya süzdükten sonra konuşabilmişti genç kız.

"Anlamadım?"

Yüzündeki gülümsemesi daha fazla yayılırken sonunda cevap verebildi karşısında meraktan çatlayacak olan kıza

"Sen, Almira Tekin değil misin?"

"Evet, benim de,

Biraz süzdükten sonra konuşmasına devam etti Almira

"Abla derken beni biriyle karıştırıyorsun "

"Hayır ben, Koray Tekin'in oğluyum"

Şaşkınlığına ara verip açıklama yapması için elini içeri doğru götürerek gečmesini işaret etti genç kız.

Kanepelere oturduklarında Almira daha fazla dayanamadı ve merak ettiği soruyu sordu

"Senin annen kim?"

Eğer kendi annesi olsaydı bilirdi demek ki değildi ama inanamıyordu babasının başka bir kadından çocuğu mu vardı? Buna inanamıyordu.

"Annemin adı Berna"

Değildi işte, kendi annesi değildi. O zaman ya bu çocuk yalan söylüyordu ya da babası gerçekten.. İnanamıyordu, yalan olmasını diliyordu, içinden dua ediyordu.

"Peki sen babanın, Koray Tekin olduğunu nerden öğrendin?"

"Babam her hafta sonu yanımıza geliyor benimle vakit geçiriyor, ben de kardeşlerimle tanışmak için geldim."

Genç kız hala şaşkınlığını üzerinden atamamıştı. Bir çok sorusu vardı ve hangisinden başlayaxağını bilemiyordu.

Sıra sıra tüm sorularını sordu, akşama kadar konuşup her şeyi anlattı kardeşi(!). Ayberk gelene kadar. Kapıyı açıp abisini içeri aldı, Ayberk salonlarında tanımadığı çocuğu görünce anlatmasını istediğini gözleriyle belirtti kız kardeşine, Almira da bekletmeden abisini oturtup ačıklamasını yaptı.

"Abicim, bu Can, kardeşimiz(!). Babam, ne kadar inanması güç olsa da annemi aldatmış, kadın hamile kalmış ama babam anneme sôylemek istememiş, saklamış. Annemden de senden de benden de, saklamış. Can, büyüyene kadar her gün bir - iki saat onunla vakit geçirneye gidiyormus ama Can büyüdükçe, artık her gün değilde hafta sonları gitmeye başlamış. Sonra babam bir gün benimle konuşurken Can bunu duymuş ve bizi araştırmış, bizi bulmaya çalışmış. Bulduğunda ise işte buraya gelmiş. Bizimle tanışmaya.."

Ayberk duyduklarıyla sadece bakakaldı. Babasının annesini alsatmış olması, inanılmazdı. Onu asla affetmeyecekti. Belki de annesi bu yüzden intihar etmişti.
Gerçi bu çocuğunda bir suçu yoktu. O da yasak aşktan meydana gelen suçsuz bir čocuktu sadece.

Bakışlarını aşağı çevirip kendi kendine

"Kardeşimiz ha?"

Dedi Ayberk.

"Kardeşimiz". Diye tekrarladı. Kalkıp Can'ın yanına gitti, Can önce korksa da belli etmedi ama Ayberk ona birden sarılınca bu sefer şaşkınlığını gizlemedi ve gözleri sonuna kadar açıldı. Kendine gelince boşta duran ellerini abisine sardı. Abi şevkati, her zaman istediği bir şeydi ve bu sonunda gerçekleşmişti.

Üç kardeş oturup sohbet etmeye başladılar. Babalarını bekliyorlardı, bir de babalarından dinlemek istiyorlardı her şeyi.

En son kapı çalınınca Almira kalkıp kapıyı açtı, babası gülümseyip kızını öpmeye yeltenicekken genç kız geri çekildi ve babasına bir şey demeden salona geri döndü. Babası, elindeki çantayı bıraktı ve kızının arkasından içeriye geçti.
Salonda Can'ı görünce durdu, bir Ayberk'e bir de Almira'ya baktı, durumu nasıl açıklayacağını bilmiyordu.