ZamansıZ

Z.4 Part-1

KİTAP KAPAĞINI DÜZENLEDİĞİ İÇİN İLKİMONEDİRECTİON ' A TEŞEKKÜRLER..!

Medyadaki şarkıyla okuyun.

Ellerimi onun ellerinden kurtardım ve şimdi sadece karşılıklı duruyorduk. Böyle bir şey demesini beklemiyordum. Gitme desin istiyordum nedensiz bir şekilde gitme demesini fakat ondan hoşlanmadığım halde neden böyle bir şey olsun, gitmesin istiyordum.? Ama o öyle olsun istiyorsa..kendisi bilir peki o halde ona yardım edeceğim bir daha bu konu açılmamak üzere zihnimin tozlu anı raflarına yerleşmekte olucak. Ares'e döndüm ve:

-''Madem öyle olsun istiyorsun?'' Aniden başını yerden kaldırdı sanırım hemen pes edeceğimi düşünmüyordu.

-''Evet öyle olsun istiyorum.!'' dedi.

Kaşlarını hafif çatarak..ne olduğu hakkında en ufak bir fikrim bile yok neye bu kadar sinirlendi ki? Ben bunları düşünürken aniden yüzüme vuran bir esinti hissettim. Ares gitmişti.Kapıyı sertçe yüzüme vurarak beni yalnız bırakmıştı koca sınıfta. Haber vermeden , bana bir cevap vermeden..Peki ya şimdi? ne olacak , neden üzgünüm, üzgün değil de ya kırgınsam birleşebilir mi kırılan parçalarım? Neden kırıldıklarını bilmeden.Yerimde kıpırdandım ve sırama doğru ilerledim çantamı, montumu alıp giydim ve sınıf kapısından çıktım. Bir süre kapının önünde durup normalde kalabalık fakat şimdi terk edilmiş kasabadan farkı olmayan koridora bakındım.Koridorun çıkışında beni bekleyen Yağız'a doğru yürüdüm. Yağız yine elindeki sigarasıyla birlikte bütünleşmişti.

Benim geldiğimi görünce sigarasını yere fırlattı ve bana doğru yürüdü, yanıma geldiğinde elini omzuma attı ve beraber okul çıkışına doğru yürümeye başladık. Bir an yüzüme baktı ve kapıdan çıkmaya az kalmışken durduk. Yağız bana tuhaf bir şekilde bakıyordu.

-''Neyin var güzellik? kim üzdü seni bakalım?''

-''Hiç kimse gidelim mi artık yorgunum?''dedim.

Sıkılmış bir ses çıkarmaya özen göstererek.

-''Pek inanmadım ama madem öyle diyorsun hadi seni bırakayım''

-''Teşekkürler Yağız bir ara anlatırım sana ama şimdi değil!''

Bana sen bilirsin der gibi baktı ve sonunda okuldan çıktık.

Kalabalık sokakta Yağız ile yürüyorduk taa ki Yağızın telefonu çalana kadar...Yağız:

-Efendim
-Hı?
- Tamam.
-Tamam geliyorum.
dedi ve bana döndü.

-Güzellik bundan sonra bensiz devam edeceksin senin için sorun olur mu?

-Hayır benim için sorun olmaz sen işine bak yarın görüşürüz. dedim ve ona sarıldım.

-Tamam o zaman yarın görüşürüz. dedi ve oda bana sarıldı. Arkasından bir süre baktım ve yürümeye devam ettim.

Biraz sonra arkamda birileri beni takip ettiğini düşünmeye başlamıştım bile. Hızımı biraz daha arttırarak yürümeye başladım. Ben hızlandıkça arkamdaki gölge de bana yetişiyordu. Acaba Ares olabilir mi diye düşünmeye başlamıştım. Ona söylecek son bir kaç sözüm vardı. Durdum ve Ares'in olduğunu umduğum gölgenin bana yetişmesini bekledim. Arkamı döndüm ve bir adam vardı boydan boya siyah giyinmişti. Benden 5 adım uzaktaydı. Durmuş bana bakıyordu. Bana doğru koşmaya başladı. Korkmadım desem yalan olur herhalde.Bende o bana yaklaşmadan koşmaya başladım zaten evimin bir sokak arkasındaydım. Hızlı koşarsam apartmana girip ondan kurtulabilirdim. Koştum,koştum ve sonunda apartmanın içine girdim hızlı hızlı merdivenleri kullanarak kata çıktım ve hemen çantamdan evin anahtarını bulup kapıyı açtım.