Deniz'in En Derin Yerinde Umut

Deniz KARAHAN

~~~~

Bundan 8 ay önceydi ; Deniz iş yerinden lüks evlerine gitmek için arabaya binmişti çok mutluydu , 11 yıl yurt dışında kalmış ve kısa süre önce yurt dışından dönmüştü.

 Annesine, babasına ve canından çok sevdiği kız kardeşine kavuşmanın mutluluğunu yaşıyordu .Her şey çok güzeldi. Mutlu huzurlu bir hayatı vardı adamın . Sıkıntılı dönemler geçirmiş ve sonrasında rahatlamıştı. Arabaya bindiğinde içi kıpır kıpırdı . Nedendir bilinmez kalbinin sesi 5 metre öteden duyulabilirdi. Adam arabayı çalıştırdı , içine birden bire bir kurt düştü . Huzursuzlandı . Az önce hissettiği duygulardan eser kalmamışçasına gerildi adam.Elleri titredi , soğuk terler döktü. Arabayla evlerinin yolunu tuttu. Adam kendini yatıştırmaya çalıştıkça içindeki huzursuzluk artıyordu.Telefonu çalınca birden irkildi . Güzeller güzeli kız kardeşi arıyordu.

 Telefonu açtı , soğuk titrek bir ses . 

''abii abiii babam kalp krizi geçiyor hastaneye götürüyoruz hemen gel abi çok korkuyorum...'' 

Adam konuşamadı , donup kaldı . Arabaya son gazla yüklendi.Telefonu kapatmayı bile unutmuştu . ilk defa korkuyordu adam . İlk defa...

Gözü kararmıştı adamın.Bir an önüne kapkara bir perde indi gözünü bir anlığına kapadı açtığında ise ağaca çarptığını anladı . Önemsemedi adam arabayı tamire gönderirdi , ama şuan babasının ve ailesinin yanında olması lazımdı. hem ağaca çarpmıştı sonuçta , şükretti adam bir an . Dikkatsizliğinin sadece ağaca çarpmasıyla sonuçlanmasına şükretti. Ve hiç aldırış etmeden hızla küçük kız kardeşinin yanına gitti .

 hastanede onu bekleyen annesi ve kız kardeşini gördü, güç verircesine sarıldı onlara. Duyduğu sesle adam irkildi . 

''Abi babama bir şey olmaz değil mi  ? ''diyerek korku dolu gözlerle baktı abisine . Adam sarıldı korku dolu gözlerle bakan kardeşine . ''Elif'im canım kardeşim, babamız çok iyi olacak. Buradan ailecek çıkacağız . ağlama,kara kızım... Babam ağladığını bilirse üzülür '' diyerek yatıştırmaya çalıştı adam belli korkuyordu işte. 

Kalbi titriyordu . İliklerine kadar korkuyordu . Babasının yokluğunu düşünemiyordu.Dimdik durmaya çalıştıkça ayakları sanki onunla dalga geçermişçesine bükülüyordu. Adamın canı yanıyor fakat belli edemiyordu. Ayakta tutması gereken ailesi vardı.Güven verebileceği kız kardeşi vardı. Bunu bildiğinden dik duruyordu adam, dik durmaya çalışıyordu...

Babasının cenazesi mezarlığa getirilirken adam çok yoğun duygular yaşıyordu. En çokta bir tanecik kardeşine üzülüyordu. Alışmıştı ailesinden uzak kalmaya  adam , ama kız kardeşi bir gece bile ailesinden ayrı kalmamıştı.Adam bunları düşünürken mezarlığa gelmişlerdi bile. Arabadan indiği gibi kız kardeşi ve annesinin kollarına girdi.

Cenaze namazı okunduktan sonra defnedildi Salim bey...

 Salim bey önce mezara defnedildi sonra da oğlu, kızı ve bir tanecik karısının kalbine.

Deniz 'in kalbi kan ağlıyordu, gözlerinden akıtamadığı her yaş için ölüyordu içinde , ruhu tükeniyordu sanki. Bir an durup düşündü , yüreği yanarken insanın nasıl gözlerinden damlalar süzülmez , böyle acı çekerken nasıl gösterilmez . Deniz daha önce hissetmediği yangınları içine akıttığı göz yaşlarıyla söndürmeye çalışıyordu , kendisi için. Kardeşi için , Annesi için...

Deniz susuyordu , konuşmak istediği onca söze karşı , susuyordu. bir konuşursa susmazdı artık, ömür boyu konuşurdu.

 Bir konuşursa dünya alem ,onu konuşurdu. Deniz sustu dışına , döndü içine saydı sayıştırdı kadere , yaşanmamış günlere. 

Bilmiyordu susmanın böyle acıttığını , gözünden süzülmeye çalışan bir iki kan damlasını geri gönderdi göz bebeklerine , insan kan ağlayabilirmiydi , ağlıyordu işte. 

Öyle yağmur damlası gibi süzülmeden, ama hissettirerek akardı kan damlaları . Hemde silince gitmezdi gözden akan kanlar , iz bırakırdı yüzde , çizgi çizgi kalırdı , sonrasında kim baksa yüzünde görürdü kan izlerini .Deniz tamda bu yüzden sustu aslında konuşursa kan süzülecekti gözlerinden yıllar geçecekti acısı geçmeyecekti...