Isang Dipang Layo

Chpater 19 Realization

Zedrick's POV

But why? Whats wrong with me? Do I love Richard Kier Mendoza? Pero sa anong dahilan?
No!! Maybe nasanay lang ako na palaging nandyan si Chard, but of course I love Chard as my Bestfriend as my brother.

Pero bakit iba ang nararamdaman ko, which makes me feel weird, i have to find him..
Di ako makakapayag na may masamang mangyari kay Chard, dahil sarili ko lang ang sisisihin ko kapag nangyari yun!

Naghintay pa kami ng mga sandaling oras nun bago simulan ang paghahanap kay Chard, we also called the attention of those people who are there in our place para mas madami mas madali, ako naman ang pinag ugatan ng lahat kung bakit umalis at nawawala si Chard.

I and Melai together, Sef and Gerome ang tandem.
Since madalas ako magpunta sa lugar na'to medyo kabisado ko na ang pasikot sikot, but theres one place here na kahit madalas ako dito ay hindi ko pinupuntahan dahil maraming balita na sino man daw ang pumasok sa lugar na yun ay hindi na nakakalabas ng buhay.
But this time isusugal ko ang buhay ko para kay Chard.
Kailangan kong makita si Chard...
Buhay man o buhay.. (Syempre di sya pede mamatay! Siya ang bida eh lol)

Naikot na namin ang halos buong lugar pero wala kaming Chard na nakita.
I decided na magpunta dun sa lugar na kahit kailan ay di ko pa napunpuntahan, Melai Sef and Gerome wanted to go with me, pero mas mahihirapan ako at mabibigatan kung may kasama ako na siya ko pang iisipin.
Kaya I asked them to find Chard in other places.
Melai looks so different at this time puno ng tension at takot.

I hold her hand at sinabi ko sakanyang "i will find Chard, everything will be okay" at binigyan ko lang siya ng isang pilit na ngiti, I actually dont know kung san ako magsisimula pero ang alam ko lang at nasa isip ko lang ngayon ay si Richard.

"Sef, ikuha mo ako ng Flashlight."

"Gerome pahiramin mo ako ng lighter"

"Melai pakikuha ako ng water"

I also pack my bag para sa pagpunta ko dun sa gubat na yun! Bahala na! Hindi ako natatakot na baka may mangyaring masama sakin,
Natatakot ako.. Natatakot ako na baka mawala sakin si Chard.

Kung magtatagal pa ako ay aabutin ako ng dilim kaya I have to rush para mas maaga ako makarating sa gubat na yun!
When i turn back Melai called me!

"Zed???"

"Uummmm! Bakit?"

"If you really love Chard, please bring him back, please!"

I tap her shoulder and gave her a smile.
"I do Melai! Dont worry, I'll bring him back, di ko din kaya yata kapag wala si Richard kaya gagawin ko lahat para makita siya."

I explained to them kung bakit hindi ko sila pwede isama sa gubat na yun at mukang naintindihan naman nila.
May kalayuan din ang gubat na yun, and I'm thinking if makakapunta ba dun sa lugar na yun si Chard.
Pero I have to try, takot ang nararamdaman ko sa ngayon di dahil mag isa ako kundi takot para kay Chard.

Masyadong mataas ang mga puno, masyadong masukal ang bawat  daan, maraming sanga ng puno ang nakaharang, matataas na ang mga damo.
Papadilim na din ng makarating ako sa lugar na yun!
"Chardddd!!! Chardddd!!! Asan ka!????"
Thats the scream from me na paulit ulit kong ginagawa.
Till bumuhos ang malakas na ulan at masyado nang madilim, buti nalang at may dala akong flashlight, nagpatuloy ako sa paghahanap kay Chard. Tanging mga paniki lang yata ang laman ng gubat na to!

Ilang oras ng paghahanap ay nakaramdam ako ng pagod at sa lakas ng buhos ng ulan may kasama pang kulog at kidlat ay minabuti kong sumilong muna sa isang malaking bato.
Naalala ko tuloy nung minsang gumagawa kami ng assignments ni Chard he said na kung may tao mang pinakatakot sa kulog ay siya yun.
Kaya nag aalala ako lalo for Chard. After remembering that hindi ko na pinansin ang pagod na nararamdaman ko all I have to do is to find him.