Kalbimin Sahibi

"Günlük"

ARKADAŞLAR KESİN OKUYUN!
Bölüm yayınlamadım, aslında daha yazıyordum yanlışlıkla yayınlandı. O okuduğunuz kısa bölümün devamı bu bölümde.
Hepinizden özür diliyorum.

İyi okumalar...

Genç kız konuşurken eğdiği kafasını kaldırıp gözlerini tekrardan Buray'la buluşturdu. Ardından da dizlerinden güç alarak ayağa kalktı. Yavaş hareketlerle sevgilisinin yanına gitti ve ona güven verir bir şekilde gülümseyip sarıldı. Buray itiraz etmeden Almira'ya ayak uydurdu ve kollarını genç kıza sardı. O kadar sıkı sarılıyordu ki yardıma muhtaç bir küçük çocuk gibi.

Bir kaç dakika sarıldıktan sonra genç adam kollarını çekti ve yüzündeki masum ifadeyle

"Bir dakika beni onunla yalnız bırakır mısın?"

diye sordu. Genç kız hiç bir şey söylemeden kafasını olumlu anlamda salladı ve yüzündeki mutluluğu temsil etmeyen gülümsemesiyle

"Arabada bekliyorum seni"

dedi. Almira yavaş yavaş uzaklaşırken Buray adımlarını mezarlığa çevirdi, yere dizlerinin üzerine çöküp derin bir nefes aldı ve dolan gözlerini umursamadan konuşmaya başladı.

"Mutlu musun orada? Beni bırakıp gitmene değdi mi? Acı çekiyorum Melisa, ben acıyı iliklerime kadar hissediyorum. Eskisi kadar acıtmıyor belki ama hep bir parçan batıyor kalbime. Belki seni unutamam, belki seni hep özlerim, belki hep seni severim ama seni asla affetmeyeceğim. Herkesi affedip sadece seni bırakacağım."

Ellerini mezarlığa koyarak güç aldı ve ayağa kalktı. Artık dolan gözleri ona yardımcı olmuyor yavaşça ve usulca gözlerinden teker teker akıyordu. Yavaş adımlarla arabaya doğru yürüyor aynı zamanda düşen her bir göz yaşını elinin tersiyle siliyordu. Saçlarını savuran rüzgar gittikçe şiddetlenirken o sadece önüne duygusuzca bakarak, göz yaşlarını silerek mezarlığı terk ediyordu.

Mezarlığa girilen kapıya gelince durdu ve gözlerindeki bütün yaşları sildi. Derin bir nefes aldı gülümsemeye başladı. Yüzüne yerleştirdiği gülümsemesine bakan herkes mutlu olduğunu zannederdi, ama öyle değildi işte. Her şeyi gizleyen gülümsemesiyle son kez arkasına döndü ve fısıltı şeklinde konuştu.

"Madem sen beni düşünmeden bırakabildin, ben de seni bırakabilirim, zor olsa da sensizlikten daha kolaydır alışması"

Sanki hiçbir şey olmamış gibi ellerini cebine koydu ve adımlarını hızlandırarak arabaya doğru yürüdü.

Camdan bakıp Buray'ın gelişini izleyen Almira gülen bir Buray görünce şaşırdı ve kaşları istemsiz yukarı kalktı, sürücü kapısı açılınca arabaya binen Buray'a hayalet görmüş gibi baktı ve bir açıklama bekldi. Sonunda Buray'ın bir açıklama yapmayacağını anlayınca merakına yenilip sordu

"Ne oldu?"

Buray umursamaz tavırla cebinden çıkardığı sigarasını ağzına götürürken cevap verdi

"Hiç bir şey, iyiyim ben"

Almira oturduğu koltukta daha fazla dikleşerek konuştu

"Sorunda bu ya, bulunduğumuz durum içinde fazla mutlusun?"

Çaktığı çakmağında ateş çıkınca yavaşça sigarasına değdirdi ve yanışını izleyip sigarasını içine çekti. Sigaranın ucundaki ateş daha fazla yanmaya başladı ve sigaranın zehrini içine çekti. Dudaklarındaki sigarayı çekti ve dumanını yavaş bir şekilde açık camdan dışarıya üfledi.

Yaptıklarını büyük bir dikkatle ve sabırla izleyen Almira'ya dönüp cevap verdi

"Üzülmekten yoruldum ben Almira, artık sadece önüme bakacağım. Geçmişimi geride bırakıp geleceğime yöneleceğim."