Kalbimin Sahibi

"Ayı"

Genç kız utançtan kıpkırmızı olurken sevgilisinin elini daha sıkı tuttu.
Çekinerek gülümsedi ve

"Hoşbulduk "

Dedi. Buray'ın elini ürkekçe bıraktı ve yavaş yavaş kadının yanına gitti. Elini öpmek için uzanmıştı ki kadın hemen elini çekip

" Hey kızım, daha o kadar yaşlanmadım. "

Dedi gülerek. Almira kafasını sallayıp bir adım geri gitti. Kadın eliyle koltukları göstererek konuştu.

" Ayakta kaldınız, oturun bakalım "

Almira ve Buray ikili koltuğa otururken Buray gülümseyerek konuyu açtı.

" Anne bu kız arkadaşım Almira, Almira annem Şule. "

Şule Hanım'ın gülümsemesi yüzünde solarken daha dikkatli bakmaya başladı genç kıza.
Almira Buray'a baktı, bir sorun mu var der gibi.

Buray annesine baktı ve kaşlarını çatarak

" Bir sorun mu var anne? "

Diye sordu. Şule Hanım kendine gelmiş gibi silkelendi ve oğluna bakıp

" Yoo, hayır "

Dedi. Almira derin bir nefes alıp elindeki çiçekleri uzattı.

" Biraz ani bir geliş oldu, kusura bakmayın. Bu çiçekler size"

Şule Hanım çiçekleri gülümsemesiyle alırken kafasını salladı.

"Çok teşekkür ederim kızım. Düşünmen yeter "

Buray hizmetçilerden  birine seslendi. Gelen kıza emir verdi.

" Bize sofrayı hazırla "

Çalışan kız kafasını sallarken salondan çıktı. Almira sevgilisine dönerek

" Gerek yoktu "

Deyince Şule Hanım hemen atladı.

" Yok kızım, hem bir şeyler yeriz hem de sohbet ederiz"

Genç kız utanarak kafasını salladı ve kısık sesle

"Tabi "

Dedi.

Yarım saate sofra hazırlanmıştı. Onlar sofraya otururken Şule Hanım'ın gözleri hala Almiranın üzerindeydi.

Onun hakkında bir kaç şey daha öğrenmek için yemek yerken soru sormaya başladı.

" Almiracığım, tek çocuk musun? "

Genç kız bu soruyu neden sorduğunu anlamadığı halde cevapladı.

" hayır bir abim var "

Şule Hanım daha fazlasını öğrenmek istermiş gibi sorularını ardı ardına soruyordu.

" kaç yaşındasın? "

" 18 efendim "

" Baban ne iş yapıyor? "

" Mimar "

Şule Hanım yavaşça yutkundu ve korkarak sordu.

" Peki ya annen? "

Almiranın gülen yüzü solarken kafasını yere eğdi.

" Annem vefat etti "

Şule Hanım derin bir nefes aldı ve ağzını açtı. Bir şey söylemek istiyordu ama sanki kelimeler boğazında takılmıştı.
Buray araya girip konuyu kapatacaktı annesinin sesiyle donu kaldı