Kalbimin Sahibi

"gerçekler ortaya dökülüyor"

Mediada Almira

Süper bir bölüm oldu gençler, iyi okumalar.

Hayat hep kazık atar sana. Ya tam beyaz bir hayatın vardır ya da siyah. Griye yer yoktur, hayat asla seni düşünmez. O bir seçim yapar sen de ona göre yaşarsın. Şanslıysan beyazı, şansız isen de siyahı yaşarsın.

Almira, şanssız bölümüne giriyordu. Şu an sevdiği çocuk onunla olabileceğini söylüyor ancak kendisi bu cesareti bulupta ona evet diyemiyordum. Hem aksı karışıktı hem de korkuyordu.

Orta da abisi var, ölü de olsa unutamadığı bir kız var.
Sonunda kızarıklığını umursamadan gözlerini Buray'a dikti, anında gözleri buluştu. Ya yine bir iddaaysa ya da herhangi bir oyun, nasıl güvenebilirdi ki? Daha önce yapan biri, neden bir daha yapmasın ki?

Gözlerinin dolduğunu, bulanıklaşan görüntüden anlıyordu, yutkundu ve konuşmaya başladı

"Ben, ne diyeceğimi bilmiyorum. Yani, sana güvenemem"

Buray'ın kaşları anında çatıldı ve kızgın çıkan sesine aldırmadan konuştu

"Nasıl güvenemezsin Almira, sana yanındayken mutlu olduğumu söyledim. Melisadan sonra ilk defa bir kıza böyle şeyler hissettim, biliyor musun Melisa'nın yanında olmadığım kadar senin yanında huzurluydum. Nedeni ise, yok. Saçma ama yok! Her neyse ben seni eve bırakayım, bu günlük bu kadar saçmalık yeter!"

Arabayı çalıştırdı ve genç kızın evine sürdü. Almira, koltukla olabildiğince bütünleşmişti, kafasını da cama doğru döndürmüş, genç adamla göz göze gelmemek için çabalıyordu. Söyledikleri zoruna gitmişti, ona bağırmaya hakkı yoktu sonuçta ona olan tüm güvensizliği kendi yüzündendi. Biran kendini tutamadı ve kendinden beklenmeyecek bir şekilde bağırmaya başladı

"Sen bana bağıramazsın tamam mı? Sana güvenememin tek sebebi sensin. Benim duygularımla oynadın, üzerime iddaaya girdin ve ölüme sürükledin. Şimdi söyle gerçekten sana nasıl güvenmemi bekliyorsun!?"

Buray da aynı sinirle karşılık verdi

"Yeter artık, hatalarımı yüzüme vurmayı kes! Her seferinde geçmişimi hatırlatma, ben senin için değişmeye çalıştım, senin sevgine güvendim Almira belki de hayatımı değiştirip sonunda geçmişimi unutturur dedim. Ama yanılmışım, unutturmak yerine her gün yüzüme vurarak daha da içe çekiyorsun beni!"

Genç kız ilk defa sinirlerine hakim olamıyordu. Bu çocuk ne dediğinin farkında mıydı? Bunca yaptığı şeyi bir çırpıda silmesini mi bekliyordu.

Sinirle bağırdı

"Durdur arabayı!"

Buray anlamayan bakışlarını gönderip bunu dile de getirdi

"Ne saçmalıyorsun? "

Genç kız daha da sinirlenerek bir daha bağırdı

"Sana arabayı durdur dedim!"

Buray sinirle hızlı bir şekilde sağa çekti ve genç kıza baktı, Almira hemen kapıyı açıp dışarı çıktı arabanın tersi yöne ayağındaki topukluları umursamadan koşmaya başladı.

Almira çıkar çıkmaz Buray yumruk şeklinde olan elini direksyona hızlı bir şekilde geçirdi. Bir kaç yumruk ardından kafasını direksyona koyup sakinleşmeye çalıştı. Neden hep sonu böyle bitiyordu? Mutsuz, kırgın ve yalnız. Artık anlamıştı, galiba yalnızlığa mahkumdu...

******

Çalan telefonuyla gözlerini açtı genç kız. Yatakta olduğuna göre uyumuştu, şu iğrenç sese son vermek için kim olduğuna bile bakmadan açtı