ZamansıZ

Z.11

Evet arkadaşlar yine yeni bir bölüm ile karşınızdayım. Bu seferki bölümü bitanem olan " siyahapsolan" ın karakterlerini de içerir. Umarım beğenirsiniz. Hadi başlayalım o zaman...

Ares'in ağzından

Tam tamına 5 saattir ameliyathane kapısının önünde bekliyoruz. Serinim kucağımda uyuyor. Selen Arda ' ya sarılmış oturuyor. Yaprak ise.... Bir oraya bir buraya yürüyor. Yürümeyi bıraktığında,

Yaprak birden sırtı bize dönük bir şekilde durdu , konuştu :

- Kuzey bunu tek başına yapmadı.

Kendini bize çevirdi ve sinirli bir şekilde :

- Bir şey dediniz mi? Ne dediniz de bu kadar gözü karardı Kuzeyin ? Allah aşkına söyleyin.. Hanginiz söyledi? Nedenini bilmeden duramıyorum. 5 saattir deli gibi düşünüyorum bir ihtimal var kafamda ve inşallah o değildir. Yoksa o kişinin kalbini fecci bir şekilde kıracağım.

Selen'e baktım. Arda'ya bakıyordu. Tam Yapra'ğa söyleyecekken ameliyathanenin kapısı açıldı. Yaprak koştu ve sedye de yatan Kuzeye baktı. Bende kucağımda yatan Serin'i uyandırmadan kalktım ve güzelimin başını koltuğa bıraktım. Sedyenin yanına gittim ve doktoru dinlemeye başladım.

- "Ameliyat çok zordu. İlk başlarda hastayı kaybedeceğimizi düşündük. Fakat Kuzey Bey ameliyatta anestezi vermemize rağmen konuştu ve :

- Ölemem daha değil! Söz verdim. Kızılımı başkasına veremem. Yaşayacağım vaz geçmeyin dayanıcam..

Gibi bir şeyler fısıldadı. İlk defa böyle bir durumla karşılaştım. Sonunda ise gerçekten Kuzey Bey dayandı. Ameliyattan önce çok motive olmuş sanırım"

Diyerek uzaklaştı.
Kuzey kurtumuştu. Artık geri dönebilirdik.

5 saat sonra....

Evettt artık evimizdeydik. Kuzey zorla hastaneden çıkmak istediğini söyledi. Yaprak her ne kadar bu durumu ilk başlarda kabul etmese de Kuzey'in ona tuhaf tuhaf bakmasından sonra kabul etti. Şu an bulunduğumuz durum Arda ve Selen yukarda uyuyor. Ben Serinimle koltukta uzanıyorum. Kuzey Yaprağa yakınlaşmaya çalışıyor fakat Yaprak uzaklaşıyor. Belli bu Kızıl cadının aklında bir şeyler var.

Telefonumu elime aldığım gibi "Bilinmeyen Numaradan" mesaj gelmişti. Mesajı açtığımda yüzümde tedirginlik , özlem , heyecan , öfke topluluğu belirdi. Bu okuduğum koltuktan fırlamama neden oldu. Mesajda yazan :

-" Ares Arkan ! Hiç bilmediğin , tanımadığın ve hatta ailenin senden gizlediği bir KUZENİN olduğunu biliyor musun ? Bende öyle düşündüm.! Koskoca 21 sene yalnız ailesiz büyüdün ve hepsi ailenin suçu aşağıdaki adrese gel ve kendin gör sevgili Kuzenini !!! Adı ALEV !!!!

Adres : ****** ***** ********
Saat : 20:00 "

Kuzey ve Yaprak bir anda bana döndüler. Kuzey yanıma gelerek :

- Abi bir sorun mu.. Ah!

- Yo..yok sadece bilmediğim bir kuzenim varmış Lan !!!

Diyerek ellerimi saçlarımdan geçirdim. Gözümden bir iki damla yaş akıyordu. Annem ve Babamın sorumsuzlukları yüzünden canım yanıyordu. Ve allah kahretsin ki! Gidip soramıyordum "Neden bir kuzenim olduğunu bana söylemediniz? Yetmedi mi artık ? "

Diyemiyordum. Onları yattıkları yerden diriltemiyordum. Kuzey şaşkın ve endişeli bir şekilde bana bakıyordu. Yaprak elleriyle ağzını kapatmış inanamıyordu. Bende inanmıyordum. Fısıldadım :