Kalbimin Sahibi

"Karanlık"

Almira karşısında duran kızı ilk defa gördüğüne emindi, bu kız onu ya biriyle karıştırıyordu ya da ortada garip bir durum vardı. Tanımadığından emin bir sesle cevap verdi.

"Zannetmiyorum, çünkü ben sizi tanımıyorum."

Gökçe her zamanki sempatikliğiyle yüzüne güzel bir gülümsemeyle karşılık verdi. Gökçe inanılmaz derecede bir güven duygusu uyandırıyordu karşısındakine. Çok sevimli ve cana yakın biri olduğu ilk görüşte anlaşılıyordu
Gökçe karşısındaki kızı korkutmamak için yalan söyleyip unutmuş gibi yaptı zaten nerden tanıdığını da hatırlamıyordu.

"Ya şey ben seni biriyle karıştırdım galiba, ıı neyse. Ben Gökçe"

Gökçe elini uzatıp içten gülümsemesiyle Almira'nın ona karşılık vermesini bekliyordu.
Almira da fazla bekletmeden elini uzattı ve gülümsedi.

İki genç konuşarak, okula geçtiler.

&&&&&&&&&&&

"Gökçe?"

Buray sınıfta Gökçeyi görünce adıyla seslenmişti. Gökçe adını duyunca kafasını çevirdi. Buray'ı görmeyi planlamıyordu. Yanına giderek aynı şekilde

"Buray?"

Dedi. Almira bu ikisinin birbirini tanımasını istememişti nedense. Sessizce sırasına oturdu. Gökçe'yle Buray'ın konuşup kahkaha edişini izliyordu. İlk tanıştıkları zaman geldi aklına o zamanlarda Buray onunla çok iyi gečiniyordu hatta ona çiçeklerden tac bile yapmıştı. Onunla geçirdiği güzel vakitler aklına gelince gülümsedi ama gülümsemesi kısa sürdü çünkü Gökçe'nin kahkahası genç kızı gerçek dünyaya geri getirmişti.

Gökçe Buray'a eski sevgilisini anlattığında-geçen geceki anlattığı çocuk- Buray kahkaha atmıştı. Çünkü Gökçe aldığı mesajdan sonra eski sevgilisinin yanına gitmişti ve onu iç çamaşırlarıyla sokakta görmüştü. Onu aldattığı kız çocuğun ne yapmaya çalıştığında onu üstsüz dışarı atmıştı ve Gökçe'ye mesaj atıp gelmesini söylemişti. Gökçe anlatırken kafasında görüntüler tekrar canlandı ev baya kahkaha atıyordu. Buray da bu kadar iyi bir kızın üzülmesini istemiyordu ve o adinin yaptığının cezasını çekmesi ve bunu komik bir şekilde çekmesi gülmesini sağlamıştı. Gökçe kahkaha atarken kafasını sağa çevirdi ve Almira'yı nerden tanıdığını hatırlamaya çalışıyordu. Onu tanıyordu bundan emindi. Almira'ya bakarak onu inceledi ve eskileri hatırlamaya çalıştı.
Ama Almira onu tanıdığını bilmiyordu çünkü daha önce onu hiç görmemişti halbuki aynı anda aynı amaçla aynı yerdeydiler...

&&&&&&&&&&&

"Emin misin?"

"Gökçe her şey daha güzel olacak güven bana"

"Seni kaybetme düsüncesi bile kötüyken göz göre göre ölmene izim veremem Melisa"

"O bana annemi verdi ben de ona kardeşini vereceğim"

"Sonu ölüm olacak"

Melisa kuzeninin elinden tutarak güven veren bir sesle

"Emin ol burda yaşadığım hayattan daha iyi bir hayat yaşayacağım"

"Melisa yapma.."

Gökçe artık yalvarıyordu ama Melisa emindi kararını değiştirmeyecekti. Ama aklının burda kalmaması için karşısındaki kızı uyardı.