Siyah Papatya

▶Elveda◀

Fatma hocanın verdiği gaz yüzünden müdür 1 hafta uzaklaştırma verdi ve Rüzgar odaya saldırarak beni kurtarmadı dizi gibi olmadı 1 hafta aldığım uzaklaştırma cezasının ardından babam da oda cezası verdi yattığım yataktan kalkarak dolabımı açtım elime aldığım kıyafetlerimi deneyip fotoğraf çekilirken kapı çaldı.

" giiir " diye bağırdıktan sonra yatağıma oturarak gelene baktım Rüzgardı o muhteşem egosuyla içeriye girdi

- aptal mısın ? Hayır yani madem beceremiyorsun niye kaçmaya çalışıyorsun bide o duvarın üstünden etekle atladın sen dimi

- konumuz bu mu yani duvardan etekle atlamam mı ?

- evet bide yanınızda bi çocuk vardı altınıza bakmıştır ibne ama şu cezanız bitsin sorucam ona da okulda çıkmasın karşıma

- Rüzgar ne diyorsun ya, öyle bişey yapacak çocuk değil

- nerden biliyorsun 40 yıllık arkadaşın sanki daha dün tanıştın dediğinde aslında mantıklı bişey söylediğini düşündüm ama Furkan kötü biri değildi olsa anlardım dimi bakışlarıyla, konuşmasıyla belli ederdi mutlaka

- ya Rüzgar dediğimde zil çalmıştı, evin zili, duraksadım bir süre, ve ardından gelen sesle ayağa kalktım,

- ece diyordu ses muhtemelen Emine ablaydı ve muhtemelen ceren gelmişti ama aramadan gelmezdi ayağa kalkarak odamdan çıktım Rüzgarın arkamdan geldiğini fark edebiliyordum merdivenin ucuna geldiğimde kapıya baktım kapı açıktı ve babam dışarıdan biriyle konuşuyordu.

Acır bi hali vardı babamın, mutsuz bir haldi, babam beni fark edip bana baktığında buruk bi gülümseme vardı yüzünde, ona anlamsızca bakarken arkamda olan Rüzgara baktım, anlamsızca bakıyordu, benim gibi hiçbir şeyin farkında değildi belli ki oda anlamamıştı babamın yüz ifadesini, önüme dönerek önümdeki merdivene bir adım attım, ardından bir adım daha, aşağıya vardığımda kapının ardındaki kişiye baktım gözümden yaş akmak için kendisini zorlarken kendimi kollarının arasına attım, uzun zamandır göremediğim o yüz, o koku, o ses, o saçlar annemin herşeyini özlemiştim,

- seni kaybettim sandım bir daha hiç göremicem, bir daha asla kokunu içime çekemicem sandım derken ağlıyordum gözlerimden öylesine çok yaş akıyordu ki annem saçlarımı okşamaya başladığında daha çok yaş akmıştı gözlerimden, buraya kadar gelmişti benim için oysa beni arasaydı buraya gelmek zorunda kalmazdı, aşık olduğu adamın karısını görmek zorunda kalmazdı ayrıldığımızda annemin de ağlamış olduğunu gördüm ben hala ağlamaya devam ederken annem gözyaşlarımı silerek konuştu

- bir daha asla ayrılmicaz dedi.

***

Babama ve Neriman ablaya sarıldıktan sonra sıra Rüzgara gelmişti gitmemi istemiyordu ama gitmeliydim keşke annemin bu evde kalma şansı olsaydı Rüzgara sarılmak için yaklaştığımda bana sarılmadan odasına çıkmıştı neden böyle yapıyordu. Sevmiyordu vedaları bende sevmezdim ama son kez sarılmak bana huzur verebilirdi kokusunu son kez içime çekebilmek.

Babama baktıktan sonra tekrar bavuluma yöneldim izmire gidecektim annemle beraber bambaşka bir şehire hayatımı yenilemek için iyi bir fırsat olabilirdi ama ben hayatımdan memnundum anneme burada kalmak istediğimi söylediğimde babamla aynı şehirde olmak istemiyormuş sebebini söylemedi ve arkadaşlarımla vedalaşmam için 1 hafta süre verdi.

Okul olmadığı için yani uzaklaştırma cezası aldığım için hepsiyle tek tek vedalaşmak için bolca vaktim vardı bavulumla kapıya çıktığımda Ceren Ezgi ve Furkan bizim eve doğru geliyorlardı Ceren bana sarılırken gülümsemeye çalıştım ama gözlerim çoktan dolmuştu bile Ezgi ve Furkan bana sarılırken Berk ve Canın geldiğini gördüm herkese tek tek sarılmıştım okulda pek arkadaşım yoktu ama olanlar yeterliydi gelen taksiye doğru ilerlerken arkama döndüm önce kapıdaki herkese baktıktan sonra eve bakmaya başladım odasının camından bana bakan rüzgarı gördüğümde buruk bir gülümseme yaparak taksiye bindim.